1 2 3 و 4- به طور کلی آن چه که به عنوان طلب زمان حیات کارمند متوفی محسوب می شود جزء ماترک او محسوب می شود و لذا مطابق قانون مدنی باید به
ورثه اش پرداخت گردد مانند کارانه اضافه کار تفاوت حکم تطبیق حقوقی و مانده مرخصی؛ اما آن چه به مناسبت فوت کارمند و به واسطه رابطه استخدامی او به دیگران تعلق می گیرد نظیر پرداخت مستمری ها که درباره
ورثه و افراد تحت تکفل کارمند مزبور برقرار می شود باید با رعایت شرایط مقرر در ماده 86 قانون استخدام کشوری مصوب 1345 و اصلاحات و الحاقات بعدی پرداخت گردد و از شمول مقررات
ارث مذکور در قانون مدنی خارج است و در خصوص بیمه عمر نیز مطابق ماده 24
قانون بیمه مصوب 1316 وجه مربوط که باید بعد از فوت پرداخت شود به
ورثه قانونی متوفی که مطابق مقررات قانون مدنی تعیین می گردد باید پرداخت شود؛ مگر این که در موقع انعقاد عقد بیمه یا بعد از آن به ترتیب دیگری تعیین شده باشد که در این صورت وجه مربوط به کسی که در عقد بیمه ذکر شده قابل پرداخت است. با توجه به تبصره 2 ماده یک قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از هزینه های ضروری به کارکنان دولت مصوب 26/2/1375 در صورت فوت مستخدم پاداش موضوع این ماده (پاداش پایان خدمت) به
وراث قانونی مستخدم متوفی موضوع ماده 86 قانون استخدام کشوری تعلق می گیرد؛ بنابراین با عنایت به اینکه تعلق پاداش مزبور به
ورثه داخل در ترکه قرار نگرفته است و این تعلق مستقیما صورت می پذیرد بنابراین از شمول ماترک مستخدم متوفی و احکام مربوط به آن خارج است. 5- با لحاظ پاسخ بندهای 1 2 3 و 4 امکانات رفاهی و درمانی کارمند امتیازی است که برای عائله فرد در زمان حیات و نیز پس از فوت کارمند با رعایت شرایطی برقرار می شود و در زمره و تعریف ماترک قرار نمی گیرد تا به سبب مباشرت و
ارث مستمری بگیر در قتل مورث وی از این امکانات محروم شود. لذا قاتل هم چنان با رعایت مقررات بیمه ای و استخدامی اداره متبوع متوفی می تواند از امکانات رفاهی و درمانی مورث خود برخوردار شود./