تخفیف مجازات لزوما به معنای کاستن از حداقل مجازات قانونی است.

شعبه یکصد و پنجم دادگاه عمومی جزایی بندرعباس آقای الف.خ. را به اتهامات توهین تهدید به قتل و افترا به ترتیب به هفتاد ضربه شلاق دو سال حبس یک سال حبس و هفتاد ضربه شلاق موضوع شکایت آقای م.خ. به استناد مواد 608 و 669 و 697 قانون مجازات اسلامی به موجب دادنامه غیابی شماره 9109977611800660- 16/7/91 محکوم نموده و واخواهی وی را نیز طبق دادنامه شماره 9209977611800175 - 19/2/92 مردود اعلام نموده است. با تجدیدنظرخواهی محکوم علیه پرونده در شعبه دوم محاکم تجدیدنظر استان هرمزگان مورد رسیدگی قرار گرفته و برابر دادنامه شماره 9209977615700738- 28/9/92 با اصلاح و تقلیل دو فقره حبس به هر کدام شش ماه و شلاق هر مورد به پانزده ضربه (جمعا سی ضربه) دادنامه تجدیدنظرخواسته را با رد آن تایید و ابرام نموده است. متعاقب آن مشارالیه با تقدیم لایحه ای به انضمام تصاویر دادنامه های بدوی و تجدیدنظر و تکذیبیه ای از فردی به هویت م.ر. در مورد گواهی اش به دفتر دیوان عالی کشور و با این توجیه که اظهارات گواه در صفحه 12 پرونده مورد تکذیب قرار گرفته و دادگاه به رغم این که بر اساس تقاضای طرفین فرصتی را جهت صلح و سازش تعیین و مقرر کرده بود که اگر صلح و سازش حاصل نشده مجددا وقت رسیدگی را تجدید نماید به نحو فوق عمل نکرده و شاکی نیز بدوا آدرس را اشتباه اعلام نموده تا نتواند در جلسات دادگاه حاضر و دفاع نماید در اجرای بند چهار ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری خواستار اعاده دادرسی شده که پرونده امر پس از ثبت در دفاتر مربوطه به این شعبه ارجاع گردیده است.
هییت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرایت گزارش آقای لطیفی رستمی عضو ممیز و اوراق پرونده و نظریه کتبی جناب آقای بلاغی دادیار محترم دیوان عالی کشور اجمالا مبنی بر: «پذیرش درخواست اعاده دادرسی»; مشاوره نموده چنین رای می دهد:

نظر به این که برابر قانون لازم الاجرای زمان وقوع جرم که مساعدتر به حال متقاضی اعاده دادرسی بوده با اعمال تخفیف در مجازات ضرورتا می بایست کیفر تعیین شده به کمتر از حداقل قانونی باشد که به نحو فوق عمل نشده زیرا حداقل مجازات حبس مواد 669 و 697 قانون مجازات اسلامی به ترتیب دو ماه و نیز یک ماه می باشد و با تخفیف در مجازات مقررات رای وحدت رویه شماره 642 - 9/9/78 هییت عمومی دیوان عالی کشور لازم الرعایه بوده و درباره شلاق های موضوع مواد 608 و 697 هم به لحاظ فاقد حداقل بودن تعیین نوع دیگر مجازات ماده اول (608) و تبدیل شلاق به نوع دیگر ماده بعدی (697) ضرورت داشته است از این رو تقاضای اعاده دادرسی آقای الف.خ. نسبت به دادنامه صدرالذکر به لحاظ متناسب نبودن دو فقره شش ماه حبس و نیز شلاق های مقرره با بند شش ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مطابقت داشته که ضمن پذیرش و تجویز اعاده دادرسی در اجرای اختیار حاصله از ماده 274 همان قانون پرونده جهت تجدید محاکمه به شعبه هم عرض دادگاه صادرکننده حکم قطعی ارجاع داده می شود.
رییس شعبه سی و هشتم دیوان عالی کشور ـ عضو معاون
لطیفی رستمی ـ سجادی