در خصوص دعوی 1- آقای ف.م. فرزند الف. 2- خانم ف.ک. فرزند ن. با وکالت آقای م.م. به طرفیت خواندگان ب.ف. و غیره به خواسته الزام خواندگان به تکمیل و تحویل مبیع 2- الزام خواندگان به اخذ پایان کار و تفکیک و تنظیم
سند رسمی انتقال آپارتمان هر یک از خواسته ها مقوم به 51 میلیون ریال به انضمام خسارات دادرسی بدین شرح که خوانده ردیف اول بر اساس
قرارداد عادی
پیش فروش مورخ 15/8/79 اقدام به
انعقاد قرارداد واگذاری یک واحد آپارتمان به پلاک ثبتی 85/31 واقع در بخش 11 تهران به مساحت 165 متر مربع به انضمام پارکینگ و انباری به خواهان نموده است و خوانده مکلف بوده است ظرف 27 ماه نسبت به تکمیل و تحویل آپارتمان موضوع
قرارداد اقدام نماید ولی به تعهدات خود عمل نکرده است و ساختمان موضوع
قرارداد به صورت نیمه کاره رها شده است لذا خواهان تقاضای صدور حکم به شرح خواسته را کرده است و وکیل خوانده ردیف اول دعوی در دفاع مدعی
انفساخ معامله شده و دادخواست تقابلی به طرفیت خواهان های اصلی به خواسته تنفیذ انفساخ
قرارداد مورخه 15/8/79 به لحاظ تحقق شرط فاسخ تقدیم دادگاه کرده است بدین شرح که بر اساس
قرارداد مذکور به موجب بندهای 7-1 و 7-2
قرارداد بین طرفین توافق شده بوده است که در صورت عدم انجام تعهدات مالی از سوی خریدار
قرارداد منفسخ و از درجه اعتبار ساقط خواهد شد و با توجه به اینکه تعدادی از چک هایی که بابت وجه
قرارداد تحویل گردیده بوده است منتهی به صدور گواهی عدم پرداخت شده است لذا خواهان تقابل تقاضای صدور رای به شرح خواسته تقابل و رد دعوی اصلی را نموده است.این دادگاه در خصوص دعوی تقابل با توجه به اینکه خواهان تقابل چهار فقره از چک هایی را که مدعی است به لحاظ کسر موجودی منتهی به صدور گواهی عدم پرداخت شده است پس از چند روز نسبت به وصول آن اقدام نموده و در خصوص چک شماره 274440 به مبلغ هفده میلیون و دویست و چهل هزار ریال و سه فقره چک دیگر به شماره های 457170 و 457157 و 457163 هر یک به مبلغ پانزده میلیون و دویست و چهل و شش هزار ریال مجددا وجه آن توسط خواهان تقابل واصل گردیده است که حتی در فرض پذیرش انفساخ
قرارداد با عنایت به اینکه مجددا وجه چهار فقره از چک های فوق الذکر توسط خواندگان دعوی تقابل پرداخت گردیده است و خواهان تقابل وجه آن را دریافت نموده است که این اقدام دلالت بر قصد و اراده مشترک طرفین مبنی بر انعقاد و تحقق
قرارداد جدیدی با شرایط سابق بین طرفین خواهد داشت و از طرف دیگر دریافت قسمت اعظمی از وجه
قرارداد توسط خواهان تقابل و عدم استرداد وجه مذکور در دوره زمانی بیش از ده سال حکایت از این دارد که اساسا قصد واقعی طرفین در هنگام انعقاد بی اعتبار شدن
قرارداد به صورتی که خواهان تقابل مدعی آن است نبوده است لذا این دادگاه دعوی تقابل را غیر وارد تشخیص و مستندا به مواد 10 و 219 و 220 و 223 و 1257
قانون مدنی حکم به بطلان دعوی تقابل صادر و اعلام می نماید و در خصوص دعوی اصلی نیز با عنایت به اینکه بر اساس آنچه که وکیل خواهان اصلی در دادخواست اعلام نموده ملک از سوی شهرداری و همچنین شعبه 81 دادگاه عمومی تهران در بازداشت می باشد و بر اساس پاسخ استعلام ثبتی به شماره 46795 مورخ 14/10/90 نیز ملک مذکور در قید بازداشت می باشد و تا قبل از رفع بازداشت از سوی مرجع قضایی بازداشت کننده دعوی خواهان قابلیت استماع در این دادگاه را ندارد و این دادگاه نیز نمی تواند به بازداشتی که از سوی مرجع قضایی دیگری صورت گرفته است رسیدگی و رفع بازداشت نماید لذا این دادگاه مستندا به ماده 56 قانون اجرای احکام مدنی و ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم استماع دعوی اصلی را صادر و اعلام می نماید رای صادره حضوری محسوب و ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه های تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 107 دادگاه عمومی حقوقی تهران - کرمی