قانونگذار در ماده12 قانون حمایت خانواده مصوب91 به زوجه اختیار داده است که در محل سکونت خود اقامه دعوی کند مگر آنکه خواسته
مطالبه مهریه غیر منقول باشد. بنابراین بر اساس این ماده دادگاه محل سکونت زوجه در صورتی صالح به رسیدگی است که خواهان در آنجا طرح دعوی نموده باشد. در حالی که در فرض سوال در محل دیگری طرح دعوی شده است و لذا صدور قرار عدم صلاحیت به شایستگی دادگاه محل سکونت زوجه فاقد توجیه قانونی است و درخواست خواهان نیز در این مورد تاثیری ندارد و در نتیجه با توجه به اصل صلاحیت محل اقامت خوانده این دادگاه صالح به رسیدگی است. بدیهی است که خواهان میتواند دعوای خود را مسترد و به استناد اختیار مقرر در ماده12 قانون یاد شده در محل اقامت خود اقامه دعوا نماید و اگر وکیل اشتباها دعوا را در محل اقامت خود طرح کرده باشد نمیتواند مرتکب تخلف شده باشد و در هر حال تشخیص مصداق با مرجع رسیدگی کننده است.