اولا در موارد صدور حکم یا
دستور تخلیه عین مستاجره باید اموال مستاجر از محل منتقل و عین مستاجره تخلیه شود وگرنه مفاد حکم یا دستور مرجع قضایی به طور کامل اجرا نشده است. بنابراین چنان چه مستاجر حاضر به بردن اموال خود نشود جبرا ملک تخلیه می شود و باقی ماندن اموال مستاجر در همان محل بدون رضایت موجر امکان پذیر نیست. ثانیا در فرض سوال که مستاجر به رغم اخطار از بردن اموال خود خودداری می کند یا به وی دسترسی نیست ضمن تخلیه جبری ملک با اتخاذ ملاک از بند 3 ماده 45
قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 نگهداری اموال در همان محل یا محل مناسب دیگری از اختیارات دادورز (مامور اجرا) است؛ بنابراین تشخیص این که در مورد هر یک از اموال محل مناسب کدام است با توجه به عرف موجود از جمله نوع و ارزش مال زمان و نگهداری با دادورز است. بدیهی است در صورتی که دادورز در تشخیص مصداق محل مناسب با اشکال مواجه شود در اجرای ماده 25 قانون یادشده باید از دادگاهی که حکم زیر نظر آن اجرا می شود رفع اشکال کند. ثالثا مالک می تواند برای مطالبه اجرت المثل محل نگهداری طرح دعوا کند و اگر حفاظت آن اموال نیز به وی سپرده شده باشد حق الحفاظه خود را نیز مطالبه کند و اگر پس از صدور حکم مستاجر حاضر به پرداخت اجرت المثل و حق الحفاظه نشود از محل اموال مذکور قابل استیفا است. در هر صورت مدت زمان نگهداری اموال فرض استعلام به گونه ای خواهد بود که اجرت المثل محل نگهداری و حق الحفاظه از ارزش اموال که نگهداری می شود بیشتر نباشد و در این صورت فروش اموال و برداشتن اجرت المثل و حق الحفاظه بلامانع به نظر می رسد.