خلاصه جریان پرونده: در تاریخ 26/10/90 آقای س.ب. به طرفیت همسرش خانم ف.ع. دادخواستی به خواسته صدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه
طلاق تقدیم و توضیح داده که اینجانب با خوانده طبق سند نکاحیه پیوست پرونده در تاریخ 27/1/48 ازدواج دایم نموده ایم و مدت 42 سال است با هم زندگی می کنیم و دارای 8 فرزند می باشیم خوانده از همان اوایل زندگی مشترک با کج خلقی و متشنج نمودن فضای زندگی و با بردن آبروی بنده در هر مجلس خانوادگی و فامیلی مبنی بر اینکه خرجی و
نفقه نمی دهد باعث ناراحتی های فراوان اینجانب شده و سلب امکان زندگی را بوجود آورده است و فرزندان را ترغیب به عدم دیدار و همصحبتی با بنده می نماید لذا به شرح خواسته تقاضای صدور گواهی عدم امکان سازش را دارم. دادخواست مطروحه در شعبه 16 دادگاه حقوقی (خانواده) اصفهان ثبت و مورد رسیدگی قرار می گیرد در جلسه اول دادرسی به تاریخ 16/2/91 که با حضور طرفین تشکیل گردیده خواهان اظهار داشت دیگر نمی توانم با زنم زندگی کنم چون کاری کرده که فامیل را از من جدا کرده و من در فامیل مسخره شده ام تا به حال صبر کردم که فرزندان بزرگ شوند حال می خواهم زنم را
طلاق دهم درخواست رسیدگی دارم. خوانده اظهار داشت دفاع به شرح لایحه تقدیمی است آقا زن گرفت و من با زن دیگرش در یک خانه ساختم و سوختم حالا که مدعی
نفقه شدم می خواهد
طلاق بدهد ما هرگز او را سم نداده ایم حواله اش را به جدم واگذار می کنم. آقا ما را ترک کرد و رفت با اینکه ماهی یکصد و پنجاه هزار تومان که ماهانه می دهد ساختم و حرفی نزده ام خواهان دوباره گفته است چقدر اینها سوءرفتار با من کردند که به این نقطه رسیده ام تمام
نفقه ایشان را داده ام و دارم می دهم قدردانی نمی کند خصوصا برادر بزرگش خیلی دخالت می کند خیلی مرا عذاب داده اند. قهر کرده و رفته بود و بچه ها را نزد من گذاشته بود که مادرم آنها را نگهداری می کرد مجبور شدم زن دیگری بگیرم بعدا خوانده سر زندگی برگشت که من مجبور بودم هر دو همسرم را اداره کنم از بعد از ماه رمضان پارسال تا به حال جدا از هم هستیم. خوانده مجددا اظهار داشت خود خواهان زندگی را ترک و رها کرده و رفته است 5 بچه داریم که همه بزرگ هستند و بزرگترین بچه 42 ساله می باشد وسایلم تحویلم می باشد. سپس دادگاه قرار ارجاع امر به داوری صادر نموده و زوجین هر یک داور خود را معرفی کرده اند و داوران زوجین هر یک نظریه کتبی خود دال بر عدم سازش طرفین را تقدیم داشته اند و زوجه به شرح صورت جلسه مورخ 14/8/91 دادگاه اظهار داشت
مهریه ام را هنوز نگرفته ام و من بعد از 32 سال سال گذشته برای
نفقه اقدام کرده ام و
نفقه ماهیانه مبلغ یکصد و پنجاه هزار تومان تعیین شده و به من پرداخت می شود و چون برای
نفقه اقدام کرده ام آقا برای
طلاق اقدام کرده است اسبابم تحویل خودم می باشد چون همسر دیگری گرفت من و اسباب و بچه هایم با هم زندگی کردیم آخرین فرزندم متولد 62 می باشد از سالی که زن دیگر گرفت جدا بوده ایم و من با قالیبافی و کارهای دیگر خودم و فرزندانم را اداره کرده ام سرانجام دادگاه با اعلام ختم رسیدگی به موجب دادنامه شماره 1445 ـ 14/8/91 با توجه به متن دادخواست خواهان و اظهارات طرفین در محضر دادگاه و نظریات داوران خواسته خواهان را مقرون به صحت تشخیص و به استناد مواد 1133 و 1143
قانون مدنی گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه
طلاق صادر و زوج را مکف نموده که مبلغ 607/190/57 ریال بابت
مهریه که به نرخ روز محاسبه شده و مبلغ سیصد میلیون ریال بابت نحله نقدا به زوجه پرداخت نماید.
نفقه زوجه طی حکم جداگانه معین و ماهانه زوج در حال پرداخت می باشد لذا تا زمان اجرای صیغه
طلاق نیز به همان منوال می بایست بپردازد. فرزندان زوجین کبیر هستند و نوع
طلاق به لحاظ سن یایسگی زوجه باین می باشد و زوجه دارای عده
طلاق نمی باشد. پس از ابلاغ رای صادره زوجه نسبت به آن تجدیدنظرخواهی نموده و عمده اعتراض وی راجع به قلت میزان نحله معینه می باشد و تقاضای ارجاع امر به کارشناس در خصوص مورد نموده است که پس از طی تشریفات قانونی شعبه 19 دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان وارد رسیدگی شده و در مقام توجه و رسیدگی به اعتراض تجدیدنظرخواه جهت تعیین میزان نحله استحقاقی زوجه موضوع را به کارشناس ارجاع و پس از انجام تشریفات قانونی کارشناس منتخب دادگاه به شرح نظریه کتبی تقدیمی در برگ 16 پرونده تجدیدنظر با لحاظ کلیه عوامل موثر در قضیه میزان نحله زوجه را به مبلغ دویست و پنجاه میلیون ریال تعیین و اعلام نموده است: نظریه کارشناس به طرفین ابلاغ قانونی شده اعتراضی نسبت به آن در پرونده مشهود نیست سرانجام دادگاه با اعلام ختم رسیدگی به موجب دادنامه شماره 1560 ـ 92 مورخ 19/12/92 با اعلام اینکه کارشناس منتخب دادگاه با لحاظ کلیه ضوابط قانونی و میزان درآمد زوج و سنوات زندگی مشترک و کارهای انجام شده در ایام زوجیت میزان نحله زوجه را مبلغ دویست و پنجاه میلیون ریال تعیین نموده که مصون از اعتراض طرفین باقیمانده و اساس تجدیدنظرخواهی زوجه منحصرا در مورد نحله تعیین شده بوده و دادگاه با اصلاح مبلغ سیصد میلیون ریال به مبلغ دویست و پنجاه میلیون ریال و با لحاظ اینکه در سایر موارد بر دادنامه ایرادی وارد نبوده و زوجین اعتراضی مطرح ننموده اند مستندا به مواد 26 و 34 قانون حمایت خانواده دادنامه معترضعنه را با اصلاح فوق تایید و اضافه نموده که مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش برای تسلیم به دفتر
طلاق سه ماه از تاریخ قطعیت رای می باشد. دادنامه اخیرالذکر در تاریخ 6/2/93 به زوج ابلاغ شد و نامبرده در تاریخ 24/2/93 با تقدیم دادخواست و لایحه فرجامی نسبت به آن فرجام خواهی نموده که پس از تبادل لوایح و وصول پرونده به دیوانعالیکشور جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است. لوایح طرفین به هنگام شور قرایت می گردد. توضیح اینکه اساس اعتراض فرجام خواه راجع به میزان نحله معینه در دادنامه فرجام خواسته می باشد.