ادعای تجرد در دوران نامزدی علی رغم اعتبار ازدواج موقت سابق با شخص ثالث از مصادیق بزه تدلیس در ازدواج است.

.در خصوص اتهام آقای ع.50 ساله فاقد سابقه کیفری دایر به فریب در ازدواج موضوع شکایت خانم م.؛ نظر به کیفرخواست صادره از دادسرای عمومی و انقلاب تهران شکایت شاکی ارایه مدارک و مستندات از سوی شاکی مبنی بر این که متهم دارای همسر دیگری بوده لکن خود را مجرد معرفی و با وی ازدواج نموده است. هرچند که متهم مدعی گردیده است زمان وقوع عقد ازدواج فاقد همسر دیگر بوده و ازدواج وی قبل از ازدواج با شاکی از نوع موقت بوده است که باملاحظه مدارک استنادی طرفین مشاهده می گردد متهم از مدت ها قبل با خانم ش. روابط زوجیت از نوع ازدواج موقت داشته که تصویر عقدنامه موقت سه ساله آنان پیوست پرونده گردیده است و در زمان اعتبار ازدواج موقت مذکور موضوع ازدواج شاکی و متهم مطرح گردیده این در حالی است که شاکی و متهم مدتی باهم همکاری می کرده اند. مع الوصف در تاریخ 11/02/1392 عقد رسمی و دایمی ازدواج بین شاکی و متهم منعقد و ثبت می گردد و حسب اظهارات شاکی پس از مدتی از رفتارهای مشکوک متهم به این که با زن دیگری در ارتباط است مشکوک می شود و مدارکی کشف می گردد که حاکی از متاهل بودن متهم است و لذا طرح شکایت در دادسرا می گردد. در بدو امر در تحقیقات مقدماتی در دادسرا طوری وانمود کرده است که رابطه ای بین وی و خانم ش. نیست (صفحات 39 و 40 پرونده) و در تاریخ 22/02/1393 از خانم م. به عنوان مطلع تحقیق می گردد (صفحه 54 پرونده) که ایشان نیز به ازدواج دوم خود با متهم اذعان نموده لکن نسبت به قبل از ازدواج شاکی و متهم مطلبی مربوط به ازدواج بیان نکرده و مدعی شده است که رابطه آن ها فقط رابطه محرمیت بوده نه زوجیت و مدعی شده است به علت فوت مادرش مدتی است که متهم برای وی منزلی اجاره نموده است. لکن در تحقیقات بعدی معلوم گردیده که قضیه به گونه ای که خانم م. مطرح کرده نبوده بلکه از قبل با همدیگر ازدواج کرده اند و ظاهرا در زمان ازدواج رسمی شاکی و متهم (در فرض صحت فسخ نامه هرچند زمان تنظیم فسخ نامه خود با توجه به محتویات پرونده و نحوه عملکرد متهم محل تردید و تامل است) ازدواج موقت بین متهم و خانم ش. فسخ گردیده است و سی وهفت روز بعد از ازدواج رسمی بین شاکی و متهم مجددا ازدواج موقت بین متهم و خانم م. واقع گردیده و در اظهارات متهم مطرح گردیده به علت ]عدم[ تمکین شاکی اقدام به ازدواج مجدد با خانم م. نموده که با وصف مذکور به نظر می رسد متهم در زمان اقدام به ازدواج با شاکی متاهل بوده است. زیرا امر ازدواج در عرف جامعه ایرانی و بلکه در اکثر جوامع بشری پروسه ای است که زمان خاصی را به خود اختصاص می دهد ازجمله خواستگاری نامزدی خرید و.. . و جهت تاریخ های اعلام شده از سوی شاکی در مورد نامزدی یا خواستگاری در آن زمان متهم متاهل بوده است و فاقد وصف تجرد و ادعای متهم مبنی بر این که شاکی از روابط وی با خانم م. مطلع بوده مستند به هیچ سندی نیست و خود طرح شکایت و جمع آوری دلایل حاکی از بی اطلاعی شاکی از این موضوع بوده است. ضمن این که شاکی حسب سند ازدواج دوشیزه بوده است هرچند که اذعان نموده از متهم تمکین خاص نموده است ولی استدلال متهم مبنی بر این که چون شاکی از وی تمکین نکرده اقدام به ازدواج موقت کرده است را با توجه به عرف جامعه و واقعیت های موجود که بهترین دوران زندگی زناشویی دوران نامزدی و عقد تلقی می گردد مطابقت نمی کند. زیرا اولا عرفا در این دوران افراد انتظار تمکین خاص از زوجه ندارند؛ ثانیا بر فرض انتظار در صورت عدم تمکین خاص بلافاصله اقدام به ازدواج موقت نمی کنند بلکه به نظر دادگاه بین متهم و خانم م. ازدواج موقت از قبل بوده و این ازدواج هم ادامه داشته است. با توجه به عادی بودن و غیررسمی بودن این گونه اسناد و تجارب به دست آمده در پرونده های مختلف متاسفانه به راحتی قابل تهیه است به صورت صوری و غیرواقعی و برفرض واقعی بودن نمی تواند بنای ازدواج شاکی و متهم را به وصف تجرد متهم مخدوش کند. استدلال متهم در مورد شرط دایمی بودن ازدواج برای تحقق بزه مورد بحث مستند به دلیل نیست زیرا قانونگذار در اوصاف قانونی فرق بین انواع ازدواج نگذاشته و اگر ترک نفقه در ازدواج موقت را توصیف مجرمانه نکرده است این موضوع از ویژگی های خود ماهیت ازدواج موقت است. ولی هیچ کس به این که ازدواج موقت تاهل نیست قایل نشده است. لذا دادگاه ارتکاب بزه انتسابی به متهم را محرز و مسلم دانسته و با استناد به ماده 647 قانون مجازات اسلامی 1375 متهم را به تحمل یک سال حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی محکوم می نماید. رای صادره حضوری است و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض و رسیدگی در دادگاه تجدیدنظر استان تهران است.
رییس شعبه 1161 دادگاه عمومی جزایی تهران- شریف زاد

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای ع. نسبت به دادنامه 941 مورخ 22/07/1392 صادر شده از شعبه 1161 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن تجدیدنظرخواه به اتهام فریب در ازدواج موضوع شکایت خانم م. به تحمل یک سال حبس تعزیری محکوم شده است؛ با توجه به این که اعتراض موثر و موجه از ناحیه تجدیدنظرخواه مطرح نشده که موجبات نقض دادنامه را ایجاب نماید و دادنامه نیز از حیث رعایت مقررات قانونی بدون ایراد و اشکال اساسی اصدار یافته است ضمن رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه به لحاظ وضعیت خاص و فقدان سابقه کیفری نامبرده مستندا به مواد 37 و 38 قانون مجازات اسلامی 1392 و تبصره 2 ماده 22 قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب مجازات حبس مورد حکم را به سه ماه تقلیل و نتیجتا با تخفیف اعمال شده دادنامه تجدیدنظرخواسته را تایید و استوار می نماید. رای صادره قطعی است.
شعبه14دادگاه تجدیدنظراستان تهران - رییس و مستشار
نعمت اله نیک نژاد - اسماعیل تیموری