مستفاد از مواد 545 و 546 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 با الحاقات و اصلاحات بعدی و مواد 1 الی 7 آیین نامه اجرایی راجع به نحوه اجرای مجازات های تکمیلی موضوع ماده ی 23 قانون مجازات اسلامی مصوب 26/11/1393 که ناظر به چگونگی نحوه اجرای اقامت اجباری در محل معین و مقتضای عمل به اصل "توقف ناپذیری و استمرار عملیات اجرای احکام لازم الاجرا کیفری" مذکور در مواد 13 و 494 قانون موصوف است و با عنایت به لازم الاجراء بودن دستور حبس موضوع ماده ی 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب 1394 تا حصول اسباب توقف آن در فرض سوال دادگاه حقوقی صادر کننده ی دستور بازداشت موضوع ماده ی 3 یاد شده می تواند مراتب اجرای دستور بازداشت محکوم علیه را طی نیابتی به مرجع قضایی محل اقامت اجباری محکوم علیه اعلام کند. بدیهی است مدت حبس محکوم علیه در اجرای ماده ی 3 قانون اخیرالذکر از حیث اجرای مجازات تکمیلی اقامت اجباری در محل معین قابل احتساب است و از مدت اقامت اجباری کسر می گردد.