ماده 371 ـ قبل از ختم دادرسی چنانچه شاکی یا مدعی خصوصی راجع به موضوع شکایت مطلب جدیدی داشته باشد استماع می شود و دادستان یا نماینده وی نیز می تواند عقیده خود را اظهار کند. دادگاه مکلف است پیش از اعلام ختم دادرسی به متهم یا وکیل او اجازه دهد که آخرین دفاع خود را بیان کند. هرگاه متهم یا وکیل وی در آخرین دفاع مطلبی اظهار کند که در کشف حقیقت موثر باشد دادگاه مکلف به رسیدگی است.

ماده 372 ـ قاضی دادگاه نباید پیش از اتمام رسیدگی و اعلام رای در خصوص برائت یا مجرمیت متهم اظهار عقیده کند.

ماده 373 ـ دادگاه پس از اعلام ختم رسیدگی نمی تواند لوایح اسناد و مدارک جدید را دریافت کند.

ماده 374 ـ دادگاه پس از اعلام ختم دادرسی با استعانت از خداوند متعال با تکیه بر شرف و وجدان و با توجه به محتویات پرونده و ادله موجود در همان جلسه و در صورت عدم امکان در اولین فرصت و حداکثر ظرف یک هفته به انشای رای مبادرت می کند. رای دادگاه باید مستدل موجه و مستند به مواد قانون و اصولی باشد که براساس آن صادر شده است. تخلف از صدور رای در مهلت مقرر موجب محکومیت انتظامی تا درجه چهار است.

ماده 404 ـ اعضای دادگاه پس از اعلام ختم رسیدگی با استعانت از خداوند متعال تکیه بر شرف و وجدان و با توجه به محتویات پرونده مشاوره می نمایند و در همان جلسه و در صورت عدم امکان در اولین فرصت و حداکثر ظرف یک هفته مبادرت به صدور رای می کنند. در صورتی که بین اعضای دادگاه اتفاق نظر حاصل نشود رای اکثریت معتبر است. انشای رای به عهده رئیس دادگاه است مگر آن که وی جزء اکثریت نباشد که در این صورت عضوی که جزء اکثریت است و سابقه قضایی بیشتر دارد رای را انشاء می کند. در صورت صدور رای در همان جلسه بلافاصله جلسه علنی دادگاه با حضور متهم یا وکیل او و دادستان یا نماینده او و شاکی تشکیل و رای توسط منشی دادگاه با صدای رسا قرائت و مفاد آن توسط رئیس دادگاه به متهم تفهیم می شود. هرگاه رای بر برائت یا تعلیق اجرای مجازات باشد متهم به دستور دادگاه فوری آزاد می شود. (اصلاحی 24/03/1394) تبصره ـ پس از ختم رسیدگی چنانچه نظر به صدور رای در همان جلسه باشد اعضای دادگاه تا صدور رای و اعلام آن در جلسه علنی نباید متفرق شوند. این حکم در مورد اعضای هیات منصفه نیز جاری است.