چنانچه ارتکاب جرایم توهین و تهدید به گونه ای باشد که از مصادیق تعدد معنوی محسوب گردد تعیین دو مجازات جداگانه برای آنها فاقد وجاهت قانونی است.

به موجب دادنامه شماره 1033-1390/12/20 صادره از شعبه 104 دادگاه عمومی جزایی شهرستان.. . آقایان م.م. و م.م. به اتهام تهدید و توهین نسبت به آقای الف.ب. باتوجه به شکایت شاکی و گزارش مرجع انتظامی و تحقیقات معموله و دفاعیات بلاوجه متهمین مجرم شناخته شدند و به استناد مواد 608 و 699 قانون مجازات اسلامی هریک از بابت توهین به پرداخت مبلغ یک میلیون ریال جزای نقدی و از بابت تهدید به تحمل سه ماه و یک روز حبس محکوم گردیدند. رای صادره نسبت به آقای م.م. حضوری و با صدور رای اصلاحی نسبت به آقای م.م. غیابی اعلام گردیده که در مرحله واخواهی مورد تایید قرار گرفته است. نام­بردگان به طور جداگانه از آرای صادره درخواست تجدیدنظر نمودند که شعبه 13 دادگاه تجدیدنظر استان.. . طی دادنامه های شماره 370-1391/06/06 و 1391/09/11 رای صادره بدوی را به ترتیب درباره آقایان م.م. و م.م. تایید کرده اند. قبلا درباره درخواست اعاده دادرسی آقای م.م. با وکالت آقای ح.و. در شعب 15 و 20 دیوان عالی کشور مردود اعلام شده و ح.و. به وکالت از ایشان برای بار سوم با تقدیم لایحه ای اجمالا بر اینکه شاکی تاریخ و ساعت وقوع بزه و لفظ و یا الفاظ تهدید و توهین را اعلام نکرده و تعیین مجازات جداگانه برای یک عمل ارتکابی تحت عناوین توهین و تهدید متناسب با قانون نمی باشد درخواست اعاده دادرسی نموده که پرونده پس از جری تشریفات قانونی جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است. وکیل متقاضی تصویر دادنامه شماره 682-1392/08/20 صادره از شعبه 15 دیوان عالی کشور و دادنامه شماره 735-1392/09/17 صادره از شعبه 4 دادگاه تجدیدنظر استان.. . را ارایه داده که به موجب رای مذکور شعبه 15 دیوان عالی کشور درمقام رسیدگی به استدعای اعاده دادرسی آقای م.م. پس از مطالبه و ملاحظه پرونده محاکماتی با این استدلال که آقای م.م. منکر ارتکاب بزه های انتسابی شده و شاکی خصوصی زمان وقوع جرم را اعلام نکرده و در شکایت شاکی خصوصی در پرونده و اظهارات وی در تحقیقات مقدماتی و دادرسی الفاظ و عبارات بکار رفته دال بر توهین و تهدید توسط وی بیان نشده و عنوان کلی اتهام ذکر گردیده و معلوم نیست مضمون الفاظ توهین و تهدید چه بوده و در فرض صحت موضوع مشمول مقررات ماده 46 قانون مجازات اسلامی بوده و عمل ارتکابی محکوم علیه فعل واحد با عناوین متعدد جرم تلقی می شود و بر این اساس تعیین دو مجازات برای فعل واحد اشتباه و غیر متناسب است اعاده دادرسی را نسبت به متقاضی (آقای م.م.) پذیرفته و متعاقبا شعبه 4 دادگاه تجدیدنظر استان.. . به شرح دادنامه فوق الذکر با این استدلال که در پرونده امر چه شاکی و چه گواهان بدون بیان کلمات توهین و تهدید آمیز مورد ادعا با بیان الفاظ کلی و مبهم توهین اکتفا نموده و مصداق آن را تعیین ننموده تا توهین و تهدید آمیز بودن عرفی آنها محرز شود رای صادره درباره آقایان م.م. را نقض و به سبب عدم وقوع جرم رای بر برایت­شان صادرکرده است. هیات شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرایت گزارش عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رای می دهد:

با امعان نظر به مفاد لایحه تقدیمی وکیل متقاضی اعاده دادرسی و ضمایم آن نظر به این­که شاکی خصوصی آقای الف.ب. در شکایت خود و تحقیقات معموله الفاظ و عبارات توهین و تهدید را به صراحت بیان ننموده تا از نظر معنی و عرف توهین آمیز و یا تهدید آمیز بودن آن الفاظ و عبارات محرز شود و تنها به بیان کلی توهین و تهدید بسنده کرده است و با توجه به اینکه توهین و تهدید در مواردی فعل واحد دارای عناوین متعدد تلقی می شود که تعیین دو مجازات جداگانه برای آنها مبنی بر اشتباه و نامتناسب با جرم می باشد و باعنایت به اینکه حسب دادنامه شماره 682-1392/08/20 صادره از شعبه 15 دیوان عالی کشور و دادنامه شماره 735-1392/09/17 صادره از شعبه 4 دادگاه تجدیدنظر استان.. . که به عنوان مدرک جدید ارایه شده بنا به جهات و استدلال فوق ضمن تجویز اعاده دادرسی نسبت به محکوم علیه دیگر(آقای م.م.) نام­برده از همین اتهامات انتسابی از طرف آقای الف.ب. (شاکی) تبریه گردیده است. بنابراین درخواست با بندهای 5 و 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امورکیفری منطبق بوده و ضمن تجویز اعاده دادرسی مستندا به ماده 274 همین قانون رسیدگی مجدد به یکی از شعب هم عرض دادگاه صادرکننده رای قطعی در استان.. . ارجاع می شود.
شعبه 35 دیوان عالی کشور - عضو معاون و عضو معاون
عنایت حیاتی - رحمت اله احمدی