اقرار در امور کیفری طریقیت دارد نه موضوعیت یعنی باید منطبق با واقعیت باشد.

در خصوص شکایت آقای ع. با وکالت آقای ک. علیه آقایان 1ـ ح.ح. فرزند ق. 82 ساله 2ـ م.ق. فرزند ع. 38 ساله 3ـ م.ع. فرزند ح. 30 ساله دایر بر ردیف های اول و دوم: انتقال منافع ملک غیر نسبت به سهم آقای ع. به میزان یک دانگ از مغازه مورد اجاره مورخه 1/8/89 و ردیف سوم اجاره ملک غیر با علم و اطلاع از مالکیت شاکی به شرح منعکس در پرونده دادگاه با عنایت به مندرجات پرونده و ملاحظه قرارداد مورد اشاره شاکی که رونوشت آن در صفحات 23 لغایت 30 پرونده موجود است نظر به اینکه قرارداد موصوف همان طور که در صدر آن اشاره شده است قرارداد پیمانکاری بوده و اصلا مربوط به اجاره و انتقال نمی باشد هر چند وکیل محترم شاکی در جلسه دادگاه اعلام داشته متهمین به این امر اقرار داشته اند اما باید توجه داشت که بر فرض محال که اظهارات متهمین را اقرار تلقی نماییم نباید فراموش کرد که اقرار در امور کیفری طریقیت دارد نه موضوعیت یعنی باید منطبق با واقعیت باشد و صرف اقرار به اینکه انتقال صورت گرفته در حالی که اقدام ایشان انتقال نیست موجب اثبات بزه نمی شود لذا در اجرای بند الف از ماده 177 قانون آیین دادرسی کیفری حکم بر برایت متهمین صادر و اعلام می نماید. نسبت به اتهام آقای ع.ن. دایر بر توهین به آقای ع.س. نظر به شکایت شاکی گزارش مرجع انتظامی اظهارات گواه به شرح صفحه 80 پرونده بزه منتسبه را محرز دانسته در اجرای ماده 608 قانون مجازات اسلامی حکم بر محکومیت متهم به پرداخت مبلغ یک میلیون ریال جزای نقدی در حق دولت صادر و اعلام می نماید. رای صادره ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 1037 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ موسوی

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای ک. و خانم س. به وکالت از آقای ع. نسبت به قسمی از دادنامه شماره 1235ـ900 مورخ 15/12/1390 در پرونده کلاسه 00733ـ89 صادره از شعبه 1037 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن در خصوص اتهام آقایان ح.ح. و م.ق. دایر بر انتقال منافع ملک غیر نسبت به سهم آقای ع.ن. به میزان یک دانگ از مغازه مورد اجاره مورخ 1/8/89 و آقای م.ع. دایر بر انتقال گیرنده منافع ملک غیر با علم و اطلاع از مالکیت شاکی تجدیدنظرخواه و با استدلال مندرج در دادنامه حکم بر برایت آنها صادر شده است و در این مرحله موکل تجدیدنظرخواه نسبت به تجدیدنظرخواندگان اعلام گذشت نموده است حال صرف نظر از اعلام گذشت موصوف نظر به اینکه تجدیدنظرخواه در این مرحله از رسیدگی ایراد و دفاع موثری که از حیث شکلی و یا ماهوی مندرج در ماده 240 قانون آیین دادرسی کیفری باشد اقامه ننموده است و از نظر این دادگاه این قسمت از دادنامه تجدیدنظرخواسته با توجه به مفاد قرارداد به ویژه بند 2 که عزل و نصب پرسنل و کارگران لزوما بایستی به تصویب اکثریت شرکاء باشد عمل ارتکابی تجدیدنظرخواندگان فاقد عنصر معنوی است و در نتیجه این قسمت از دادنامه منطبق با موازین قانونی و دلایل موجود در پرونده اصدار یافته و ایرادی که موجب نقض باشد مشهود نیست. به استناد بند الف ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری ضمن رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه این قسمت از دادنامه تجدیدنظرخواسته تایید می گردد. در خصوص تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه از قسمت دیگر دادنامه تجدیدنظرخواسته که به موجب آن موکل تجدیدنظرخواه آقای ع.ن. به اتهام توهین به آقای ع.س. و با احراز بزهکاری و به استناد ماده 608 قانون مجازات اسلامی به پرداخت یک میلیون ریال جزای نقدی در حق دولت محکوم شده است نظر به لایحه تجدیدنظرخواه و توجها به انکار موکل تجدیدنظرخواه و عدم ذکر الفاظ و عبارات توهین آمیز از سوی شاکی و شهود تعرفه شده وی و عنایتا به مفاد شهادت شاهد بی طرف آقای م.ع. در صفحه 81 پرونده که با وصف حضور در محل اظهار داشته سر و صدا شنیده است ولی فحش یا تهدیدی نشنیده است. لهذا دادگاه این قسمت از دادنامه را مخدوش تشخیص داده و به استناد بند یک قسمت ب ماده 257 از قانون آیین دادرسی کیفری و بند الف ماده 177 این قانون ضمن نقض این قسمت از دادنامه تجدیدنظرخواسته حکم بر برایت آقای ع.ن. از اتهام انتسابی توهین صادر و اعلام می نماید. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 23 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
منصوری ـ جعفری شهنی