قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان مصوب 1395 اشعار می دارد: «از تاریخ ابلاغ این قانون به کارگیری افرادی که در اجرای قوانین و مقررات مربوطه بازنشسته یا بازخرید شده یا بشوند در دستگاه های اجرایی موضوع ماده 5 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386/7/8 و کلیه دستگاه هایی که به نحوی از انحاء از بودجه عمومی کل کشور استفاده می کنند ممنوع می باشد». این قانون به طور خاص به موضوع ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان اختصاص دارد و تبصره یک این قانون که استثناء بر اصل است بیان می دارد مقامات مذکور در ماده 71 قانون مدیریت خدمات کشوری و هم ترازان آن ها و ایثارگران فرزندان شهدا و جانبازان هفتاد درصد و بالاتر نیروهای مسلح وزارت اطلاعات و دارندگان اجازات خاصه مقام معظم رهبری از شمول این قانون مستثنی می باشند. علی رغم صراحت قانون فوق قانون گذار بار دیگر به موجب بند «چ» ماده 87 قانون برنامه ششم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1395 مقرر کرده است جانبازانی که قبل از تصویب این قانون به صورت پیش از موعد یا عادی و بدون سنوات ارفاقی بازنشسته شده اند با رعایت شرط سنی کمتر از شصت و پنج سال می توانند به خدمت اعاده و با تکمیل خدمت سی و پنج سال خود و با رعایت شرط عمومی به بازنشستگی نائل آیند. بر اساس مفاد این قانون کلیه جانبازان با هر میزان درصد جانبازی با رعایت شرایط مصرح در این قانون می توانند اعاده به خدمت شوند؛ لیکن با توجه به تبصره یک اصلاحی قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان مصوب 1397 که اشعار می دارد جانبازان بالای پنجاه درصد آزادگان بالای سه سال اسارت و فرزندان شهدا از شمول این قانون مستثنی هستند قانون گذار ضمن تخصیص قانون فوق الاشعار بیان داشته که جانبازان بالای پنجاه درصد از شمول قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان مستثنی می باشند. با عنایت به این که قانون برنامه ششم توسعه قانون عام و قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان و اصلاحیه آن قانون خاص است و تاریخ اصلاح قانون خاص موخر از قانون برنامه ششم توسعه است و تبصره 1 قانون اصلاح قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان مصوب 1397 آخرین اراده قانونگذار در خصوص به کارگیری جانبازان بازنشسته است خواهشمند است در خصوص تغایر این دو قانون اظهار نظر فرمایید.

با عنایت به این که قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان مصوب 1395 با اصلاحات بعدی ناظر بر ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان است که امری متفاوت از اعاده به خدمت موضوع بند «چ» ماده 87 قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1395 است؛ بنابراین بین دو قانون موصوف مغایرتی متصور نیست و هر یک در محل خود قابل اجرا است.