1- اولا: مواد 16 و 17 دستورالعمل ساماندهی زندانیان و کاهش جمعیت کیفری زندان­ها مصوب 24/6/95 ریاست محترم قوه قضاییه ناظر به شیوه کار شورای طبقه بندی زندان در ارتباط با اعطای مرخصی و تعیین تامین مناسب جهت اعطای مرخصی به زندانی است و همسو با ماده 520 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 می­باشد و اساسا مربوط به مدت مرخصی و چگونگی اعطای آن نیست و در خصوص اعطای مرخصی و مدت آن قاضی اجرای احکام باید مطابق ضوابط مربوطه (نظیر آنچه در مواد قانونی آیین دادرسی کیفری و از جمله ماده 520 این قانون آمده است) رفتار نماید. ثانیا: برابر ماده 520 قانون آئین دادرسی کیفری 1392 محکومان می­توانند منوط به رعایت ضوابط و مقررات زندان ومشارکت در برنامه­های اصلاحی و تربیتی وکسب امتیازات لازم پس از سپردن تامین مناسب ماهانه حداکثر سه روز از مرخصی برخوردار شوند. بنابراین اعطای مرخصی به محکومان از یک سو  مشروط به دارا بودن شرایط مقرر در این ماده و منوط به سپردن تامین مناسب می­باشد و از سوی دیگر مدت استفاده از مرخصی «حداکثر سه روز» در هرماه است نه «سه روز» درهرماه در نتیجه به تشخیص مقام اعطاء کننده ممکن است کمتر از سه روز در هر ماه نیز باشد. باتوجه به مراتب یاد شده گرچه از ماده موصوف استفاده نمی­شود که هر زندانی سه روز در هر ماه مرخصی استحقاقی دارد و به طور خودکار ذخیره می­شود اما هرگاه شخصی به لحاظ نداشتن تامین مناسب در طول مدت سپری کردن محکومیت نتواند از تمام یا بخشی از مرخصی که به تشخیص مقام اعطاء کننده واجد شرایط استفاده از آن است؛ بهره مند شود به نظر می­رسد اعطای مجموع آن در پایان این مدت و با اخذ تامین مناسب بلامانع است. بدیهی است دراین حالت باتوجه به پایان مدت محکومیت درصورتی که محکومیت در حال اجرای دیگری جز حبس نداشته باشد؛ اخذ تامین از نوع التزام نیز می­تواند مناسب تلقی شود. شایان ذکر است اعطای مرخصی در هرصورت نمی تواند بیش تر از حداکثر مقرر در ماده 520 فوق الذکر باشد. 2- با توجه به پاسخ بند قبلی و لحاظ این که اعطای مرخصی نمی تواند بیشتر از حداکثر مقرر در ماده 520 قانون آئین دادرسی کیفری باشد در خصوص تمامی جرائم چنانچه مجموع مرخصی استحقاقی زندانی به میزان مقرر در استعلام باشد اعطای آن در قالب مرخصی منتهی به آزادی بلا مانع است و نوع جرم(محکومیت) از این حیث تاثیری ندارد.