دادسرای شهرستان الف با پذیرش صلاحیت خود راجع به پرونده ای کیفر خواست صادر می نماید و پرونده را به دادگاه ارسال می کند دادگاه در اثنای بررسی پرونده به این نتیجه می رسد که رسیدگی به این پرونده در صلاحیت این حوزه قضایی نیست بلکه در صلاحیت حوزه قضایی شهرستان ب است لذا پرونده را با صدور قرار عدم صلاحیت به دادگاه شهرستان ب ارسال می نماید دادگاه شهرستان ب صلاحیت خویش را می پذیرد در این حالت آیا این دادگاه میتواند به کیفرخواست اصداری از دادسرای شهرستان الف رسیدگی و بر مبنای آن حکم محکومیت صادر نماید یا هر دادگاهی صرفا به کیفرخواست اصداری از دادسرای حوزه قضایی اش می تواند رسیدگی نماید به همین علت پرونده را جهت صدور کیفرخواست به دادسرای حوزه قضایی اش ارسال نماید چنانچه اقدام دوم صحیح باشد و دادسرای شهرستان ب اصلا با توجه به محتویات پرونده عقیده را به صدور جلب به دادرسی و کیفرخواست نداشته باشد تکلیف چیست.

درفرض مطروحه که متعاقب پایان مرحله تحقیقات مقدماتی پرونده امر با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری 2 شهرستان الف ارسال و سپس از سوی این دادگاه با قرار عدم صلاحیت به دادگاه کیفری 2 شهرستان ب ارسال و دادگاه کیفری شهرستان ب صلاحیت خود را پذیرفته است این دادگاه باید با توجه به اطلاق بند الف ماده 335 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات و الحاقات بعدی مبادرت به رسیدگی نماید و صرف صدور کیفرخواست از سوی دادسرای فاقد صلاحیت محلی مجوز عدم رسیدگی دادگاه و ارسال پرونده به دادسرایی که در معیت آن انجام وظیفه می نماید نمی باشد؛ مضافا به آنکه مرحله تحقیقات مقدماتی با صدور کیفرخواست به پایان رسیده و مرحله دادرسی در معنای اخص آغاز می گردد و تجدید مراحل رسیدگی به پرونده در واقع تجویز رسیدگی به آن در دو نوبت در مرحله تحقیقات مقدماتی است که بر خلاف اصول حاکم بر دادرسی کیفری می باشد و این امر به علاوه می تواند موجب اخلال در نظم دادرسی و تضییع حقوق اشخاص و اتخاذ تصمیمات متناقض گردد و لذا بدون وجود نص قانون ارسال پرونده از سوی دادگاه کیفری 2 صالح به دادسرا به منظور رسیدگی مجدد و صدور کیفرخواست فاقد وجاهت قانونی است.