1 و 2) اولا: هر چند تعدد و تکرار جرم هر دو از عوامل تشدید مجازات می باشند ولی کاملا متفاوت از هم می باشند و از حیث اجرای مجازات نیز تکرار جرم با تعدد جرم تفاوت دارد بر همین اساس در مواردی نظیر فرض سوال که جرم ارتکابی اخیر از جرایم موضوع قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر است و مشمول احکام خاص تکرار جرم مذکور در قانون موصوف بوده (مطابق احکام خاص "تکرار جرم" موضوع قانون یاد شده حکم صادر گردیده است) "نقض تمام احکام" و "صدور حکم واحد تجمیعی" و "اجرای مجازات اشد" که از احکام ناظر به مقررات تعدد جرم موضوع مواد 134 قانون مجازات اسلامی 1392 و 510 قانون آیین دادرسی کیفری است منتفی است و هر یک از محکومیت هایی که با رعایت مقررات خاص تکرار جرم مذکور در قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر و روانگردان صادر گردیده است به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
ثانیا: طبق ماده 511 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 "هرگاه هنگام اجرای حکم معلوم شود که محکوم¬علیه محکومیت¬های قطعی دیگری داشته که در اعمال مقررات تکرار جرم موثر است قاضی اجرای احکام کیفری پرونده را نزد دادگاه صادرکننده حکم قطعی ارسال می¬کند....". بنابراین چنانچه فرض سوال مشمول ماده 511 قانون یادشده باشد باید طبق مقررات این ماده و تبصره آن قاضی اجرای احکام اقدام نماید و دادگاه نیز چنانچه محکومیت سابق را محرز دانست حسب مورد نسبت به نقض حکم اخیر صادره و صدور حکم بر اساس مقررات تکرار اقدام می¬نماید و همانطور که در بند اولا گفته شد در این فرض نیز «نقض تمام احکام و صدور حکم واحد تجمیعی» که از احکام ناظر به مقررات تعدد جرم است نیز منتفی است.
3) بند الف: از آن جا که قانون الحاق یک ماده به قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 12/7/1396 به عنوان ماده ی 45 الحاقی به قانون مبارزه با مواد مخدر 1376 مصوب و در مقام اجراء با آن وحدت پیدا می نماید منظور مقنن از عبارت «در مورد جرایم موضوع این قانون که مجازات حبس بیش از 5 سال دارد» مذکور در تبصره ی ماده ی 45 الحاقی جرایم موضوع قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 1376 با اصلاحات و الحاقات بعدی است.
بند ب: نظر به مراتب مذکور در پاسخ به سوال 3 الف پاسخ به این قسمت از سوال سالبه به انتفاء موضوع است.
بند ج و د) اولا- مقنن در ماده واحده الحاقی یک ماده به قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 12/7/1396 اصطلاح "نهادهای ارفاقی" را به کار برده و تعریفی از آن ارایه نداده است ولی با توجه به دو مصداقی که ذکر کرده است (تعلیق اجرای مجازات و آزادی مشروط) و استثناهایی که آورده است (مصادیق تبصره ماده 38 و عفو مقام معظم رهبری مذکور در بند (11) اصل 110 قانون اساسی) و با توجه به عبارت "حکم... صادر شود" مذکور در صدر و ذیل این تبصره به نظر می رسد شامل هر نوع ارفاقی است که اولا پس از صدور حکم (تعیین مجازات) به محکوم علیه اعطا شود. ثانیا مرجع قضایی به موجب قانون مکلف به اعطای آن نباشد (اختیاری باشد). بنابراین درمواردی که تخفیف مجازات هم زمان با صدور حکم (تعیین مجازات) صورت می گیرد و یا در موارد مشمول ماده 442 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 که با اسقاط حق تجدیدنظر خواهی یا استرداد درخواست تجدیدنظر و تقاضای تخفیف مجازات از سوی محکوم علیه دادگاه در راستای هدف مقنن مبنی بر کاهش یک مرحله از دادرسی مکلف به کسر مجازات تعیین شده تا یک چهارم است موضوع از شمول «سایر نهادهای ارفاقی» مذکور در تبصره مورد بحث خارج است.
ثانیا- در اجرای قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر در مواردی به قانون عام عمل می شود که در آن قانون حکم خاص نباشد. اما چون در مورد تخفیف در جرایم موضوع قانون مذکور طبق ماده 38 این قانون مقرراتی پیش بینی شده و خاص می باشد ماده 37 قانون مجازات اسلامی 1392 درصورت احراز جهات تخفیف موضوع ماده 38 این قانون قابل اعمال نیست.