رای قضایی شماره 9209970906801366

رای قضایی شماره 9209970906801366

مجموعه کامل آرای قوه قضاییه

رای قضایی شماره 9209970906801366


شماره دادنامه قطعی:
9209970906801366

تاریخ دادنامه قطعی:
1392/10/07

گروه رای:
حقوقی

نوع مرجع:
شعبه دیوان عالی کشور

عنوان رای:
مرجع صالح رسیدگی به دعوای حضانت

پیام رای:
اگر در خصوص حضانت فرزند مشترک ضمن گواهی عدم امکان سازش صادره از دادگاه تعیین تکلیف شود هرگونه دعوای بعدی در خصوص حضانت طفل مذکور در صلاحیت همین دادگاه خواهد بود.

رای خلاصه جریان پرونده
در تاریخ 26/6/91 خانم م.م. ساکن حوزه قضایی شهرستان دشتی به طرفیت آقای س.ح.که آدرس محل اقامت وی را در حوزه قضایی شهرستان قدس اعلام نموده دادخواستی به خواسته حضانت فرزند مشترک بنام ت.ح. به صورت دایم تقدیم نموده که در شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی ثبت و دادگاه در وقت فوق العاده با اعلام ختم دادرسی به موجب رای شماره 529 مورخ 8/7/91 با اعلام اینکه خواهان در دادخواست تقدیمی محل اقامت و سکونت خوانده را شهرستان تهران اعلام نموده و دعوی باید در دادگاهی اقامه شود که خوانده در حوزه قضایی آن اقامت دارد لذا به استناد مواد 11و26 و27 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگاه عمومی حقوقی شهرستان تهران صادر نموده و پس از وصول پرونده به دادگستری تهران و ثبت آن در شعبه 241 دادگاه خانواده شعبه مرجوع الیه در وقت فوق العاده با اعلام ختم رسیدگی به موجب رای شماره 706 ـ 8/4/92 با اعلام اینکه با توجه به آدرس خوانده و نظر به حدود صلاحیت محلی این دادگاه خود را صالح به رسیدگی ندانسته مستندا به ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی محاکم شهرستان قدس صادر نموده و پس از وصول پرونده به دادگستری شهرستان قدس و ثبت آن در شعبه دوم دادگاه حقوقی شعبه مرجوع الیه در وقت فوق العاده با اعلام ختم دادرسی به موجب رای شماره 917 ـ 16/5/92 با استدلال اینکه خواسته در صلاحیت دادگاه خانواده می باشد و خواهان می تواند در محل اقامت خود طرح دعوی نماید لذا به استناد مواد 4 و12 قانون حمایت خانواده مصوب 1/12/91 قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگستری شهرستان دشتی صادر و سپس به لحاظ حدوث اختلاف در صلاحیت پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال و پس از وصول جهت حل اختلاف به این شعبه ارجاع گردیده است.

رای شعبه دیوان عالی کشور
محتویات پرونده حاکی از آن است که خانم م.م. ساکن حوزه قضایی شهرستان دشتی دادخواستی به خواسته حضانت دایم فرزند مشترک بنام ت. متولد فروردین 1386 به طرفیت آقای س.ح. مقیم تهران شهرستان قدس به شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی تقدیم نموده و دادگاه به موجب رای شماره 529 ـ 8/7/91 به اعتبار محل اقامت خوانده قرار عدم صلاحیت خود را به صلاحیت محاکم عمومی حقوقی تهران صادر نموده و متعاقبا شعبه 241 دادگاه عمومی حقوقی تهران به موجب رای شماره 706 ـ 8/4/92 به اعتبار محل اقامت خوانده در شهرستان قدس قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی محاکم شهرستان قدس صادر و سرانجام شعبه دوم دادگاه حقوقی شهرستان قدس به موجب رای شماره 917 ـ 16/5/92 به اعتبار محل اقامت خواهان مستندا به مواد 4 و 12 قانون حمایت خانواده مصوب سال 91 قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگستری شهرستان دشتی صادر نموده است. هیات شعبه اگرچه ملاک صلاحیت دادگاه تاریخ تقدیم دادخواست بوده و دعوی خواهان که در تاریخ 26/6/91 با تقدیم دادخواست اقامه گردیده از حیث صلاحیت دادگاه از شمول حاکمیت قواعد مربوط به صلاحیت مقرر در قانون حمایت خانواده مصوب سال 91 خارج می باشد ولی ازآنجایی که طبق دادنامه شماره 482ـ 16/7/88 شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی که به موجب آن گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق بین متداعیین صادر گردیده حضانت فرزند مشترک آنان تا سن هفت سالگی بر عهده خواهان به عنوان مادر طفل واگذار گردیده و هرگاه در وضع طفل یا والدین تغییری حاصل شود که تغییر در حضانت طفل را ایجاب نماید این تغییر در حضانت طفل به لحاظ سبق تصمیم علی الاصول بایستی توسط همان دادگاهی که قبلا در خصوص مورد اتخاذ تصمیم نموده به عمل آید که مقتضای قانونی این امر هم تجدیدنظر در تصمیم قبلی اتخاذی از طرف همان دادگاه خواهد بود چنانچه تبصره ذیل ماده 19 قانون حمایت خانواده مصوب سال 1353 که با اصل مسلم آیین دادرسی مدنی مطابقت داشته و فسخ صریح آن هم در قوانین موضوعه مشهود نبوده و موید این امر می باشد و درخواست فعلی خواهان مبنی بر واگذاری حضانت دایم فرزند مشترک به ایشان درواقع به معنای تجدیدنظر در تصمیم قبلی دادگاه صادرکننده دادنامه فوق الذکر در خصوص مورد بوده که رسیدگی به این درخواست مطروحه و تجدیدنظر در تصمیم سابق اتخاذی در مورد حضانت فرزند مشترک متداعیین حسب مفاد تبصره ماده 19 قانون حمایت خانواده مصوب سال 53 با همان دادگاهی که تصمیم قبلی را در خصوص مورد اتخاذ نموده یعنی شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی بوده و محل اقامت خوانده در حوزه قضایی شهرستان قدس از حیث صلاحیت دادگاه موثر در مقام نخواهد بود بنابراین و با توجه به مراتب اشعاری رسیدگی به درخواست خواهان با توجه به عنوان خواسته آن با لحاظ سبق تصمیم در صلاحیت شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی بوده فلذا در اجرای تبصره ماده 27 قانون آیین دادرسی مدنی ضمن تایید رای شماره 917 ـ 16/5/92 شعبه دوم دادگاه حقوقی شهرستان قدس از حیث نتیجه و صرف نظر از استدلال منعکس در آن و نقض رای شماره 529 ـ 8/7/91 شعبه اول دادگاه حقوقی شهرستان دشتی و تایید صلاحیت این دادگاه در رسیدگی به درخواست مطروحه فی مابین محاکم مرقوم حل اختلاف می گردد مقرر می دارد پرونده پس از ثبت نتیجه و کسر از موجودی به مرجع ذی ربط اعاده گردد.
رییس شعبه 8 دیوان عالی کشور ـ مستشار ـ عضو معاون
عباسیان ـ ناصح ـ کریمپور نطنزی

قاضی:
حسن عباسیان , عبدالعلی ناصح , کریمپور نطنزی

منبع
سامانه ملی آرای قضایی

مواد مرتبط با این رای

ماده 11 - دعوا باید در دادگاهی اقامه شود که خوانده در حوزه قضایی آن اقامتگاه دارد و اگر خوانده در ایران اقامتگاه نداشته باشد درصورتی که در ایران محل سکونت موقت داشته باشد در دادگاه همان محل باید اقامه گردد و هرگاه در ایران اقامتگاه و یا محل سکونت موقت نداشته ولی مال غیرمنقول داشته باشد دعوا در دادگاهی اقامه می شود که مال غیرمنقول در حوزه آن واقع است و هرگاه مال غیرمنقول هم نداشته باشد خواهان در دادگاه محل اقامتگاه خود اقامه دعوا خواهد کرد. تبصره - حوزه قضایی عبارت است از قلمرو یک بخش یا شهرستان که دادگاه در آن واقع است. تقسیم بندی حوزه قضایی به واحدهایی از قبیل مجتمع یا ناحیه تغییری در صلاحیت عام دادگاه مستقر در آن نمی دهد.

مشاهده ماده 11 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی

ماده 26 - تشخیص صلاحیت یا عدم صلاحیت هر دادگاه نسبت به دعوایی که به آن رجوع شده است با همان دادگاه است. مناط صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است مگر در موردی که خلاف آن مقرر شده باشد.

مشاهده ماده 26 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی

ماده 27 - درصورتی که دادگاه رسیدگی کننده خود را صالح به رسیدگی نداند با صدور قرار عدم صلاحیت پرونده را به دادگاه صلاحیتدار ارسال می نماید. دادگاه مرجوع الیه مکلف است خارج از نوبت نسبت به صلاحیت اظهارنظر نماید و چنانچه ادعای عدم صلاحیت را نپذیرد پرونده را جهت حل اختلاف به دادگاه تجدیدنظر استان ارسال می کند. رای دادگاه تجدیدنظر در تشخیص صلاحیت لازم الاتباع خواهد بود. تبصره - درصورتی که اختلاف صلاحیت بین دادگاههای دو حوزه قضایی از دو استان باشد مرجع حل اختلاف به ترتیب یادشده دیوان عالی کشور می باشد.

مشاهده ماده 27 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی

ماده 4ـ رسیدگی به امور و دعاوی زیر در صلاحیت دادگاه خانواده است: 1ـ نامزدی و خسارات ناشی از برهم زدن آن 2ـ نکاح دائم موقت و اذن در نکاح 3ـ شروط ضمن عقد نکاح 4ـ ازدواج مجدد 5 ـ جهیزیه 6 ـ مهریه 7ـ نفقه زوجه و اجرت المثل ایام زوجیت 8 ـ تمکین و نشوز 9ـ طلاق رجوع فسخ و انفساخ نکاح بذل مدت و انقضای آن 10ـ حضانت و ملاقات طفل 11ـ نسب 12ـ رشد حجر و رفع آن 13ـ ولایت قهری قیمومت امور مربوط به ناظر و امین اموال محجوران و وصایت در امور مربوط به آنان 14ـ نفقه اقارب 15ـ امور راجع به غایب مفقود الاثر 16ـ سرپرستی کودکان بی سرپرست 17ـ اهدای جنین 18ـ تغییر جنسیت تبصره ـ به دعاوی اشخاص موضوع اصول دوازدهم (12) و سیزدهم (13) قانون اساسی حسب مورد طبق قانون اجازه رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیرشیعه در محاکم مصوب 31/4/1312 و قانون رسیدگی به دعاوی مطروحه راجع به احوال شخصیه و تعلیمات دینی ایرانیان زرتشتی کلیمی و مسیحی مصوب 3/4/1372 مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیدگی می شود. تصمیمات مراجع عالی اقلیت های دینی مذکور در امور حسبی و احوال شخصیه آنان از جمله نکاح و طلاق معتبر و توسط محاکم قضائی بدون رعایت تشریفات تنفیذ و اجراء می گردد.

مشاهده ماده 4 قانون حمایت از خانواده

ماده 12ـ در دعاوی و امور خانوادگی مربوط به زوجین زوجه می تواند در دادگاه محل اقامت خوانده یا محل سکونت خود اقامه دعوی کند مگر در موردی که خواسته مطالبه مهریه غیرمنقول باشد.

مشاهده ماده 12 قانون حمایت از خانواده

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM