ادعای ز.ب. به طرفیت خوانده ج.ر. مطالبه
نفقه خود را از تاریخ 8/5/1389 و مطالبه
نفقه فرزند مشترک است محتویات پرونده دلالت بر این دارد که رابطه زوجیت دایمی فی مابین آنان برقرار است که با این وصف
نفقه زوجه بر عهده زوج است اظهارات خواهان و مدافعات خوانده دلالت بر این دارد که خواهان تا تاریخ 30/3/90 در منزل مشترک حضور داشته بدیهی است که ایشان از مایحتاجی که زوج تهیه کرده استفاده نموده و نتیجه که از تاریخ 8/5/89 به زوجه انفاق شد لذا موجبی برای مطالبه
نفقه ایام مذکور نمی باشد دادگاه حکم به بی حقی وی صادر می نماید نظر به این که از تاریخ 30/3/90 به بعد آنان زندگی مشترک نداشته و دلایل و مدارکی نیز دلالت بر پرداخت
نفقه زوجه از سوی خوانده فوق ارایه نشده است بر همین اساس دادگاه خواسته خواهان را در مطالبه
نفقه از تاریخ اخیر به بعد موجه دانسته حکم به محکومیت خوانده به پرداخت
نفقه خواهان از قرار هر ماه 150هزار تومان که توسط دادگاه در نظر گرفته شده بدون توجه به نظریه کارشناسان صادر و اعلام می نماید ضمنا خوانده مکلف است که مبلغ194000ریال به عنوان
خسارت دادرسی در حق خواهان پرداخت نماید و نظر به این که خواهان در مطالبه
نفقه فرزند مشترک فاقد سمت نمایندگی قانونی است بر همین اساس دادگاه با استناد به ماده 89 ناظر به بند 5 ماده 84 قانون آیین دادرسی قرار رد دعوی صادر می نماید و با توجه به مراتب مذکور دادگاه دعوی ج.ر. را در پرونده 900621 که قرار رسیدگی توامان آن به پرونده فوق صادر شده مبنی بر الزام ز.ب. به لحاظ فقد ادله موجه نمی داند حکم به ابطال آن صادر می نماید. رای صادره حضوری ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران است.
رییس شعبه 7 دادگاه عمومی خانواده اسلامشهر