با توجه به این که بر اساس تبصره 2 ماده واحده قانون استقلال شرکت های توزیع برق نیروی برق استان ها مصوب 1384 شرکت های توزیع برق استان ها می توانند از کلیه اختیارات قانونی شرکت های برق منطقه ای و موسسات و شرکت های تابع وزارت نیرو و از جمله اختیارات مندرج در قانون سازمان برق ایران برای انجام وظایف خود در امر توزیع نیروی برق استفاده نمایند و از طرفی شرکت توزیع نیروی برق مطابق اساسنامه و ماده 2 ماده واحده قانونی اخیرالذکر غیر دولتی محسوب می شود آیا این شرکت می تواند در اجرای ماده 32 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی وانقلاب در امور مدنی مصوب 1379 برای طرح دعاوی و یا دفاع از دعاوی مربوط از کارکنان خود به عنوان نماینده حقوقی استفاده کند یا آن که به سبب غیر دولتی بودن این شرکت اقامه دعوی و یا دفاع از آن مستلزم دخالت شخص مدیر عامل و یا وکیل رسمی دادگستری است؟

به موجب ماده 2 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 در مراجع قضایی اصیل یا وکیل دادگستری مجاز به دخالت در امر دادرسی هستند و پذیرش نماینده حقوقی امری استثنایی است که باید در حدود قوانین مربوطه از جمله «قانون استفاده بعضی از دستگاه ها از نماینده حقوقی در مراجع قضایی مصوب 1347 با اصلاحات بعدی» و نیز ماده 32 قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 انجام شود. با توجه به این که مقنن در ماده 32 قانون اخیرالذکر در مقام بیان بوده و به موسسات وابسته به دولت و نهادهای انقلاب اسلامی و موسسات عمومی غیردولتی اکتفاء نموده است و شرکت های توزیع برق استان ها جزء موسسات عمومی غیردولتی یا موسسات و نهادهای مذکور در ماده 32 قانون اخیرالذکر نیستند از شمول مقررات این ماده قانونی خارج هستند و اجازه استفاده از نماینده حقوقی در دعاوی را ندارند. ضمن آن که تبصره 2 ماده واحده قانون استقلال شرکت های توزیع نیروی برق در استان ها مصوب 1384 ناظر به امر توزیع برق است و شامل اختیار معرفی نماینده حقوقی به جای وکیل بر اساس ماده 32 قانون یاد شده می شود و به سبب استثنایی بودن حکم این ماده در مقام تردید باید به حد متیقن اکتفاء شود.