مطابق ماده 7 قانون حمایت خانواده مصوب 1/12/1391 که دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت نگهداری و ملاقات طفل و... دستور موقت صادر کند آیا منظور دستور موقتی است که موضوعش عینا همان موضوع اصل دعوی می باشد یا خیر؟ به بیان دیگر آیا در پرونده ای که حضانت طفل اصل خواسته است و در ضمن آن درخواست صدور دستور موقت برای ملاقات طفل گردیده است امکان صدور موقت برای ملاقات وجود دارد یا خیر.

گرچه دستور موقت موضوع ماده 7 قانون حمایت خانواده 1391 دستور خاصی است و علی الاصول تابع احکام مقرر راجع به دستور موقت موضوع مواد 310 و بعد قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی 1379 نمی باشد اما به طور کلی تصمیمات دادگاه باید در راستای دعوای مطروحه (خواسته اصلی) باشد. بنابراین و به عنوان مثال در فرضی که موضوع خواسته نفقه زوجه باشد دادگاه نمی تواند راجع به حضانت فرزند دستور موقت صادر کند؛ اما در فرض سوال که موضوع خواسته حضانت طفل است صدور دستور موقت راجع به ملاقات طفل به نظر می رسد در راستای خواسته اصلی است و اینکه ملاقات طفل نیز می تواند به عنوان خواسته مستقل مطرح شود مانع صدور دستور موقت در فرض مطروحه نیست.