در تاریخ 27/2/90 خانم ل.ر. ساکن ت دادخواستی به طرفیت آقای ه.ی. مجهول المکان به خواسته صدور حکم
طلاق تقدیم مجتمع قضایی خانواده ت نموده و خوانده را متواری عنوان کرده و اینکه به همین جهت با گذشت مدت یک سال و نیم از صدور حکم به پرداخت
نفقه خود و فرزندش امکان اجرای آن فراهم نگردیده است و با ارجاع رسیدگی به شعبه 253 دادگاه خانواده ت این دادگاه برابر دادنامه شماره 1231 - 10/7/90 با بیان اینکه خوانده علیرغم ابلاغ از طریق نشر آگهی در دادگاه حاضر نشده و..... حکم به
طلاق صادر می نماید و در پایان دادنامه صادره اعلام می نماید که رای صادره غیابی است و قابل واخواهی در همین شعبه است که از ناحیه آقای ه.ی. دادخواست واخواهی با تقاضای ابطال رای
طلاق غیابی تقدیم دادگاه گردیده و ضمن اینکه نشانی خود را در الف اعلام نموده است وتوضیحا بیان نموده که درتاریخ ارایه دادخواست
طلاق از جانب زوجه آدرس مندرج در آراء پیشین معتبر بوده وهرگز مجهول المکان نبوده ام و مآلا دادگاه رسیدگی کننده به واخواهی (شعبه 253 حقوقی ت) به تاریخ 6/9/91 در وقت فوق العاده با تشکیل جلسه و حضور واخواه به اظهارات نامبرده استماع نموده مبنی بر اینکه تقاضای واخواهی دارم من ساکن الف هستم و از ابتداء هم ساکن الف بودم و واخوانده (زوجه) همواره با اعلام اینکه من مجهول المکان هستم از دادگاه رای غیابی می گیرد و وی می دانست من کجا زندگی می کنم و آدرس مرا می دانست تقاضای نقض حکم صادره را دارم. سرانجام دادگاه ختم رسیدگی را اعلام و برابر دادنامه شماره 1462- 8/9/91 با توجه به اظهارات واخواه در جلسه دادگاه دایر بر اینکه ساکن شهرستان الف می باشد فلذا خویشتن را فاقد صلاحیت رسیدگی در این پرونده از ابتدا دانسته و به استناد ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه محل اقامت واخواه فعلی را صالح به رسیدگی اعلام و پرونده جهت رسیدگی به دادگاه صالح ارسال می گردد که با وصول آن به دادگستری الف رسیدگی به شعبه دهم دادگاه خانواده الف ارجاع و این دادگاه در وقت فوق العاده با بررسی اوراق و محتویات پرونده ختم رسیدگی را اعلام و برابر دادنامه شماره 1197 - 19/9/91 با بیان اینکه صرف نظر از اینکه محل اقامت واخوانده درکدام حوزه قضایی باشد رسیدگی به دادخواست واخواهی به موجب ماده 305 قانون آیین دادرسی مدنی در صلاحیت دادگاه صادرکننده حکم غیابی می باشد و نتیجتا قرار عدم صلاحیت صادره از شعبه 253 دادگاه خانواده ت که پرونده بدون رسیدگی به واخواهی و اتخاذ تصمیم نسبت به حکم غیابی صادره به این دادگاه ارسال گردیده فاقد وجهه قانونی است علی هذا این دادگاه مستندا به ماده قانونی مرقوم و ماده 26 همان قانون قرار عدم صلاحیت خویش به صلاحیت همان دادگاه صادر و اعلام می دارد و مقرر می دارد پرونده در اجرای ماده 28 قانون فوق الاشاره جهت حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال گردد که با وصول پرونده به دیوان عالی کشور و ارجاع رسیدگی به این شعبه اینک هیات شعبه در تاریخ فوق تشکیل است و پس از بررسی محتویات پرونده و انجام مشاوره چنین رای می دهد.