الف) فرض ماده 442
قانون آیین دادرسی کیفری 1392 با توجه به فلسفه وجودی آن که کاهش یک مرحله از دادرسی و تسریع در رسیدگی و قطعیت آرا می¬باشد ناظر به مواردی است که پرونده امر با وجود قابلیت تجدیدنظرخواهی محکوم¬ به لحاظ عدم تجدیدنظرخواهی از سوی دادستان و شاکی خص
وصی در مهلت قانونی یا استرداد درخواست تجدیدنظر از سوی نامبردگان قابلیت طرح در مرجع تجدیدنظر را نداشته باشد. بنابراین در فرض سوال که شاکی خص
وصی از حکم محکومیت تجدیدنظرخواهی نموده است مورد مطروحه از مصادیق ماده 442
قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 خارج بوده و دادگاه تجدیدنظر مطابق مقررات رسیدگی و رای لازم را صادر خواهد نمود. بدیهی است که دادگاه تجدیدنظر مطابق ماده 459 قانون فوق¬الذکر در صورت استحقاق محکوم¬ در مجازات وی تخفیف خواهد داد با عنایت به مراتب مذکور و لحاظ آن که امکان رسیدگی به درخواست تخفیف مجازات محکوم در مقام اعمال ماده 442 قانون مذکور وجود ندارد قسمت دوم سوال سالبه به انتفاء موضوع است. ب) مستفاد از ماده 442
قانون آیین دادرسی کیفری 1392 این است که اعمال مقررات ماده یاد شده ممکن است در مواردی باشد که محکوم¬ از ابتدا حق تجدیدنظرخواهی خود را اسقاط یا متعاقب این امر نسبت به استرداد تجدیدنظرخواهی اقدام کند. بنابراین چنانچه تجدیدنظرخواهی یا عدم تجدیدنظرخواهی دادستان نسبت به حکم صادره از سوی دادگاه بدوی برای محکوم¬ مشخص نباشد و وی قصد استفاده از تخفیف مجازات مذکور در این ماده را داشته باشد می تواند بدوا نسبت به تجدیدنظرخواهی اقدام و سپس چنانچه دادستان در موعد قانونی نسبت به رای صادره تجدیدنظرخواهی ننمود نسبت به استرداد تقاضای تجدیدنظر خود و درخواست تخفیف مجازات اقدام کند.