بر پایه شکایت آقای ب.م. از خانم ع.الف. فرزند س. و آقای م.ش. [که] به اتهام زنای محصنه در شعبه اول دادگاه کیفری الف محاکمه شده اند توضیح اینکه آقای الف. به وکالت از شاکی با تقدیم شکواییه ای به دادسرای الف عنوان نموده از خانم الف. و [آقای] م. به علت داشتن رابطه نامشروع (زنای محصنه) شاکی هستم و توضیح داده که از 7/3/84 متهم ردیف اول همسر موکل بوده به مدت پنج سال به عقد متهم ردیف دوم درآمده و رابطه داشته اند خواهان رسیدگی هستم ص6 متهمه در دادگاه گفته اگر چه به عقد موقت ب. درآمده بودم؛ لکن حدود 4 ماه پیش وی مرا از خانه بیرون کرد و بخشی از
مهریه و اجرت را به من داد و گفت بقیه را حلال کن من هم به وی گفتم تو هم هر موضوع را برایم حلال کن (بقیه مدت را برایم حلال کن) وی قبول کرد.. . حاج ب. به آقای ح. تلفن کرد که صیغه
طلاق را بخواند وی گفت صیغه نامه را پاره کنید نیازی به
طلاق نیست شاهد هم دارم.. . بعد با حاج م.
ازدواج موقت کردم قابل ذکر است که هیچ کدام ـ ب. و م. ـ مردانگی ندارند حاج م. نود سال دارد و قادر به حرکت نیست و هیچ توانایی جنسی نیز ندارند.. . برای اینکه مونس همدیگر باشیم عقد کردیم.. . در این سن و سال که پایم لب گور است اقدام به زنا می نمایم؟ اظهارات شاکی و.. . دروغ محض است.. .ص44 در جلسه مورخ 11/8/90 مواجهه حضوری بین شاکی و متهمه برقرار و شاکی شکایت خود را تکرار نموده و وکیلش شکایت را توضیح داده و متهمه گفته 78 سال دارم مریض بودم در منزل شاکی گفتم پول درمانم را بده قبول نکرد گفت برو گفتم زن تو هستم چطور بروم؟ به روحانی تلفن کرد که عقد را خاتمه دهد به وی گفته بود عقد نامه را پاره کن ازدواج از بین می رود ایشان گفت عقد نامه را پاره کردم به تاکسی تلفنی زنگ زد مرا به خانه دخترم فرستاد.. . بعد از یک ماه و نیم چون تنها بودم با م.ش. ازدواج کردم که زمین گیر است و قدرت نزدیکی ندارد.. . شاکی اظهارات متهمه را تکذیب نموده است دادگاه ختم رسیدگی را اعلام و چنین اصدار رای نموده است: درخصوص اتهام 1- ع.الف. فرزند س. متولد 1312 اهل گرمی مقیم الف 2- م.ش. دایر بر زنای محصنه با عنایت به محتویات پرونده نظر به اینکه متهم ردیف اول با شاکی ب.م. در عقد موقت بوده و متهم مدعی است که شاکی بقیه مدت را بذل کرده و حتی دو میلیون ریال
مهریه را نیز داده است و عقد منحل شده است که در جلسه مورخ 11/8/1390 دادگاه شاکی قبول کرده
مهریه را داده است مدت را بذل نکرده و قبل از اختلاف آن را داده است. با توجه به موارد مذکور متهم ردیف اول مدعی انحلال عقد نکاح موقت بوده و با متهم ردیف دوم عقد کرده است و منکر بزه نیز شده علی هذا به نظر شبهه در امر زنا در این مساله وجود دارد و دادگاه با استناد قاعده «تدرالحدود به شبهات»; و اصل 37 قانون اساسی رای به برایت متهمین موصوف را صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری و ظرف مهلت بیست روز قابل تجدیدنظرخواهی در دیوان عالی کشور می باشد. پس از ابلاغ رای وکیل شاکی به آن اعتراض و پرونده متعاقب ارسال به دیوان عالی کشور به این شعبه ارجاع شده است.