افرادی که هویت خود را بر خلاف واقع اعلام می کنند در صورت جرم بودن موضوع مشمول کدامیک از مواد قانونی خواهد بود؟

موضوع کاملا با بند الف ماده 2 قانون جرایم تخلفات و مجازات های مربوط به اسناد سجلی و شناسنامه انطباق دارد و اعلام هویت خلاف واقع را نباید فقط در موقع ثبت اسناد سجلی تفسیر کرد لذا عقیده اقلیت صایب است.

به استناد ماده 2 قانون مجازات اسلامی و بر اساس اصل قانونی بودن جرایم و مجازاتها اعلام خلاف واقع هویت از سوی متهم در مرحله بازجویی و جریان دادرسی جرم نبوده و مستلزم مجازات نخواهد بود به عبارت دیگر از سوی قانونگذار این اقدام جرم انگاری نشده است چرا که منطقی نیست قانونگذاریک امر مربوط به آیین دادرسی را در قوانین و مقررات مربوط به ثبت احوال توصیف کیفری نماید بطوری که در مورد شهادت دروغ در خود قانون مجازات اسلامی و در ماده 650 جرم انگاری و وضع حکم نمود و ثالثا : متهم برای عدم تحمل مجازات و یا تحصیل برایت می تواند به هر روشی متوسل شود از جمله دفاعیات دروغ مطرح نماید اگر قرار باشد برای اعلام دروغین هویت قایل به مجازات باشیم بایستی برای دفاعیات دروغین هم قایل به مجازات باشیم چرا که ماهیت و نفس هر دو عمل دروغ و خلاف موازین اخلاقی و شرعی است در همین راستا اگر متهم از دست مامور مراقب فرار کند ولو آنکه متهم مجلوب باشد قانونگذار برای مامور وضع مجازات نموده اما متهم بابت فرار مشمول مجازات نخواهد بود. فقط زمانی اقدامات متهم به منظور عدم تحمل کیفر مجازات خواهد داشت که نص صریح قانونی در مجرمانه بودن آن وجود داشته باشد.

جرم است چرا که اعلام و اظهار هویت خلاف واقع صورت گرفته و اسناد سجلی به خاطر بیان غالب است چه اظهار هویت خلاف واقع در مراجع قضایی از گسترده ترین موارد ابتلاء به موضوع است. و مبنای قانونی قسمت الف ماده 2 قانون مجازات و جرایم مربوط به اسناد سجلی است.