به موجب تعریف قانونی از تحقیقات مقدماتی که در ماده 90 قانون آئین دادرسی کیفری به عمل آمده جلوگیری از فرار یا مخفی شدن متهم یکی از ارکان آن است و بر اساس ماده 217 قانون مرقوم رکن موصوف با صدور قرارهای تامین و نظارت قضایی محقق می شود ماده 341 قانون مارالذکر مقرر داشته انجام تحقیقات مقدماتی در پرونده هایی که به طور مستقیم در دادگاه مطرح می شود باید طبق مقررات مربوط توسط دادگاه صورت گیرد لکن بند ب ماده 340 قانون مذکور اخذ تامین از متهم را صرفا به موارد عدم حضور اصحاب دعوی یا استمهال برای تدارک دفاع یا تقدیم دادخواست ضرر و زیان پس از انجام تحقیقات مقدماتی موکول نموده است. س: 1-بالحاظ مقررات فوق دادگاه پس از اعلام ختم تحقیقات مقدماتی به دستور ماده 264 مکلف به اخذ تامین می باشد یا اخذ تامین منصرف به موارد استمهال یا عدم حضور است؟ 2-چنانچه تکلیفی نداشته باشد پس از ورود به مرحله دادرسی و رسیدگی و انشاء رای با وجود اعتراض اصحاب پرونده یا تا زمان قطعیت حکم تکلیف دادگاه چیست و اصولا بعد از انشاء رای می توان تامین اخذ نمود یا خیر.

1) مطابق قسمت اخیر ماده 341 قانون آئین دادرسی کیفری 1392 در مواردی که پرونده به طور مستقیم در دادگاه مطرح می شود انجام تحقیقات مقدماتی و از جمله صدور قرار تامین کیفری توسط دادگاه باید مطابق مقررات مربوط به مرحله تحقیقات مقدماتی مذکور در قانون آئین دادرسی کیفری صورت پذیرد و ترتیبات مذکور در بندهای الف و ب ماده 340 قانون یاد شده ناظر به مرحله دادرسی به معنای اخص و مربوط به حالتی است که در مراحل انجام تحقیقات مقدماتی توسط دادگاه قرار تامین کیفری اخذ نشده باشد بنابراین در فرض سوال با توجه به مواد 217 و 264 از قانون مارالذکر چنانچه در موارد طرح مستقیم پرونده دادگاه کیفری ذیربط در مرحله انجام تحقیقات مقدماتی و قبل از ختم آن و ورود به مرحله ی دادرسی شرایط مذکور در ماده ی 217 قانون موصوف را احراز نماید مکلف به صدور قرار تامین کیفری می باشد و تکلیف دادگاه به صدور قرار تامین در موارد مذکور در بند ب ماده 340 قانون یاد شده به معنای نادیده انگاشتن سایر مقررات مربوط به صدور قرار تامین از سوی دادگاه نمی باشد. 2) با توجه به پاسخ سوال یک پاسخ به سوال دوم منتفی است.