عبارت مندرج در ماده 1086
قانون مدنی مبنی بر آن که «اگر زن قبل از اخذ
مهریه به اختیار خود به ایفای وظایفی که در مقابل شوهر دارد قیام نمود» ظهور در آن دارد که چنانچه زوجه با اختیار خود و در راستای انجام وظایف زوجیت اقدام به تمکین کند حق حبس ندارد و از آنجایی که تا زمان عدم تحقق تمکین خاص نمی توان قائل شد فرد اجلی و اکمل وظایف ناشی از زوجیت محقق شده است لذا صرفا زمانی به استناد ماده یادشده حق زوجه ساقط تلقی می شود که حداقل یک بار و به صورت ارادی و در راستای انجام وظایف زناشویی تمکین خاص صورت گرفته باشد. شایسته ذکر است که در مواردی که در سقوط یا بقای حق حبس تردید باشد اصول حقوقی از جمله اصل استصحاب بقای آن را اثبات می کند و سقوط حق باید با ادله شرعی و قانونی اثبات شود.