اولا: با توجه به اینکه براساس ماده 294 قانون آئین دادرسی کیفری 1392 دادگا­ههای کیفری به دادگاه­ کیفری یک دادگاه کیفری دو دادگاه انقلاب دادگاه اطفال و نوجوانان و دادگاه­ نظامی تقسیم می­ شود و به موجب این قانون صلاحیت هر یک از این دادگاهها برای رسیدگی به امور کیفری مشخص شده است و با توجه به اینکه به موجب ماده 570 این قانون موادی از قانون تشکیل دادگاه­های عمومی و انقلاب از جمله ماده 1 آن در حدی که مربوط به امور کیفری است نسخ صریح شده است و با عنایت به اینکه تجویز ارجاع پرونده­ های حقوقی به شعب کیفری دادگاه های عمومی و پرونده­های کیفری به شعب حقوقی این دادگاه­ ها در موارد ضرورت به موجب ماده 4 قانون تشکیل دادگا­ههای عمومی و انقلاب به این علت بود که شعب کیفری و حقوقی هر دو شعبی از دادگاه های عمومی بودند؛ اما با اجرای قانون آیین دادرسی کیفری جدید از تاریخ 1/4/1394 و تشکیل دادگا­ههای کیفری به شرح فوق­الذکر صلاحیت دادگاههای عمومی حقوقی و دادگاههای کیفری از نوع صلاحیت ذاتی می­باشد بنابراین ذیل ماده 4 قانون تشکیل دادگا­ههای عمومی و انقلاب نیز نسخ ضمنی شده است. ضمن آنکه بر دادگاههای کیفری اعم از کیفری دو و یک و... «شعبه جزائی» مذکور در ذیل ماده 4 یاد شده اصولا قابل اطلاق نمی­ باشد بلکه بر آن­ ها «دادگاه کیفری» اطلاق   می­ شود. ثانیا: حدود صلاحیت هر قاضی بر اساس ابلاغ قضایی وی مشخص می­گردد و چنانچه سمت قضایی قاضی دادرس دادگاه کیفری دو باشد با توجه به تفاوت صلاحیت دادگاه کیفری دو با دادگاه عمومی حقوقی ارجاع پرونده مربوط به دادگاه حقوقی به دادرس مذکور هر چند مربوط به مرحله اجرای احکام باشد فاقد وجاهت قانونی است