1- طبق ماده 267 قانون مجازات اسلامی 1392 "سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است"؛ بنابراین در فرض سوال که شخص الف با همکاری شخص ج مال خود را که توسط شخص ب سرقت شده بود به دست آورده است در حقیقت مال خود را از حیطه سلطه سارق خارج نموده است لذا به رفتار آنان (الف و ج) عنوان سرقت اطلاق نمی گردد اعم از اینکه شخص ج آگاه به سرقت مال بوده یا نه. لکن هرگاه ضمن این امر مرتکب رفتار مجرمانه دیگری مثل ورود به عنف یا ایراد ضرب و جرح شده باشند قابل تعقیب کیفری می باشند و در هر حال تشخیص مصداق بر عهده قاضی رسیدگی کننده به موضوع است. 2- اولا منظور از " ربودن " یا " ربایش " در ماده 621 قانون مجازات اسلامی 1375 جابجایی فیزیکی اشخاص بدون میل و رضایت آنهاست؛ به نحوی که عرفا عنوان " ربودن " دارد؛ در حالیکه بردن طفل توسط یکی از والدین از محلی به محل دیگر حتی اگر حضانت وی را به عهده نداشته باشد عرفا عنوان ربودن را ندارد. ثانیا طبق ماده 621 قانون مذکور جرم آدم ربایی موضوع این ماده وقتی تحقق می یابد که فرد شخصا یا توسط دیگری به قصد " مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگری به عنف یا تهدید یا حیله شخصی را برباید..... " به عبارت دیگر وجود سوءنیت خاص و قصد ارتکاب جرم آدم ربایی از ارکان اصلی تحقق این بزه است؛ یعنی جرم آدم ربایی علاوه بر سوءنیت عام به سوءنیت خاص نظیر قصد مطالبه وجه یا انتقام نیازمند است. مصادیق « به هر منظور دیگر » به شرح مذکور در ماده 621 قانون تعزیرات 1375 باید پس از احراز مماثلت با مثال های ذکر شده در آن ماده باشد تا جرم آدم ربایی تحقق یابد؛ بنابراین در فرض سوال کسی که فرزند خردسال خود را از سلطه همسرش خارج نموده اعم از اینکه این عمل را شخصا یا توسط دیگری انجام دهد مرتکب بزه ماده 621 قانون مجازات اسلامی 1375 نشده است./