1-در مرحله تامین خواسته خواهان تقاضای توقیف فیزیکی خودرو را دارد با عنایت به اینکه معنی تامین خواسته جلوگیری از نقل و انتقال است و با این دستور موضوع حاصل می گردد و می توان راهنمایی و رانندگی را در این مورد امین اعتباری فرض نمود و با عنایت به اینکه هزینه پارکینگ بعضا از قیمت خودرو فاصله توقیف تا زمان اجرای حکم بیشتر می شود آیا تکلیف به توقیف فیزیکی خودرو و دلالت به پارکینگ است یا صرف جلوگیری از انتقال کفایت می نماید؟ 2-در صورتی که حکمی از دادگاه بدوی صادر شود و این حکم بدون تغییر در دادگاه تجدیدنظر مورد تایید قرار گیرد آیا در اجرای ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی رفع ابهام از حکم با دادگاه بدوی انشاء کننده رای است و یا تجدیدنظر تایید کننده رای در فرض اینکه رفع ابهام با دادگاه تجدیدنظر باشد آیا دادرس واحد اجرای احکام مدنی رفع ابهام را مستقیم از دادگاه تجدیدنظر می خواهد یا پرونده را به دادگاه بدوی ارسال و دادگاه بدوی از دادگاه تجدیدنظر رفع ابهام را استعلام نماید.

1- اولا: خودرو جزو اموال منقول می باشد و توقیف آن تابع مقررات مربوط به اموال منقول است. ثانیا: از آنجایی که استفاده از خودرو می تواند موجبات استهلاک آن شود و حتی تلف آن را در پی داشته باشد بنابراین عدم توقیف فیزیکی خودرو منطبق بر موازین قانونی نیست و از آنجایی که در فرض عدم استحقاق خواهان در اصل خواسته هزینه های مربوط به توقیف به وی تحمیل می گردد لذا موجبی برای مخالفت با درخواست وی وجود ندارد. 2- الف) در مواردی که رای دادگاه بدوی در دادگاه تجدیدنظر تایید شده باشد همین دادگاه (دادگاه تجدیدنظر) «دادگاهی که حکم را صادر کرده» مذکور در ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی تلقی می شود به مانند سایر مواردی که در قوانین اصطلاح «دادگاه صادر کننده» رای به کار رفته و در برخی از آراء وحدت رویه دیوان عالی کشور نیز در موارد مشابه "دادگاه صادر کننده رای" دادگاه تجدیدنظر دانسته شده است. ب) با توجه به توضیح بند الف مرجع مجری حکم می تواند مستقیما از دادگاه تجدیدنظر رفع ابهام را درخواست کند.