با عنایت به ماده 10
قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392 هجری شمسی که مقرر نموده ((بزه دیده شخصی است که از وقوع جرم متحمل ضرر و زیان می گردد و چنانچه تعقیب مرتکب را درخواست کند شاکی و هرگاه جبران ضرر و زیان وارده را مطالبه کند مدعی خص
وصی نامیده می شود)) و با این تعریف بزه دیده می تواند طرح شکایت نماید و در بزه تخریب عمدی ممکن است بزه دیده مالک و یا متصرف مال باشد. در جرم تخریب نیز که از جمله جرایم عمدی است؛ سوء نیت عام همان اراده و اختیار مرتکب جرم است و سوء نیت خاص آن اراده آگاه نسبت به مال موضوع جرم یا شخص متضرر؛ یعنی قصد حصول نتیجه که همان ایراد ضرر و
خسارت به دیگری است می باشد و در اینجا باید مشخص گردد شخصی که بطور مستقیم از جرم متضرر گردیده چه کسی است؟ متصرف یا مالک بطور مثال؛ شخص با اذن خودرویی را
اجاره کرده و در یک درگیری شخص ب اقدام به تخریب خودرو می نماید و در ما نحن فیه مالک در دسترس نیست و یا اصلا قصد شکایت ندارد و اگر طرح شکایت منوط به تقاضای مالک باشد ممکن است علیرغم اینکه ضرری به الف وارد شده بدون تعقیب بماند و شخص ب نیز با توجه به اینکه خودرو در ید شخص الف است اقدام به تخریب خودرو نموده و قصد ضرر رساندن به وی را داشته و ممکن است اصلا مالک خودرو را نشناسد و قصد ورود ضرر به مالک را نداشته باشد و در اینجا به نظر می رسد شخصی که مستقیم از جرم متضرر گردیده و بزه دیده محسوب می شود شخص الف است که به عنوان بزه دیده حق طرح شکایت را داراست و در ماده 677
قانون مجازات اسلامی نیز عبارت ((متعلق به دیگری)) بطور صریح به معنای مالکیت نمی باشد؛ بلکه مال تخریب شده بایستی متعلق به دیگری باشد نه اینکه شخص مال خود را تخریب کند؛ که در این صورت خروج موضوعی دارد و جرم تلقی نمی گردد و عقلا و عرفا چیزی را که در دست کسی یا تصرف کسی قرار دارد متعلق به او می دانند؛ هر چند ممکن است مالک عین آن نباشد و در فرهنگ های لغت نیز متعلق به معنای وابسته بودن و رابط داشتن و مال کسی یا جایی بودن بیان شده است و حتی ممکن است متضرر از جرم در اینجا متعدد باشند که طبق ماده 102
قانون مجازات اسلامی تعقیب جزایی با شکایت هر یک از آنان شروع می شود؛ لذا با توجه به مراتب فوق در فرض سوال چنانچه متصرف نیز از جرم متضرر گردیده باشد و تعقیب متهم را درخواست نماید شاکی محسوب می گردد.