1- فرد «الف» مدعی است که در سالیان گذشته از آب چشمه ای مشخص یا قنات استفاده می کرده و در چند ماه اخیر شخص «ب» به تنهایی از آب چشمه استفاده می کند و مانع استفاده خواهان از آب چشمه یا قنات شده است. حال در بحث دعاوی ثلاث و با در نظر گرفتن تعریف حق و حق ارتفاق عنوان صحیح دعوای قابل طرح از جانب خواهان رفع ممانعت از حق است یا رفع تصرف عدوانی؟ توضیح آن که موضوع دعوی و سوال فعلی خود حق استفاده از آب چشمه یا قنات است و نه مسیر جریان آب تا زمین خواهان. 2- شخصی با طرح دعوای تصرف عدوانی مدعی است که مورث او سالیان سال از زمین زراعی استفاده کرده و در 6 ماه پیش که مورث فوت کرده است شخص«ب» زمین را تصرف عدوانی کرده است؛ لازم به ذکر است که خواهان راسا هیچ گونه سابقه تصرفی در زمین موضوع پرونده نداشته است؛ با توجه به این که دعاوی ثلاث برای موارد ضروری و فوری در قانون پیش بینی شده است آیا در بحث احراز سبق تصرف تصرفات سابق مورث خواهان برای شخص خواهان نیز سبق تصرف محسوب می شود (قائم مقامی خواهان از مورث) یا آن که سبق تصرف مد نظر قانون گذار تصرفی است که راسا توسط خود خواهان صورت گرفته باشد؟

برابر بند «الف» ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 آراء صادر شده از سوی دادگاه های کیفری دو در خصوص جرایم تعزیری درجه هشت قطعی است و از آن جا که در فرض سوال دادگاه تجدید نظر مجوز ورود به پرونده را ندارد نمی تواند با تمسک به عدم صلاحیت دادگاه نخستین نسبت به نقض رای اقدام کند و صرفا می تواند مراتب را جهت اعمال ماده 477 قانون یادشده متذکر شود.