در تاریخ 29/6/89 آقای ه.م. به وکالت از طرف آقای ح.ک. به طرفیت خانم ف.ت. دادخواستی به خواسته صدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه
طلاق به لحاظ سوءرفتار و سوءمعاشرت خوانده تقدیم نموده که بدوا پرونده جهت صلح و سازش به شورای حل اختلاف ارجاع و سپس به لحاظ عدم حصول سازش بین طرفین پرونده از مرجع مذکور به دادگستری مشهد اعاده که جهت رسیدگی به شعبه 15 دادگاه عمومی ارجاع و با تعیین وقت از طرفین دعوت به رسیدگی به عمل آمد. در جلسه اول دادرسی به تاریخ 14/1/90 خوانده حاضر نشده و لایحه ای تقدیم نکرده ولی خواهان و وکیل وی حضور یافتند و وکیل خواهان اظهار داشت دعوی به شرح دادخواست تقدیمی است. موکل به جهت اینکه خوانده رابطه نامشروع داشته قصد
طلاق وی را دارد که در خصوص مورد پرونده ای تشکیل و نیز کیفرخواست صادر شده و در شعبه 117 دادگاه کیفری تحت رسیدگی قرار دارد و دیگر زوج با زوجه زندگی نمی کند و خوانده قبلا
مهریه اش را دریافت داشته که موضوع دریافت و اقرار به آن در دفترخانه شماره 334 مشهد ثبت گردیده که سند آن تقدیم می گردد. طرفین دارای یک فرزند پسر حدود هشت ماهه می باشند که نزد مادرش می باشد سپس دادگاه قرار ارجاع امر به داوری صادر نموده و در این اثنا آقای م.د. وکیل پایه یک دادگستری با تقدیم وکالت نامه از جانب زوجه اعلام وکالت نموده است در جلسه بعدی دادرسی به تاریخ 17/5/90 که با حضور خواهان و وکیل خوانده تشکیل گردیده خواهان همان مطالب و اظهارات وکیل خود در جلسه قبل را تکرار نموده و وکیل خوانده اظهار داشت موکله حاضر به
طلاق نیست و خواهان تمایل به زندگی با موکله را ندارد این مطالب را درست کرده که به نتیجه ای هم نرسیده است. زوجه اظهار داشت من یک فرزند دارم مرا بیرون کرده است و میگوید تو بدکاره ای. در حالی که دروغ می گوید که من رابطه نامشروع داشته ام پرونده کیفری درست کرد نتوانست ثابت کند آبروی مرا برده است. زوج گفته است من به هیچ وجه زندگی نمی کنم چون که رابطه نامشروع داشته است و پرونده کیفری هنوز منتهی به صدور رای نشده است. شماره پرونده کیفری را ندارم وکیل خوانده گفته است اگر زوج اصرار بر
طلاق دارد باید حقوق موکله را بدهد که عبارتست از
مهریه موکله که در مورد سند استنادی خواهان موکله دادخواست ابطال آن را تقدیم نموده که در شعبه پنجم مطرح می باشد و نیز زوج در شورای حل اختلاف به پرداخت
نفقه موکله تا تاریخ 14/7/88 محکوم شده و تقاضای اجرا نکرده است و موکله از آن تاریخ به بعد طلبکار می باشد که باید پرداخت نماید و هم چنین باید نحله ایام زوجیت موکله را بدهد. زوجین یک فرزند مشترک پسر یک ساله دارند که نزد مادرش می باشد باید نفقات وی هم منظور شود. زوج گفته است
مهریه اش را داده ام که سند شده است قبلا شکایت کرده که ادعایش رد شده است و
نفقه زوجه را تا برج یازده سال 89 داده ام. از برج 12 به بعد حاضرم بدهم راجع به نحله هم ما فقط دو ماه با هم زندگی کردیم در تاریخ 13/7/88 عروسی کردیم و زندگی مشترک شروع شده و دو ماه با هم بودیم که زوجه مشکل درست کرد و دیگر با هم نبودیم وکیل زوجه گفته است زوجین از تاریخ 13/7/88 تا 18/2/89 با هم زندگی می کرده اند. داوران زوجین هر یک نظریه کتبی خود را ارایه داده اند. تصویر دادنامه شماره 510ـ90 مورخ 4/4/90 صادره از شعبه 117 دادگاه عمومی جزایی حاکیست که آقای م.الف. و خانم ف.ت. فرزند ی. به اتهام داشتن رابطه نامشروع با یکدیگر مستندا به ماده 637
قانون مجازات اسلامی متهم ردیف اول به چهل ضربه شلاق و متهم ردیف دوم به سی ضربه شلاق که اجرای مجازات در مورد خانم ت. به مدت دو سال تعلیق گردیده محکوم شده اند و در مورد قطعیت رای مذکور با شعبه مزبور تماس تلفنی حاصل که اعلام شده رای صادره قطعی گردیده و در تاریخ 2/8/90 جهت اجرا به اجرای احکام ارسال شده است. سپس دادگاه جهت تعیین
نفقه ایام معوقه و نیز
نفقه ایام عده زوجه موضوع را به کارشناس ارجاع و کارشناس هم در برگ 45 پرونده نظریه کارشناسی خود را تقدیم نموده که اعتراضی نسبت به آن با وجود ابلاغ آن به طرفین در پرونده مشهود نیست و سرانجام دادگاه به موجب رای شماره 159ـ4/2/91 با توجه به خواسته خواهان و اصرار وی بر متارکه و اینکه مساعی دادگاه و تلاش داوران در جهت سازش و ادامه زندگی موثر واقع نشده به استناد ماده 1133
قانون مدنی و قانون اصلاح مقررات مربوط به
طلاق گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه
طلاق از نوع رجعی صادر و زوج را مکلف نموده که قبل از اجرا و ثبت
طلاق نفقات معوقه زوجه از تاریخ 1/12/89 تا روز اجرای صیغه
طلاق بر اساس هر ماه یک صد و پنجاه هزار تومان و نیز
نفقه ایام عده زوجه را هر ماه مبلغ دویست هزار تومان به زوجه پرداخت نماید و
حضانت فرزند مشترک را به مادر طفل محول و برای پدر حق ملاقات با طفل به نحو مقرر تعیین نموده و خواهان را موظف نموده که نفقات طفل مشترک را طبق نظر کارشناس هر ماه مبلغ پنجاه هزار تومان به مادر طفل پرداخت نماید و در مورد
مهریه زوجه به جهت آنکه زوج
سند رسمی اقرار دایر بر
دریافت مهریه توسط زوجه ارایه نموده و علی الظاهر زوجه طرح دعوی ابطال سند یاد شده را نموده فلذا در این مرحله دادگاه نفیا یا اثباتا متعرض آن نگردید و
جهیزیه زوجه حسب اظهار وکیلش نزد زوجه است. پس از ابلاغ رای صادره وکیل زوجه نسبت به آن تجدیدنظرخواهی نموده که پس از انجام تشریفات قانونی شعبه پانزدهم دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی به موضوع رسیدگی و طی دادنامه شماره 2026ـ91 مورخ 14/9/91 اعتراض تجدیدنظرخواه را به استدلال منعکس در آن غیرموجه تشخیص و ضمن رد آن دادنامه تجدیدنظرخواسته را تایید نموده است. دادنامه اخیرالذکر در تاریخ 29/9/91 به وکیل زوجه ابلاغ شد و نامبرده در تاریخ 19/10/91 با تقدیم دادخواست نسبت به آن فرجام خواهی نموده که پس از تبادل لوایح و وصول پرونده به دیوان عالی کشور جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است دادخواست فرجامی و لایحه جوابیه به هنگام شور قرایت می گردد.