نظریه مشورتی شماره 7/97/1351

نظریه مشورتی شماره 7/97/1351

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/97/1351


شماره نظریه:
7/97/1351

شماره پرونده:
97-17-1351

تاریخ نظریه:
1398/02/11

استعلام

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با عنایت به ماده 1004 قانون مدنی ”تغییر اقامتگاه به وسیله سکونت حقیقی در محل دیگر به عمل    می­آید مشروط به اینکه مرکز مهم او نیز به همان محل انتقال یافته باشد“ و برابر ماده 1005 همین قانون ”اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است“. بنابراین در فرض سوال که زوجین مقیم خارج از کشور بوده­اند صرف حضور ایشان در ایران به معنای تغییر اقامتگاه نیست و در صورت اختلاف زوجین در خصوص این امر به نظر می­رسد احراز تغییر اقامتگاه با مرجع قضایی ذی­صلاح است و در هر حال اداره گذرنامه در این حالت با توجه به اطلاق ذیل بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه به صرف تقاضای زوج نمی­تواند از صدور گذرنامه و خروج زوجه جلوگیری به عمل آورد و در نتیجه در فرض سوال نیازی به مداخله دادستان نیز نمی­باشد.

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 1004 - تغییر اقامتگاه به وسیله ی سکونت حقیقی در محل دیگر به عمل می آید مشروط بر این که مرکز مهم امور او نیز به همان محل انتقال یافته باشد.

مشاهده ماده 1004 قانون مدنی

ماده 18 ـ برای اشخاص زیر با رعایت شرایط مندرج در این ماده گذرنامه صادر می شود: 1 ـ اشخاصی که کمتر از 18 سال تمام دارند و کسانی که تحت ولایت و یا قیمومیت می باشند با اجازه کتبی ولی یا قیم آنان. (اصلاحی 23/03/1380) 2 ـ مشمولین وظیفه عمومی با اجازه کتبی اداره وظیفه عمومی. 3 ـ زنان شوهردار ولو کمتر از 18 سال تمام با موافقت کتبی شوهر و در موارد اضطراری اجازه دادستان شهرستان محل درخواست گذرنامه که مکلف است نظر خود را اعم از قبول درخواست یا رد آن حداکثر ظرف سه روز اعلام دارد کافی است. زنانی که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده اند از شرط این بند مستثنی می باشند.

مشاهده ماده 18 قانون گذرنامه

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM