1و2) اولا: صدور همزمان دو قرار جلب به دادرسی نسبت به اتهام ایراد جرح غیر عمدی و منع تعقیب نسبت به اتهام ایراد جرح عمدی بر خلاف موازین قانونی و ناشی از اشتباه است و اشکالات و ابهامات مطروحه در فرض سوال ناشی از همین اشتباه است. ثانیا: هرگاه چنین اشتباهی صورت گرفته باشد به نظر می رسد درصورتی که به قرار منع تعقیب اعتراض شود با عنایت به ملاک ماده 313 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات والحاقات بعدی رسیدگی به اعتراض مزبور و کیفر خواست صادره باید توامان در دادگاه کیفری یک رسیدگی شود و اگر این دادگاه معتقد به عمدی بودن جرم باشد با نقض قرار منع پیگرد رسیدگی و در غیر این صورت باید قرار عدم صلاحیت به شایستگی دادگاه کیفری دو صادر کند و در این حالت نقض قرار منع تعقیب توسط دادگاه کیفری دو یا کیفری یک مرجوع الیه موضوعیت ندارد زیرا همزمان نسبت به همین رفتار مجرمانه قرار جلب به دادرسی نیز صادر شده است و در صورتی که  به قرار منع تعقیب اعتراض نشده باشد و دادگاه کیفری دو معتقد به عمدی بودن عمل باشد نیز به شرح فوق قرار عدم صلاحیت صادر می کند و چنانچه دادگاه کیفری یک نیز همین اعتقاد را داشته باشد قطعیت قرار منع تعقیب صادره توسط دادسرا که بر خلاف موازین قانونی است با توجه به اینکه تشخیص عنوان مجرمانه صحیح در هر حال با دادگاه رسیدگی کننده است مانع رسیدگی دادگاه مزبور بر مبنای تشخیص خود نیست و در این حالت نیازی به اصلاح کیفرخواست و یا صدور کیفرخواست مجدد نمی باشد./ب ه