در تاریخ 13/7/1390 آقای غ.ر. با وکالت خانم ز.ق. به استناد تصاویر مصدق سند ازدواج شماره 406-17/12/1345 دفتر ازدواج شماره.. . و شناسنامه دادخواستی به خواسته صـدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه
طلاق به طرفیت خانم م.م. تقدیم و خود خواهان توضیح می دهد در تاریخ 17/12/1345 با خوانده ازدواج نمودم ـ نامبرده باوجود گذشت زمان زیادی از تاریخ ازدواج دارای سوء رفتار می باشد که ادامه این وضع با داشتن فرزندان متعدد مشترک برایم مقدور نیست و حاضرم حقوق او را قسطی بپردازم با تقدیم دادخواست تقاضای رسیدگی را دارم پرونده پس از اعاده از شورای حل اختلاف برای رسیدگی به شعبه اول دادگاه عمومی حقوقی ارجاع می گردد دادگاه در تاریخ 19/9/1390 با حضور طرفین و وکیل خـواهان تشکیل جلسه می دهد وکیل خواهان ضمن تایید ادعای موکل خود اظهار می دارد زوجه سوء رفتار دارد و همسرش را کتک کاری نموده و از منزل که قسمتی از آن متعلق به موکل می باشد بیرون نموده و موکل ناگزیر شده منزل دیگری
اجاره نماید و تنها در آن زندگی می کند و زمین زراعتی زوج در دست زوجه است که از آن بهره برداری می کند باوجود پرداخت
نفقه زوجه از او به اتهام ترک انفاق شکایت نموده است زوجه نسبت به همسرش تمکین ندارد زوجه اظهار می دارد من 45 سال با خوانده ازدواج نمودم ده فرزند مشترک داریم حقوق خود را می خواهم اجرت المثل را هم می خواهم کارهای خانه را انجام دادم که مجانی نبود و برای او قالی بافی نمودم دستمزد آن را می خواهم وکیل زوج اظهار می دارد ادعای زوجه مورد تکذیب موکل است قالی بافی نکرده است دادگاه برای رسیدگی به دلایل خوانده در مورد مطالبه اجرت المثل ایام زندگی مشترک قرار استماع گواهی گواهان را صادر می کند دادگاه در تاریخ 25/10/1390 با حضور طرفین و وکیل خواهان تشکیل جلسه می دهد بدوا وکیل خواهان در مورد معرفی گواهان خوانده ایراد جرح می نماید که موردپذیرش دادگاه قرار نگرفت وکیل خواهان اظهار می دارد خوانده بدون اجازه شوهرش به کربلا رفته اگر کار قالیبافی کرده برای خود این کار را نموده است حتی زوجه فرزندانش را تحریک می نمود تا پدرشان را کتک کاری کنند موکل در جای دیگر به طور
اجاره ساکن است ماهانه 424 هزار تومان حقوق بازنشستگی دریافتی دارد و کارهای خانه را به دستور او انجام نشده است زوجه اظهار می دارد چون شوهرم نبود به طور قاچاق به کربلا رفتم دادگاه در اوراق جداگانه از گواهان معرفی شده تحقیق می نماید آقای ح.م. اظهار می دارد خوانده با نانوایی امور خود را اداره می کرد آقای ح.م. اظهار می دارد خوانده خرج خود را از قالی بافی تامین می کرد آقای ح.م. فرزند ر. مطلب مذکور را تایید می نماید لازم به توضیح است که گواهان مذکور با خوانده نسبت نزدیک دارند دادگاه قرار ارجاع امر به داوری را صادر می کند داوران زوجین در تاریخ 26/1/1391 نظرات خود را تقدیم دادگاه می نمایند دادگاه پایان رسیدگی را اعلام و طی رای شماره 300106-9/3/1391 در خصوص دعوای خواهان با وکالت خانم ز.ق. به طرفیت خانم (ز.ق.) به خواسته صدور گواهی عدم امکان سازش با شرح دعوای خواهان و احراز رابطه زوجیت و نظرات داوران و اظهارات گواهان آن را ثابت دانسته و به استناد مواد 1132 - 1082- 1143- 1148
قانون مدنی و ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به
طلاق گواهی عدم امکان سازش فی مابین زوجین را صادر و به زوج اجازه می دهد پس از قطعیت رای با مراجعه به یکی از دفاتر رسمی
طلاق و با
پرداخت مهریه زوجه به نرخ روز بر اساس
سند رسمی ازدواج و مبلغ 000/000/70 ریال بابت نحله و مبلغ سه میلیون ریال بابت
نفقه ایام عده به زوجه آنگاه نسبت به مطلقه نمودن خوانده به نحو رجعی اقدام نماید پس از ابلاغ رای وکیل خواهان طی لایحه تقدیمی تقاضای اصلاح رای از جهت درج نام صحیح زوجه را می نماید که دادگاه طی رای شماره 300183-27/2/1391 به استناد ماده 309 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب سال 1379 (( جمله خوانده ز.ق. را به خوانده خانم م. ((م.)) اصلاح می نماید)) پس از ابلاغ رای زوجه خانم م. ((م.)) (ولی در سند ازدواج نام فامیلی زوجه م. درج شده است) و آقای غ.ر. با وکالت خانم ز.ق. نسبت به آن تجدیدنظرخواهی می کنند شعبه 19 دادگاه تجدیدنظر استان با تعیین وقت دادرسی دعوت اصحاب دعوا به موضوع رسیدگی و در تاریخ 17/11/1391 با حضور طرفین تشکیل جلسه می دهد زوجه اظهار می دارد شوهرم در سال 67 (که برادرش برادر مرا کشت) از خانه بیرون رفت و دو سال بعد به منزل مراجعه کرده تا رضایت ما را بگیرد که ما رضایت ندادیم مجددا خانه را ترک نمود در این مدت من بچه های او را زن دادم. در این مدت هیچ خرجی نداد در موقع ازدواج دختر من به دنبال او رفتم و رضایت او را گرفتم شکایت
نفقه کردم و کارشناس
نفقه مرا تا آخر سال 90 مبلغ 000/800/172 ریال و
نفقه سال 91 را ماهانه مبلغ 165 هزار تومان تعیین کرد ولی تاکنون حکمی صادر نشده است ضمنا اجرت المثل را هم پرداخت نکرده است در مورد نحله حداقل 20 میلیون تومان می خواهم شوهرم سه حبه از 72 حبه از مزرعه ح. را دارد که حدود سه میلیون تومان ارزش دارد دیگر هیچ گونه اموالی ندارد فقط حقوق بازنشستگی دریافت می کند خواهان (زوج) اظهار می دارد وکیلم در این مورد توضیحات لازم را خواهد داد وکیل خواهان اظهار می دارد در مورد
نفقه زوجه شکایت نموده و به علت عدم تمکین طی رای شماره 2373-18/12/90 شعبه 101 جزایی برخوار برایت موکل صادرشده است که در شعبه 6 دادگاه تجدیدنظر استان طی رای شماره 749-25/6/1391 تاییدشده است بعد دوباره علیه موکل دادخواست مطالبه
نفقه را به مدت سی سال داده که آن را تا سال 1369 تقلیل داده است رای صادره با توجه به عدم تمکین زوجه و تحریک او نسبت به فرزندان و بیرون کردن زوج از منزل مشترک خلاف عدالت و انصاف است و موکل توان پرداخت آن را ندارد در مورد نحله هم با توجه به وضعیت مالی زوج و اینکه مبنای فقهی آن بخشش است موکل نمی تواند آن را فراهم نماید موکل ماهانه 420 هزار تومان حقوق بازنشستگی دارد و مبلغ 000/100 تومان آن را
اجاره منزل می دهد و ماهی 50 هزار تومان را به کسی می دهد که کارهایش را انجام می دهد و مبلغ پنجاه هزار تومان را قسط سیسمونی دخترش می دهد و بقیه آنکه مقدارش اندک برای تامین معاش خود خرج می کند لذا تقاضای تعدیل مبلغ نحله را دارم و فرزندان مشترک همگی کبیر هستند ضمنا سه حبه ملک دارد که از ابتدا در اختیار زوجه است و به صورت مزارعه در اختیار پسر برادر زوج می باشد و سالیانه مقدار 200 کیلوگرم گندم مال موکل بوده که آن را به زوجه داده است دادگاه پرونده های مربوط به مطالبه
نفقه را می خواهد که در تاریخ های 27/12/1391 و 28/7/92 نسبت به درج آن ها اقدام می نماید دادگاه پایان رسیدگی را اعلام و طی رای شماره 937-29/7/1392 با شرح دعوای زوج علیه زوجه و تجدیدنظرخواهی زوجین از رای دادگاه نخستین و ملاحظه سوابق موجود استدلال می کند اولا زوجه با توجه به تاریخ تولد یایسه است لذا
نفقه ایام عده تعلق نمی گیرد ـ ثانیا نوع
طلاق به استناد ماده 1145
قانون مدنی به علت یایسه بودن زوجه باین است و نوع
طلاق رجعی آمده در رای دادگاه نخستین بدین وسیله اصلاح می گردد ـ ثالثا میزان نحله تعیین شده با وضع معیشت زوج و سنوات زندگی مشترک و مفارقت بین زوجین و اینکه دارایی زوج یک قطعه زمین کشاورزی است که در تصرف زوجه می باشد و بیش از پنج میلیون تومان ارزش ندارد در نتیجه دادگاه آن را مبلغ پنج میلیون تومان تقلیل داده و رای دادگاه بدوی را در این مورد اصلاح می نماید لذا مستند به ماده 29 قانون حمایت خانواده اجرای صیغه
طلاق منوط به دادنامه قطعی و پرداخت
نفقه تعیین شده در حکم قطعی است و به استناد مواد 26 و 34 قانون حمایت خانواده مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش را برای تسلیم به دفترخانه سه ماه پس از ابلاغ رای قطعی یا قطعی شدن آن می باشد و رای صادره به اصلاحات مذکور تایید و استوار می نماید پس از ابلاغ رای خانم م. ((م.)) نسبت به آن فرجام خواهی می کند که پرونده پس از تبادل لوایح به دیوان عالی کشور ارسال و برای رسیدگی به این شعبه ارجاع می گردد. لازم به توضیح است رای در تاریخ 18/9/1392 به فرجام خواه ابلاغ و خانم (( م.م.)) در تاریخ 5/10/1392 نسبت به آن فرجام خواهی می کند در این مرحله خانم ز.ق. به وکالت آقای غ.ر. مداخله نموده و طی لایحه پیوست اعلام نموده
مهریه زوجه طبق سند ازدواج اعیانی است لذا ذکر پرداخت آن از سوی زوج به نرخ روز مخالف مفاد سند ازدواج می باشد.
هییت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید پس از قرایت گزارش آقای قدرت اله طیبی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رای می دهد