مستفاد از ماده234 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 این است که تعهد وثیقه گذار یا کفیل ابتدائا تعهدی غیر مالی می باشد و قائم به شخص است و با فوت آنها این تعهد به
وراث منتقل نمی شود. بنابراین و با توجه به ماده251 قانون فوق الذکر که اعتبار قرارهای تامین و قابلیت اعمال آنها را تا شروع به اجرای حبس و تبعید یا اقامت اجباری و با اجرای کامل سایر مجازاتها و یا صدور قرارهای منع و موقوفی و تعلیق تعقیب تعلیق اجرای مجازات و مختومه شدن پرونده به هر کیفیت می داند و پس از آن قرارهای تامین لغو می شود. با این حال به موجب ماده507 قانون مارالذکر قاضی اجرای احکام مکلف است در خصوص محکوم علیه که در پرونده فاقد تامین است قرار تامین متناسب صادر نماید و چون در مواردی که به لحاظ فوت وثیقه گذار یا کفیل قرار تامین صادره منتفی است بنابراین در صورت تحقق شرایط مذکور متهم یا محکوم علیه حسب مورد مکلف به معرفی کفیل و وثیقه گذار خواهد بود و لذا احکام مربوط به متهم در ماده234 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 بالحاظ شرایط مذکور در ماده251 این قانون به محکوم علیه نیز قابل تسری می باشد.