در تاریخ 2/9/92 دادخواستی بخواسته صدور حکم
طلاق به لحاظ عسر و حرج خانم س.ق. با وکالت ن.ت. وکیل پایه یک دادگستری در محاکم حقوقی داراب بطرفیت آقای ع.الف. مستند به سند نکاحیه 7484 مورخ 17/5/82 که دلالت بر وجود رابطه زوجیت فیمابین خواهان و خوانده دارد و نیز استشهادیه محلی که مفادا حاکی است زوج به علت اعتیاد به مواد مخدر و عدم پرداخت
نفقه و یارانه به خوانده او تحت وضعیت دشواری در زندگی مشترک قرار داده است که در عسر و حرج بوده و ادامه زندگی مشترک برای وی مقدور نیست. رای 620/91 شورای حل اختلاف شعبه اول خانواده داراب و دادنامه 72/92 صادره از شعبه دوم حقوقی دادگاه عمومی داراب از جمله مستندات زوجه بوده که مفادا حاکی است زوج از تاریخ 20/1/89 لغایت 30/9/91 جمعا بابت
نفقه زوجه و فرزند مشترک به پرداخت مبلغ سی و شش میلیون ریال محکوم گردیده که رای قطعی اعلام شده است. تصویر دادنامه 587-18/10/91 شورای حل اختلاف دوم خانواده داراب نیز حاکی است زوج بابت
مهریه زوجه به پرداخت 500 سکه بهار آزادی و 20 مثقال طلا محکوم گردیده است و در مورد
پرداخت مهریه طی رای 352/92 شورای حل اختلاف حکم
تقسیط مهریه از قرار پرداخت 20 سکه تمام بهار آزاد و یک مثقال طلا به عنوان پیش پرداخت و هر چهار ماه یک عدد سکه تمام بهار آزادی و یک مثقال طلا بابت اقساط تا
تادیه مهریه محکوم گردیده. دادگاه وقت جهت دادرسی تعیین نموده است. زوج در لایحه ای که برای جلسه دادرسی مورخ 16/10/92 تقدیم نموده و در جلسه دادرسی مذکور در دفاع از دعوی زوجه و وکیلش که گفته است موکله توسط زوج که سوء رفتار نسبت به وی داشته در طول زندگی به شدت مورد ایراد ضرب و شتم قرار می گرفته و زوج اعتیاد به مواد مخدر و مصرف قرص ترامادول و مصرف مشروبات الکلی داشته و
نفقه زوجه توسط او پرداخت نمی شده که پس از گرفتن حکم جلب مجبور به پرداخت شده است و در طول زندگی چند ساله همیشه
نفقه او بعهده پدرش بوده است. وی علاقه زیاد به رفت و آمد با دوستان و رفقایش داشته و مسیولیت پذیری نسبت به خانواده نداشته که در صورت جلسه مرکز مشاوره نیز ضم پرونده می باشد بوسیله شهود نیز قابل اثبات است؛ که در صورت صلاحدید دادگاه تقاضای استماع شهادت شهود موکل مورد استدعاست. با توجه به مراتب و مواد 26 و 29 قانون جدید حمایت خانواده و ماده 8 قانون خانواده سابق و ماده 1130
قانون مدنی صدور حکم وفق خواسته مورد استدعاست. خوانده در دفاع گفته است: «اولا بنده اگر اعتیاد داشتم از طرف اداره شهرداری اخراج می شدم. من چندین دوره به عنوان کارگر نمونه شهرداری معرفی شده ام. اگر هم خارج از خانه بوده ام در سرکار بوده ام. اعتیاد به مواد مخدر ندارم. مابقی اظهاراتم طی لایحه ای به عرض رسیده است.»; دادگاه قرار ارجاع امر به داوری صادر و مقرر نموده است از کلانتری مربوطه در خصوص وضعیت رفتار و اخلاق و رفتار اجتماعی خوانده و اشتهار وی به اعتیاد یا عدم آن تحقیق شود و با تعیین وقت جهت رسیدگی طرفین دعوت شوند و به خواهان تذکر داده شود شهود خود را همراه بیاورد. در تاریخ 17/11/92 دادگاه در جلسه دادرسی در برگ های 29 الی 33 پرونده از شهود زوجه در برگ های 34 الی 36 پرونده از شهودی که ظاهرا زوج معرفی کرده است در خصوص رفتار و عمل زوج و اعتیاد او تحقیق نموده که مفاد اظهارات شهود تعرفه شده توسط زوجه که اکثرا از اقارب او بوده اند مجموعا دلالت بر سوءرفتار زوج نسبت به زوجه و عدم مسیولیت پذیری زوج در قبال زن و فرزندش و اعتیاد او دلالت دارد. شهود تعرفه شده از سوی زوجه نیز بر وجود اختلاف فیمابین و اینکه زوج در شهرداری کار می کند و درآمد خوبی دارد و منشا اختلاف آنان از روزی شروع شده که زوج پس از تصادف زوجه می گفت باید او دیه بگیرد و زوجه حاضر به پذیرش خواسته زوج نبوده است و رضایت داده است. از اعتیاد او اظهار بی اطلاعی کرده اند. زوجین داوران خود را معرفی نموده اند. توضیح اینکه زوج داور معرفی نکرده و دادگاه برای او داور تعیین کرده است. نظریه داوران پس از مذاکره با آنان در اوراق 41 و 44 اعلام شده است. در برگ 46 پرونده نتیجه تحقیقات ضابطین دادگستری در خصوص رفتار زوج و اشتهار او به اعتیاد و با تصریح به نامطلوب بودن رفتار اجتماعی او و شهرت وی به اعتیاد اعلام شده است. دادگاه بدوی در تاریخ 25/12/92 با اعلام ختم دادرسی با امعان نظر و تدقیق در محتویات پرونده و اظهارات متداعیین با عنایت به اینکه زوج فردی شاغل می باشد و درآمد مکفی برای اداره زندگی مشترک دارد اینکه علت دیر آمدن ایشان به خانه بخاطر وضعیت شغلی ایشان است که کارمند شهرداری می باشد و چندین دوره به عنوان کارمند نمونه شناخته شده در صورتی که اعتیاد به مواد مخدر داشته باشد مورد مواخذه قرار می گرفت؛ این امر دلالت بر عدم اعتیاد ایشان دارد. لذا هر چند دادگاه در جهت اصلاح ذات البین و فصل خصومت با ارجاع امر بداوری مبادرت به انتخاب داورانی نموده که در نهایت تلاش آن در ایجاد صلح و سازش مثمر ثمر نبوده لیکن با توجه به اینکه هیچگونه دلیلی از جمله گواهی پزشکی قانونی که حکایت از سوءرفتار و اعتیاد زوج نماید از ناحیه زوجه ارایه نگردیده است وضعیت حاکم بر روابط زوجین از مصادیقی نیست که غیرقابل تحمل باشد و با اتکاء به حدیت نبوی «ال
طلاق بید من اخذ بالساق»; دعوی خواهان را ثابت ندانسته و عسر و حرج مشارالیه را محرز نمی داند. مستندا به ماده 1257
قانون مدنی حکم بر بطلان دعوی خواهان صادر نموده است. از این حکم وکیل جدید زوجه آقای م.ص. تجدیدنظرخواهی نموده است و عدم توجه دادگاه به دلایل ابرازی از جمله شهادت شهود و تحقیقات ضابط دادگستری که از محل زندگی مشترک زوجین بعمل آمده و سوابق اعتیاد زوج و سوءرفتار او را از جهات تجدیدنظرخواهی و درخواست نقض رای ذکر نموده است. پرونده به شعبه 22 دادگاه تجدیدنظر استان فارس ارجاع شده است. هیات شعبه مذکور با اعاده پرونده به دادگاه و معرفی زوج به پزشکی قانونی از جهت اعتیاد به موادمخدر و نیز تحقیق از تجدیدنظرخواه که آیا حاضر است حقوق ناشی از زوجیت را در قبال
طلاق بذل نماید یا خیر؟ تکمیلا ارسال دارند. در تاریخ 15/5/93 در جلسه ای که در دادگاه بدوی تشکیل شده وکیل تجدیدنظرخواه گفته است: «اولا: با معرفی زوج به پزشکی قانونی واقعیت محرز نمی گردد. زیرا دادگاه محترم بدوی زوج را به پزشکی قانونی معرفی ننموده و پس از تجدیدنظرخواهی در حال حاضر با گذشت مدت زمان معرفی زوج به پزشکی قانونی باعث تضییع حق و حقوقات قانونی موکل گردیده چون گذشت مدت زمان باعث سوء استفاده زوج از شرایط و زمان گردیده است. بنابراین با توجه به محتویات پرونده تقاضای احضار گواهان جهت اثبات اعتیاد زوج مورد استدعاست؛ زیرا شهادت جزو ادله اثبات دعوی می باشد و نظریه پزشکی قانونی طریقیت دارد. از سوی دیگر موکل بابت بذل حقوق مالی در قبال
طلاق اظهار می نماید زوج قبلا حاضر به پرداخت مبلغ بیست میلیون تومان در قبال
طلاق بوده است. لیکن با توجه به ذکر این موضوع موکل صراحتا اعلام می نماید که با توجه به عسر و حرج شدید و غیر قابل تحمل حاضر به بذل حقوق مالی در قبال
طلاق نیز می باشد که با توجه به عسر و حرج شدید و غیر قابل تحمل حاضر به این امر شده است. تجدیدنظرخوانده گفته است آمادگی معرفی به پزشکی قانونی جهت آزمایش و تست اعتیاد دارم. وکیل او نیز اعلام آمادگی موکل خود را برای معرفی به پزشکی قانونی نموده است. دادگاه در برگ 75 پرونده با وصول نتیجه معاینه و آزمایش صورت گرفته و اعلام نظریه پزشکی قانونی بر منفی بودن آن پرونده را به دادگاه تجدیدنظر اعاده داده است. بنظر می رسد وکیل خانم س.ق. طی لایحه ای اسناد و مدارکی در راستای اثبات خواسته موکلش به پیوست در تاریخ 3/4/93 تقدیم نموده است که این مدارک علاوه بر مدارک استنادی قبلی نامه شهرداری داراب مبنی بر این امر که ع.الف. کارمند نبوده تا به عنوان کارمند نمونه شناخته شود بلکه ایشان از کارگران پیمانکاری بخش خص
وصی فضای سبز شرکت س. است و گزینش او از جهت تست اعتیاد به مواد مخدر توسط شهرداری صورت نمی گیرد و کارگر نمونه نیز در شرکت شناخته نشده است(برگ 89 پرونده). در استشهادیه ای با امضاء 7 نفر مسجلین آن در مورد اعتیاد زوج به مواد مخدر و مشروبات الکلی که به مهر شورای روستای بختاجرود (که زوجین ظاهرا در آنجا زندگی می کرده اند) ممهور شده و امضاء مسجلین مورد تایید قرار گرفته است دلالت بر وضعیت خطرناک زوج در برخورد با اطرافیان بلحاظ توهمات ناشی از مصرف موادمخدر دارد(برگ 88). چند نفر نیز بعنوان شهادت نامه بر اعتیاد زوج به مواد روانگردان و مصرف قرصهای روانگردان و تریاک و مشروبات الکلی در اوراق 84 الی 87 پرونده کتبا شهادت داده اند و ضمن امضاء اثر انگشت آنان زیر شهادت نامه عادی مستند به آنان نقش بسته است. دادگاه تجدیدنظر با اعلام ختم دادرسی بدین شرح انشاء رای نموده است: «رای دادگاه: تجدیدنظرخواهی آقای م.ص. به وکالت از خانم س.ق. فرزند ق. بطرفیت آقای ع.الف. فرزند الف. نسبت به دادنامه 503/92 صادره از شعبه اول حقوقی داراب مشعر بر بطلان دعوی اولیه او به خواسته صدور حکم
طلاق به لحاظ وجود عسر و حرج وارد است. زیرا بر فرض اینکه دلایل ابرازی از ناحیه تجدیدنظرخواه کافی در عسر و حرج ادعایی تلقی نشود توجها به اینکه وکیل تجدیدنظرخواه در جلسه مورخ 15/5/92 دادگاه بدوی صراحتا اعلام نموده که موکلش به لحاظ عسر و حرج شدید حاضر به بذل کلیه حقوق ناشی از زوجیت می باشد این موضوع خود به تنهایی حکایت از شدت تنفر و انزجار مشارالیها نسبت به تجدیدنظرخوانده و تبدیل آن به عسر و حرج در ادامه زندگی می باشد. النهایه هیات دادگاه مستندا به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی ضمن نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته به استناد ماده 1130 قانونی مدنی و تبصره الحاقی حکم بر الزام تجدیدنظرخوانده به حضور در یکی از دفاتر رسمی
طلاق و مطلقه نمودن همسرش از نوع
طلاق خلع و ثبت آن صادر و اعلام می نماید. در صورت امتناع از اجرای صیغه
طلاق به سردفتر نمایندگی تفویض می گردد با استعلام از وضعیت شرعی زوج و ارایه گواهی عدم بارداری از سوی زوجه با اجرای صیغه
طلاق آن را ثبت دفتر نماید.
حضانت فرزند مشترک به عهده پدر خواهد بود. حق ملاقات مادر هفته ای یک نوبت جمعه ها از ساعت 10 صبح تا 14 بعدازظهر محفوظ است. اعتبار این حکم 6 ماه از تاریخ ابلاغ رای قطعی فرجامی یا انقضاء مهلت فرجام خواهی می باشد.»; اکنون از این رای وکیل زوج آقای الف.س. فرجام خواهی نموده که هنگام شور لایحه فرجامی او با گزارش پرونده قرایت می شود.
هیات شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرایت گزارش آقای ناصح عضو ممیز و اوراق پرونده و نظریه کتبی آقای درخشان نیا دادیار دیوان عالی کشور اجمالا مبنی بر صدور رای شایسته با توجه به محتویات پرونده و دادنامه صادره مورد استدعاست؛ دادنامه شماره694/93 فرجام خواسته مشاوره نموده چنین رای می دهد: