مستفاد از اصول بیست و دوم سی و ششم و چهل و هفتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر «احترام به مالکیت مشروع اشخاص و ممنوعیت تعرض به اموال حقوق و مسکن اشخاص» (جز در مواردی که قانون تجویز می نماید) وماده 2
قانون آیین دادرسی کیفری مبنی بر«قانونی بودن فرایند دادرسی کیفری» این است که در فرض سوال تخریب محل مسکونی قدیمی متروکه و یا فاقد سکنه که «محل خرید و فروش» یا «استعمال مواد مخدر» است به معاذیری از قبیل «پیشگیری از وقوع و تکرار جرم» فاقد وجاهت قانونی است؛ بدیهی است این امر مانع اعمال ضمانت اجرای مقرر در ماده 13 قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر با فرض فراهم بودن اقتضای ماده مذکور نیست.