در صورتی که متهم با خوراندن یا استنشاق بویاندن مواد بی هوش کننده یا مواد زوال کننده عقل برای مدت کوتاهی سبب بی هوشی یا زوال عقل مجنی علیه یا مال باخته شده و بعد از بی هوشی یا زایل شدن عقل مجنی علیه اموال او را به سرقت ببرد آیا این سرقت سرقت مقرون به آزار و موضوع ماده 652 قانون تعزیرات و مجازات های بازدارنده می باشد یا سرقت مقرون به آزار نبود و مشمول مواد دیگر قانون مذکور می باشد.

اولا با توجه به فقدان تعریف قانونی- فقهی از اصطلاح «آزار» موضوع ماده 652 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375 و این¬که آزار یک مفهوم عرفی و موضوعی محسوب می شود بنابراین در هر پرونده دادگاه با عنایت به اوضاع و احوال قضیه باید آن را احراز کند. ثانیا فرض سوال (خوراندن دارو یا ماده ای که موجب بی¬هوشی یا زوال عقل موقت صاحب مال شود) از مصادیق جنایت بر منافع (مواد 676 و 680 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392) است و لذا همان گونه که جنایت بر اعضا می تواند «آزار» تلقی شود جنایت بر منافع نیز که قسیم اعضا است می تواند مصداق آزار باشد. بنابراین با توجه به اطلاق واژه «آزار» در ماده 652 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375 منظور از آزار در این ماده هرگونه صدمه بدنی و روحی است که موجب سلب یا تقلیل مقاومت فرد آزاردیده شده و به منظور انجام سرقت اعمال شود و خوراندن مواد یا زدن اسپری بی-هوش¬¬کننده که برای مدتی موجب بی¬هوشی می شود می تواند از مصادیق آزار مذکور در ماده 652 و حتی فرد اجلای آن باشد./ت