در خصوص دادخواست تقدیمی آقای م.ش. با وکالت آقای ح.ت. به طرفیت خانم ف.خ. با وکالت آقای ر.ب. به خواسته مطالبه
خسارت تاخیر تحویل مبیع به مدت 35 روز مقوم به هفتاد میلیون ریال. الزام خوانده به تحویل پارکینگ شماره 7 مقوم به پنجاه و یک میلیون ریال. و مطالبه
خسارت تاخیر در تنظیم
سند رسمی انتقال مبیع مقوم به پنجاه و یک میلیون ریال. با احتساب کلیه خسارات دادرسی. وکیل خواهان در تشریح خواسته موکل خود اظهار داشته: به موجب مبایعه نامه های عادی شماره 866642 مورخ 1/8/90 و شماره 2782804 مورخ 8/8/90 شش دانگ یک واحد آپارتمان تجمیع شده از دو ص 2 کلاسه 910558-910883 واحد در طبقه چهارم جزء پلاک ثبتی 4030/47 واقع در بخش 11 تهران مشتمل بر یک واحد انباری و دو واحد پارکینگ متعلقه به شماره های 4 و 6 به انضمام پارکینگ اضافی شماره 7 را به مبلغ یک میلیارد و سیصد و چهل میلیون تومان ابتیاع می نماید. لذا مقرر می گردد خوانده محترم در تاریخ 1/11/90 نسبت به تحویل مبیع و در تاریخ 30/5/91 نسبت به تنظیم
سند رسمی انتقال از طریق دفتر اسناد رسمی شماره.. . تهران اقدام نماید که خوانده به تعهدات مندرج درخواسته عمل ننموده فلذا مستدعی صدور حکم به شرح ستون خواسته بوده. وکیل خوانده در مقام دفاع اظهار داشته: طبق مبایعه نامه مورد استناد خواهان و حکم مورخ 29/8/90 موکل موظف بوده در تاریخ 1/12/90 آپارتمان را تحویل دهد و در تاریخ اخیر نیز آپارتمان آماده تحویل بوده ولیکن خواهان از تحویل آپارتمان استنکاف نموده که درنهایت با ارسال اظهارنامه رسمی در تاریخ 3/12/90 و تماس تلفنی بنگاه و انجام تامین دلیل خواهان به موجب صورت جلسه مورخ 6/12/90 مجبور شد آپارتمان موضوع مبایعه نامه و دو واحد پارکینگ 4 و 6 را تحویل گیرد و پنج روز تاخیر به عمل آمده براثر استنکاف خواهان از تحویل بوده نه تخلف موکل و در خصوص خواسته خواهان بر تحویل پارکینگ شماره 7 مطابق مبایعه نامه دو واحد پارکینگ به خواهان فروخته شده که همان پارکینگ های 4 و 6 بوده و همین دو پارکینگ نیز به خواهان تحویل شده و قید پارکینگ شماره 7 در مبایعه نامه دوم جهت اخذ کد رهگیری بوده چون در زمان تنظیم مبایعه نامه پایانکار و
صورت مجلس تفکیکی اخذ نشده بود. و قید شماره پارکینگ در مبایعه نامه ضروری بوده اشتباها پارکینگ شماره هفت قیدشده اما اراده واقعی طرفین و شهادت افرادی که در معامله دخالت داشته اند و
قرارداد اولیه و صورت جلسه تحویل جملگی حکایت از آن دارد که آپارتمان به همراه دو پارکینگ 4 و 6 موضوع معامله بوده. و در خصوص خواسته مطالبه
خسارت تاخیر در تنظیم سند اولا روز تنظیم سند مطابق مبایعه نامه 30/5/91 تعیین که مواجه با تعطیل رسمی بوده و خواهان در تاریخ 6/6/91 با ارسال اظهاریه تاریخ تنظیم سند را 25/6/91 تعیین و در تاریخ مذکور موکل در دفتر اسناد رسمی حاضر و به دلیل ادعاهای واهی و بی پایه و اساس خریدار مبنی بر مالکیت نسبت به پارکینگ شماره 7 امکان تنظیم سند فراهم نگردید و تا زمانی که خواهان از این ادعای واهی دست بر ندارد تنظیم سند مقدور نمی باشد. و درنتیجه مستدعی رد دعوی خواهان بوده. فلذا دادگاه در خصوص شق اول خواسته خواهان با عنایت به اینکه هرچند مطابق مبایعه نامه تاریخ تحویل مبیع 1/11/90 بوده ولیکن با توجه به توافقات بعدی طرفین و اعطای مهلت یک ماهه در تاریخ 29/8/90 و صورت جلسه مورخ 19/11/90 تاریخ تحویل مبیع به ابتدای اسفندماه سال 1390 محول که مدارک ابرازی از سوی وکیل خوانده حکایت از مهیا بودن مبیع جهت تحویل بوده و چند روز (5 روز) تاخیر به عمل آمده ناشی از تعلل خواهان بوده. فلذا دادگاه این قسمت از خواسته خواهان را وارد ندانسته و مستندا به ماده 1257
قانون مدنی حکم بر بی حقی ص 3 کلاسه 910558-910883 وی صادر می نماید و در خصوص شق دوم خواسته خواهان بر تحویل پارکینگ شماره 7 با عنایت به اینکه مطابق مبایعه نامه عادی مورخ 1/8/90 (بدون کد رهگیری) آپارتمان ابتیاع شده به همراه دو دهنه پارکینگ بوده و در مبایعه نامه دارای کد رهگیری نیز به دو دهنه پارکینگ اشاره شده و در هیچ کجای مبایعه نامه ها و توافقات بعدی به سه دهنه پارکینگ اشاره نشده تا اینکه خواهان مدعی خرید سه دهنه پارکینگ باشد و ازآنجایی که در زمان تنظیم مبایعه نامه با کد رهگیری پایانکار و
صورت مجلس تفکیکی اخذ نشده بود و توجها به لزوم درج شماره پارکینگ و انباری در آن این گونه اشتباهات در درج شماره صحیح آن شایع می باشد و صورت جلسه تحویل مورخ 6/12/90 نیز حکایت از تحویل دو دهنه پارکینگ به خواهان دارد. و در آن اشاره ای به پارکینگ سوم شماره 7 نشده و از آنجایی که خواسته خواهان تحویل پارکینگ شماره 7 علاوه بر پارکینگ شماره 4 و 6 که سابقا تحویل گرفته می باشد درحالی که عملا مبایعه نامه ها حکایت از فروش دو دهنه پارکینگ دارد. این قسمت از خواسته خواهان را نیز وارد ندانسته و مستندا به ماده 1257
قانون مدنی حکم بر بطلان دعوی خواهان صادر می نماید. و در خصوص شق سوم خواسته خواهان بر مطالبه
خسارت تاخیر در تنظیم سند با عنایت به اینکه مطابق مبایعه نامه تنظیمی فی مابین تاریخ تنظیم سند 30/5/91 تعیین گردیده که روز مذکور مواجه با تعطیل رسمی گردیده با توجه به اینکه خواهان در تاریخ 31/5/91 (روز بعد از تعطیل) در دفتر اسناد رسمی مربوطه حاضر گردیده و گواهی عدم حضور را اخذ نموده ولیکن خوانده در تاریخ اخیر حاضر نگردید و ازآنجایی مفهوم ماده 444 قانون آیین دادرسی نیز بر انجام تعهد در روز بعد از تعطیل اشاره دارد و خواهان مکلف بوده در روز بعد از تعطیل که مهلت انجام تعهد وی بوده نسبت به انجام تعهد خود اقدام نماید و گواهی عدم حضور شماره 535 مورخ 31/5/91 دفتر اسناد رسمی شماره.. . تهران حکایت از تخلف خوانده از این تکلیف قراردادی دارد. و هرچند طرفین در تاریخ 25/6/91 مجددا در دفتر اسناد رسمی مربوط حاضر و به لحاظ اختلاف اصحاب دعوی در حدود و متعلقات مبیع تنظیم سند مقدور نگردید و درنتیجه تخلف خوانده از انجام تعهدات قراردادی از تاریخ 31/5/91 لغایت 25/6/91 محرز است و از آنجایی که هرگاه تعهدی بر عهده شخصی ثابت شد اصل بر بقاء آن است مگر آنکه خلاف آن ثابت شود که در مانحن فیه دلیل مخالفی ارایه نگردید و ازآنجایی که علت عدم تنظیم سند در تاریخ 25/6/91 استنکاف خوانده از حضور در دفتر اسناد رسمی بوده و پس ازآن به دلیل خواسته غیر واقعی خواهان تنظیم سند مقدور نگردید لذا تخلف خوانده از انجام تعهد قراردادی از تاریخ 31/5/91 لغایت 25/6/91 به مدت 25 روز محرز و مسلم است و دادگاه مستندا به مواد 10 219 220 223 و 230
قانون مدنی و مواد 198 و 519
قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی حکم به محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ پنجاه میلیون ریال بابت اصل خواسته و مبلغ یک میلیون ریال بابت هزینه دادرسی و حق الوکاله ص 4 کلاسه 910558-910883 مطابق تعرفه در حق خواهان صادر می نماید و نسبت به مازاد بر مبلغ مذکور دعوی خواهان را وارد ندانسته و مستندا به ماده 1257
قانون مدنی حکم بر بی حقی خواهان صادر می نماید و اما در خصوص دادخواست تقدیمی خانم ف.خ. با وکالت آقای ر.ب. و ر.ی. به طرفیت آقای 1. م.ش. با وکالت آقای ح.ت. و 2. آقای م.م. 3. ع.ر.. به خواسته اصلاح شماره پارکینگ از 7 به 4 و 6 رد مبایعه نامه شماره 2782804 مورخ 8/8/90 با احتساب کلیه خسارات دادرسی اولا با عنایت به اینکه خواندگان ردیف های دوم و سوم طرفین
قرارداد مذکور نبوده و در حاکم شدن هر یک از طرفین ذینفع نمی باشند لذا دعوی را متوجه آنان ندانسته و مستندا به بند 4 ماده 84
قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی قرار رد دعوی خواهان را نسبت به آنان صادر می نماید. و نسبت به خوانده ردیف اول با عنایت به اینکه مطابق مبایعه نامه عادی مورخ 1/8/90 و مطابق توضیحات مبایعه نامه مورخ 8/8/90 دو واحد پارکینگ به خوانده فروخته شده و به حکایت صورت جلسه مورخ 6/12/90 نیز آپارتمان موضوع مبایعه نامه به همراه دو پارکینگ شماره 4 و 6 به خوانده تحویل گردید و اصولا مطابق مفاد
قرارداد پارکینگ سومی در بین نبوده و از آنجایی که مطابق مبایعه نامه قبل از اخذ پایانکار و
صورت مجلس تفکیکی تنظیم گردیده و با توجه به ضرورت قید شماره پارکینگ در مبایعه نامه بروز این گونه اشتباهات شایع می باشد. که می تواند صورت جلسه تحویل مبیع را اصلاح عملی مبایعه نامه مذکور تلقی نمود لهذا دادگاه خواسته خواهان را وارد دانسته و با استناد به قاعده فقهی ما قصد لم یقع و ماوقع لم یقصد و مواد 198 و 519 قانون اخیر شماره پارکینگ در مبایعه نامه شماره 2782804 مورخ 8/8/90 از 7 به 4 و 6 صادر و اعلام می دارد. خوانده ردیف اول محکوم به پرداخت مبلغ یک صد و پنج هزار ریال هزینه دادرسی و حق الوکاله مطابق تعرفه در حق خواهان بود. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد. قرار صادره نیز ظرف بیست روز قابل اعتراض در دادگاه محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه 123 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ مدانلو