نظریه مشورتی شماره 7/1400/714

نظریه مشورتی شماره 7/1400/714

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/1400/714


شماره نظریه:
7/1400/714

شماره پرونده:
1400-168-714 ک

تاریخ نظریه:
1400/07/03

استعلام
مطابق ماده 273 قانون آیین دادرسی کیفری حل اختلاف بین بازپرس و دادستان و رسیدگی به اعتراض شاکی یا متهمه نسبت به قرارهای قابل اعتراض در جلسه فوق العاده دادگاه صورت می گیرد و تصمیم دادگاه در این خصوص قطعی است مگر... در پرونده ای میان دادستان و بازپرس اختلاف ایجاد و پرونده جهت حل اختلاف به دادگاه کیفری دو ارسال می شود و دادگاه نیز با نظر دادستان مبنی بر منع تعقیب موافقت می کند و با اعاده پرونده به دادسرا قرار منع تعقیب می گردد. آیا این قرار منع تعقیب قابل اعتراض و رسیدگی در دادگاه کیفری دو می باشد یا این که قطعی است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
حدوث اختلاف عقیده میان بازپرس و دادستان در مورد قرار نهایی موجب عدم تحقق این قرار است و به همین جهت قرار انشاء شده توسط بازپرس قابل ابلاغ نیست و این حالت تا زمانی که رای دادگاه در مقام حل اختلاف صادر نشده است ادامه دارد. چنانچه رای دادگاه مبنی بر تایید قرار منع تعقیب باشد موضوع مشمول بند «الف» ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 بوده و از جانب شاکی ظرف مهلت قانونی قابل اعتراض در دادگاه صالح است؛ و در صورتی که این دادگاه قرار منع تعقیب را نقض کند این دو رای با وجود این که از دو شعبه یک دادگاه و از یک درجه صادر شده است تعارضی با یکدیگر ندارند؛ زیرا در موضوعات مختلف صادر شده است؛ بدین صورت که رای اول در مقام حل اختلاف و در واقع یکی از اجزاء و عناصر تشکیل دهنده قرار نهایی است حال آن که رای دوم در مقام رسیدگی به اعتراض به قرار یادشده است که پس از دخالت دادگاه اول محقق شده است و لذا هر یک در محل خود معتبر است.

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 273 ـ حل اختلاف بین بازپرس و دادستان و رسیدگی به اعتراض شاکی یا متهم نسبت به قرارهای قابل اعتراض در جلسه فوق العاده دادگاه صورت می‏گیرد. تصمیم دادگاه در این خصوص قطعی است مگر در مورد قرارهای منع یا موقوفی تعقیب در جرایم موضوع بندهای(الف) (ب) (پ) و (ت) ماده (302) این قانون که در صورت تایید این قرارها مطابق مقررات قابل تجدید نظر است.

مشاهده ماده 273 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 270 ـ علاوه بر موارد مقرر در این قانون قرارهای بازپرس در موارد زیر قابل اعتراض است: الف ـ قرار منع و موقوفی تعقیب و اناطه به تقاضای شاکی ب ـ قرار بازداشت موقت ابقاء و تشدید تامین به تقاضای متهم پ ـ قرار تامین خواسته به تقاضای متهم تبصره ـ مهلت اعتراض به قرارهای قابل اعتراض برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد مقیم خارج از کشور یکماه از تاریخ ابلاغ است.

مشاهده ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM