در فرضی که طی حکمی حضانت طفل به احدی از والدین سپرده شده و برای والد دیگر حق ملاقات تعیین گردیده ولی فردی که عهده­دار حضانت است از اجرای حکم ملاقات استنکاف می­ورزد توجه به نکات ذیل ضروری است: 1- مجازات قانونی شخصی که به موجب حکم دادگاه حضانت به عهده اوست و از انجام تکالیف مقرر خودداری کرده یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی­حق می­شود در ماده 54 قانون حمایت خانواده 1391 اعلام گردیده است. شایسته ذکر است اعمال بازداشت موضوع ماده 40 قانون اخیرالذکر در وضعیت مزبور (استنکاف از اجرای ملاقات) قابلیت اعمال ندارد؛ زیرا این ماده ناظر به ضمانت اجرای «حکم حضانت» می­باشد. 2- در ماده 41 قانون صدرالاشاره به صراحت مشخص شده که در فرض موردنظر دادگاه می­تواند اقداماتی از قبیل تعیین شخص ناظر (موضوع مواد 66 و 67 آیین­نامه اجرایی این قانون) با پیش­بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند و در این صورت چنانچه علت عدم تحویل طفل برای ملاقات طرف دیگر بیم از مسترد نکردن طفل به دارنده حضانت و یا. .. باشد تدبیر مذکور کمک موثری در حل مشکل خواهد بود. 3- ماده 64 قانون اجرای احکام مدنی بر اساس مصرحات آن راجع به توقیف مال است و قابل تسری به مواردی مانند ممانعت از ملاقات کودک یا حضانت نیست. مقنن ضمانت اجراهای مختلفی را برای این موارد از جمله در مواد 40 41 و 54 قانون حمایت خانواده 1391 پیش بینی کرده است. شایسته ذکر است هرگاه ممانعت از ناحیه طفل باشد نمی­توان به قوای قهریه متوسل شد.