نظریه مشورتی شماره 7/99/1060

نظریه مشورتی شماره 7/99/1060

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/99/1060


شماره نظریه:
7/99/1060

شماره پرونده:
99-168-1060 ک

تاریخ نظریه:
1399/07/28

استعلام
1- مراد از «جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی» در بند «پ» ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری چیست و چنانچه بر اثر اصابت ساچمه های متعدد تفنگ شکاری به دست و پای مصدوم صدماتی متعدد از نوع حارصه که مجموع آن بیش از نصف دیه کامل است حادث شود آیا جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی مصوب می شود؟ 2- آیا قرار بازداشت موقت که دادرس علی البدل دادگاه عمومی بخش مستند به بند «ت» ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری صادر می کند نیاز به موافقت رئیس دادگاه عمومی بخش دارد؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
1- مستفاد از بند «پ» ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و لحاظ مواد 203 و 427 این قانون مناط صلاحیت دادگاه کیفری یک مجازات جرمی است که مورد رسیدگی است؛ لذا در فرض سوال معادل مجموع دیات تعلق یافته به مجنی علیه (واحد) نصاب و ضابطه تعیین صلاحیت این دادگاه است و نه نوع آسیبهای وارد شده و آلت ارتکاب جرم. 2- در جرایم داخل در صلاحیت دادگاه بخش رییس یا دادرس علی البدل تحقیقات مقدماتی را به جانشینی بازپرس انجام نمی دهد بلکه به عنوان قاضی دادگاه مبادرت به اتخاذ تصمیم می نماید بنابراین آن دسته از قرار های بازپرس که مانند قرار بازداشت موقت نیازمند موافقت دادستان است اگر در دادگاه بخش در مقام رسیدگی به جرایم موضوع صلاحیت این دادگاه صادر شود نیاز به موافقت رئیس حوزه قضایی یا مقام دیگری ندارد.

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 302 ـ به جرایم زیر در دادگاه کیفری یک رسیدگی می شود: الف ـ جرایم موجب مجازات سلب حیات ب ـ جرایم موجب حبس ابد پ ـ جرایم موجب مجازات قطع عضو یا جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی با میزان نصف دیه کامل یا بیش از آن (اصلاحی 24/03/1394) ت ـ جرایم موجب مجازات تعزیری درجه سه و بالاتر (اصلاحی 24/03/1394) ث ـ جرایم سیاسی و مطبوعاتی

مشاهده ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 237 ـ صدور قرار بازداشت موقت جایز نیست مگر در مورد جرایم زیر که دلایل قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم دلالت کند: الف ـ جرایمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات حبس ابد یا قطع عضو و در جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی جنایاتی که میزان دیه آنها ثلث دیه کامل مجنی علیه یا بیش از آن است. (اصلاحی 24/03/1394) ب ـ جرایم تعزیری که درجه چهار و بالاتر است. پ ـ جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور که مجازات قانونی آنها درجه پنج و بالاتر است. ت ـ ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر قدرتنمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص که به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود. ث ـ سرقت کلاهبرداری ارتشاء اختلاس خیانت در امانت جعل یا استفاده از سند مجعول در صورتیکه مشمول بند (ب) این ماده نباشد و متهم دارای یک فقره سابقه محکومیت قطعی به علت ارتکاب هر یک از جرایم مذکور باشد. تبصره ـ موارد بازداشت موقت الزامی موضوع قوانین خاص به جز قوانین ناظر بر جرایم نیروهای مسلح از تاریخ لازم الاجراء شدن این قانون ملغی است.

مشاهده ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM