چنانچه زوج دعوی مطالبه نفقه خود و فرزند صغیر خود را به طرفیت زوج توامان در حوزه قضایی محل سکونت خود اقامه کند تکلیف دادگاه با توجه به ماده 12 قانون حمایت خانواده مصوب 91 چیست.

امتیاز قانونی مذکور در ماده 12 قانون حمایت خانواده 1391 مبنی بر اجازه طرح دعوا توسط زوجه در امور خانوادگی مربوط به زوجین در دادگاه محل سکونت شخص زوجه (به جز مهریه غیرمنقول) استثنایی وارد بر اصل طرح دعوا در محل اقامت خوانده (موضوع ماده 11 قانون آئین دادرسی در امور مدنی) است؛ لذا در تفسیر این ماده باید به قدر متیقن اکتفاء نمود. بنابراین امتیاز مذکور که صرفا مربوط به دعاوی فیمابین زوجین است شامل دعوای مطالبه نفقه فرزند از سوی مادر به طرفیت پدر نمی گردد. در فرض سوال که دعوای نفقه زوجه توام با نفقه فرزند طرح شده است با توجه به این که دو دعوا دارای منشاء واحد یا ارتباط کامل نمی باشند تکلیف دادگاه این است که به دعوای مطالبه نفقه زوجه که مطابق ماده 12 قانون صدر الذکر در محل اقامت خواهان طرح شده است رسیدگی و نسبت به دعوای مطالبه نفقه فرزند مشترک قرار عدم صلاحیت به شایستگی صلاحیت محل اقامت خوانده صادر نماید.