در مبایعه نامه ای طرفین قرارداد عینا شرط کرده اند که «در صورت بروز هرگونه اختلاف در این قرارداد و یا آثار آن موضوع از طریق داوری حل اختلاف شود». توضیح آن که در متن قرارداد راجع به این که منظور از داوری «داور احد» است یا «هیات داوران» تصریحی ندارد و طرفین پس از بروز اختلاف در خصوص انتخاب داور یا داوران تراضی و توافقی نکرده اند. 1- با توجه به شرط داوری یادشده آیا دادگاه باید یک نفر داور را تعیین کند یا سه نفر را؟ 2- در فرض سوال چنانچه دادگاه «یک نفر داور» تعیین کرده باشد و هیچ یک از طرفین در جلسه داوری به صلاحیت شخص داور یا تعداد داور اعتراضی نکرده و داور واحد نیز در مهلت قانونی رای خود را صادر کرده باشد و محکوم علیه رای داوری بدون تعرض به نحوه ی انتخاب داور واحد توسط دادگاه صرفا به ماهیت رای داور اعتراض کند و رای را خلاف قوانین موجد حق بداند (بند 1 ماده 489 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379) آیا دادگاه تجدیدنظر می تواند با این عنوان که دادگاه سابقا می بایست سه نفر داور را انتخاب می کرد وارد ایرادات شکلی شده و مستند به بند 6 ماده 489 قانون یادشده رای داور را ابطال کند؟ توضیح آن که دادگاه بدوی بر این باور است که مقصود طرفین از شرط داوری «داور واحد» بوده است؛ چرا که در غیر این صورت باید در متن شرط به هیات داوران اشاره می شد.

اولا مستفاد از ماده 464 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 آن است که در هر مورد که تعداد داوران در قرارداد داوری مشخص نشده باشد و طرفین در تعیین داوران توافق نکنند هیات داوری متشکل از سه نفر خواهد بود. ثانیا در فرض سوال که دادگاه یک نفر داور تعیین کرده و داور بدون اعتراض طرفین رسیدگی کرده است در واقع طرفین به طور ضمنی رسیدگی توسط داور واحد تعیین شده توسط دادگاه را پذیرفته اند و در هر حال موضوع از شمول بند 6 ماده 489 این قانون که ناظر بر موارد پیش بینی شده در مواد 469 470 و 473 و. .. است خارج است و از این جهت موجبی برای بطلان رای داور وجود ندارد.