اولا با عنایت به مفاد ماده 251 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات و الحاقات بعدی مبنی بر اعتبار قرارهای تامین کیفری در مواردی که محکوم علیه به پرداخت جزای نقدی به نحو اقساط محکومیت یافته است و ملاک ماده 507 همان قانون منظور از عبارت "اخذ تضمین مناسب" در ماده 529 قانون فوق الذکر قرارهای تامین کیفری موضوع ماده 217 قانون صدرالذکر می باشد. با این حال  تامین باید از انواعی باشد که در صورت عدم پرداخت اقساط توسط محکوم علیه و عدم دسترسی به وی استیفای جزای نقدی از طریق اخذ تامین به نحو اطمینان آوری امکان پذیر باشد. در فرض سوال نیز بدون اخذ تامین آزادی محکوم علیه فاقد وجاهت قانونی است. ثانیا بدیهی است که در خصوص تقسیط جزای نقدی از سوی دادگاه براساس ماده 529 قانون فوق الذکر با توجه به تصریح این ماده اخذ تضمین مناسب به عهده دادگاه نخستین که رای زیر نظر آن اجرا می شود خواهد بود.