رای قضایی شماره 9309970907800504

رای قضایی شماره 9309970907800504

مجموعه کامل آرای قوه قضاییه

رای قضایی شماره 9309970907800504


شماره دادنامه قطعی:
9309970907800504

تاریخ دادنامه قطعی:
1393/12/09

گروه رای:
حقوقی

نوع مرجع:
شعبه دیوان عالی کشور

عنوان رای:
(1)-اثر توافق بر خروج برخی موارد از فورس ماژور(2)- وضعیت شرط داوری در فرض بطلان قرارداد

پیام رای:
(1)- چنانچه طرفین توافق کرده باشند که تحریم کالا توسط شرکت سازنده علیه ایران نمی تواند از موارد فورس ماژور باشد این توافق معتبر و عقد صحیح است. (2)- در داوری های داخلی شرط داوری استقلال وجودی ندارد و از این حیث که شرط جزئی از پیکره ی کلی عقد است در صورت بطلان عقد شرط نیز باطل می شود و رسیدگی به اختلافات در صلاحیت دادگاه عمومی است.

رای خلاصه جریان پرونده
ش. به مدیرعاملی س.ع. و با وکالت الف. م. و الف. ش. دادخواستی به طرفیت ش. به خواسته 1- اعلام بطلان قرارداد شماره.. . مورخ 1391/2/12 مقوم به 50100000 ریال 2- استرداد مبلغ دو میلیارد ریال و جبران خسارات وارده بر مبنای نرخ تورم بانک مرکزی و خسارات دادرسی تقدیم محاکم عمومی تهران نموده و توضیح داده است با انعقاد قرارداد شماره 14012- 1391/2/12 توافق می شود 14 مورد قطعات مورد نیاز شرکت خوانده که همه آن ها محصولات تولیدی در کشورهای خارجی می باشند به وسیله شرکت موکل تهیه و به شرکت خوانده فروخته شود از جمله شرایط مندرج در قرارداد مفاد ماده 10 می باشد که بر اساس آن «موارد فورس ماژور فقط شامل زلزله سیل و جنگ بوده و افزایش نرخ ارز و هرگونه مشکلات مرتبط با تحریم کالا از طرف کشورهای سازنده کالاهای موضوع قرارداد خارج از شمول فورس ماژور است.»
متعاقب این قرارداد تلاش شرکت موکل برای تامین و تحویل قطعات موضوع عقد بیع موثر واقع نشده و مشخص می شود کالاهای موردنظر مشمول شرایط تحریم جهانی اعمال شده علیه ایران بوده و هیچ امکانی برای ورود آن ها به کشور و سپس فروش و تحویل قطعات به خریدار (خوانده) وجود نداشته است (پیوست شماره 2) بدیهی است نتیجه این وضعیت چیزی جز غیرممکن بودن اجرای مفاد قرارداد و تسلیم مورد معامله به شرکت خوانده نبوده است.
در مقابل شرکت خوانده با تمسک به مفاد ماده 10 قرارداد تنظیمی مبالغ چهارمیلیارد و پانصد میلیون ریال به عنوان وجه پیش پرداخت و دو میلیارد ریال دیگر از باب خسارات وارده به خود ناشی از عدم تسلیم قطعات موضوع معامله را با استفاده از دو فقره ضمانت نامه بانکی در ید خود به ترتیب با شماره های... صادر شده در بانک تجارت شعبه... شهرستان ساری از حساب شرکت موکل دریافت می کند این وجوه از تاریخ 1392/4/2 به حساب شرکت خوانده واریز و کارسازی شد. صحت این امر با استعلام از بانک مذکور محرز خواهد شد. اینک با امعان نظر به مفاد قرارداد و شرایط تحقق یافته ناشی از تحریم های بین المللی علیه کشور ایران موارد آتی بر رابطه تجاری شکل گرفته و اصل قرارداد تنظیم شده بین خواهان و خوانده حاکم می باشد.
الف- قرارداد بیع منعقد شده با شماره 14012- 1391/2/12 به دلایلی که به عرض می رسد محکوم به بطلان است.
1- قرارداد منعقد شده در ماده 10 مبتنی بر شرطی است که بر اساس آن مشروط علیه (خواهان) عملی را به عنوان تعهد خارج از حوزه اقتدار خود می پذیرد (هرگونه مشکلات مرتبط با تحریم کالا از طرف کشورهای سازنده کالاهای موضوع قرارداد خارج از شمول فورس ماژور است) عدم اقتدار و اعمال اراده طرفین عقد و یا هر یک از آن ها برای ایفای تعهدات موجب می شود که شرط مندرج در ماده 10 که توام با جهل است شرط فاسد بوده و مفسد عقد نیز می باشد بنابراین به حکم قاعده فقهی «الشرط الفاسد مبطل للعقد»... و حکم مندرج در ماده 233 قانون مدنی قرارداد منعقده باطل خواهد بود.
2- شرایط تحریم ها وضعیتی را ایجاد نمود که شرکت موکل به هیچ نحوی قادر به تسلیم مبیع نباشد مهم تر آنکه هیچ یک از طرفین قرارداد نمی توانستند و امکانی برای تغییر شرایط و تسلیم یا تسلم نداشتند. لذا حسب مفاد ماده 348 قانون مدنی بیع چیزی که بایع و مشتری قدرت بر تسلیم و تسلم آن را ندارند اعم از اینکه این عدم قدرت از زمان عقد نیز وجود داشته باشد باطل است.
بنابر آنچه بیان شد صدور حکم بر بطلان قرارداد شماره 14012- 1391/2/12 از محضر آن مقام محترم مورد استدعاست.
ب- به شرح معروض شرکت خوانده علاوه بر مبلغ پیش پرداخت خود (که البته خود شرح دیگری داشته و به موقع به آن پرداخته خواهد شد) مبلغ دو میلیارد ریال معادل دویست میلیون تومان از محل ضمانت نامه انجام تعهدات به شماره 90631414-1391/2/26 صادر شده در بانک تجارت شعبه... ساری از حساب شرکت موکل را از تاریخ 1392/4/2 وصول نمود اما با لحاظ باطل بودن عقد موضوع قرارداد شماره 14012- 1391/2/12 این اقدام خوانده به مفهوم دارا شدن بدون علت است و به دلایل ذیل نادرست می باشد.
1- از نظر حفظ نظم اجتماعی و احترام به حقوق افراد هیچ کس نمی تواند بدون علت به زیان دیگری دارا شود (دکتر سید حسن امامی حقوق مدنی جلد 2 ص 353)
2- این دریافت خوانده در اثر یک عقد معاوضی باطل می باشد و فرقی نخواهد داشت که طرفین یا یکی از آن ها عالم و یا جاهل به بطلان معامله باشد زیرا موجب عدم استحقاق به گرفتن این وجوه عدم تحقق معامله است و در نتیجه آن خوانده ملتزم به رد مال مزبور می گردد که در اصطلاح فقهی آن را ضمان مقبوض به عقد معاوضی فاسد گویند. (دکتر سید حسن امامی حقوق مدنی جلد 2 ص 355)
3- به استناد حکم مندرج در ماده 366 قانون مدنی «هرگاه کسی به بیع فاسد مالی را قبض کند باید آن را به صاحبش رد نماید و اگر تلف یا نقض شود ضامن عین و منافع آن خواهد بود» و درخواست طبق خواسته را نموده اند.
شعبه 27 دادگاه عمومی تهران پس از دستور تعیین وقت... با حضور وکلای خواهان و نماینده حقوقی شرکت خوانده تشکیل و وکیل خواهان اظهار داشته خواسته اعلام بطلان قرارداد است چون عملا اجرای قرارداد میسر نیست و قصد و رضای طرفین مخدوش می شود و جهل به عوضین رخ داده است و عدم انتقال از سوی خواهان به لحاظ عدم امکان تملک آن و نماینده خوانده اظهار داشته که عدم انجام کار را که از علل بطلان نمی دانیم و شرط فاسد هم که حاصل نشد و در لایحه تقدیمی توضیح دادم. دادگاه ختم رسیدگی را اعلام و طی دادنامه 000193 مورخ 1393/3/31 این چنین مبادرت به صدور رای نموده است اولا با توجه به ماده 463 قانون آیین دادرسی مدنی متاسفانه شرط داوری در داوری داخلی استقلال وجودی ندارد و با وصف ماده 11 قرارداد بین طرفین که ناظر بر حل اختلاف از طریق داوری است از این حیث که شرط جزیی از پیکره کلی عقد است و در صورت بطلان عقد شرط نیز باطل می شود از حیث صلاحیت دادگاه ذی صلاح است لیکن ماهیت منعقده بین طرفین صحیحا به وجود آمده است و در مورد اجزاء موجود قرارداد توافق با جزییات ذکر شده است و مهر و امضاء شرکت خواهان ذیل قرارداد تردیدی در قصد آنان با امضاء ذیل قرارداد محرز می گردد و اظهاراتی چون مخدوش بودن قصد و رضا فاقد مفهوم حقوقی است چه آنکه قصد و رضا امری بسیط هستند و از طرفی اظهارات وکیل خواهان به اینکه امکان عملی اجرای قرارداد میسر نیست خودش مبین آن است که تعهد از قرارداد حاصل شده است که اکنون ادعای عدم امکان اجرا می شود درحالی که اگر قرارداد باطل باشد اساسا تعهد حاصل نمی شود تا بررسی کنیم که اجرای تعهد میسر است یا خیر؟ دادگاه با عنایت به اصل صحت و لزوم قراردادها و با استناد به مواد 10 219 و 231 قانون مدنی حکم بر بطلان دعوی نخست خواهان صادر و اعلام می نماید و در مورد جزء دوم خواسته خواهان اولا تا قبل از اعلام انحلال عقد استرداد مبلغ میسر نیست و ثانیا این جزء از خواسته با توجه به شرط داوری مندرج در ماده 11 قرارداد خارج از صلاحیت دادگاه است و به استناد مواد 454 و 2 از قانون آیین دادرسی مدنی قرار رد جزء دوم خواسته خواهان صادر و اعلام می گردد. خواهان ظرف مهلت مقرر پس از اتمام مدت تجدیدنظرخواهی دادخواست فرجامی تقدیم که پس از طی تشریفات قانونی پرونده به دیوان عالی کشور ارسال و به این شعبه ارجاع شده است دادخواست فرجامی به هنگام شور قرایت خواهد شد.

رای شعبه دیوان عالی کشور
ایراد موجه و موثری بر دادنامه فرجام خواسته به شماره 000193 مورخ 1393/3/31 شعبه 27 دادگاه عمومی تهران که موجبات نقض آن را فراهم آورده به عمل نیامده است و نظر به اینکه رای مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده صادر گردیده مستندا به ماده 370 قانون آیین دادرسی مدنی با رد فرجام خواهی رای مذکور نتیجتا ابرام و پرونده اعاده می شود.
مستشار و عضو معاون شعبه 18 دیوان عالی کشور
شمس- عمرانی

قاضی:
علی شمس , عمرانی

منبع
سامانه ملی آرای قضایی

مواد مرتبط با این رای

ماده 233 - شروط مفصله ذیل باطل و موجب بطلان عقد است: 1 - شرط خلاف مقتضای عقد 2 - شرط مجهولی که جهل به آن موجب جهل به عوضین شود.

مشاهده ماده 233 قانون مدنی

ماده 348 - بیع چیزی که خرید و فروش آن قانونا ممنوع است و یا چیزی که مالیت و یا منفعت عقلایی ندارد یا چیزی که بایع قدرت بر تسلیم آن ندارد باطل است مگر این که مشتری خود قادر بر تسلیم باشد.

مشاهده ماده 348 قانون مدنی

ماده 366 - هر گاه کسی به بیع فاسد مالی را قبض کند باید آن را به صاحبش رد کند و اگر تلف یا ناقص شود ضامن عین و منافع آن خواهد بود.

مشاهده ماده 366 قانون مدنی

ماده 10 - قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده اند در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد نافذ است.

مشاهده ماده 10 قانون مدنی

ماده 219 - عقودی که بر طبق قانون واقع شده باشد بین متعاملین و قائم مقام آن ها لازم الاتباع است مگر این که به رضای طرفین اقاله یا به علت قانونی فسخ شود.

مشاهده ماده 219 قانون مدنی

ماده 231 - معاملات و عقود فقط درباره ی طرفین متعاملین و قائم مقام قانونی آن ها موثر است مگر در مورد ماده ی 196.

مشاهده ماده 231 قانون مدنی

ماده 463 - هرگاه طرفین ملتزم شده باشند که درصورت بروز اختلاف بین آنها شخص معینی داوری نماید و آن شخص نخواهد یا نتواند به عنوان داور رسیدگی کند و به داور یا داوران دیگری نیز تراضی ننمایند رسیدگی به اختلاف درصلاحیت دادگاه خواهد بود.

مشاهده ماده 463 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی

ماده 370 - شعبه رسیدگی کننده پس از رسیدگی با نظر اکثریت اعضاء در ابرام یا نقض رای فرجام خواسته اتخاذ تصمیم می نماید. چنانچه رای مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده باشد ضمن ابرام آن پرونده را به دادگاه صادر کننده اعاده می نماید و الا طبق مقررات آتی اقدام خواهد شد.

مشاهده ماده 370 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM