نظریه مشورتی شماره 7/97/1933

نظریه مشورتی شماره 7/97/1933

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/97/1933


شماره نظریه:
7/97/1933

شماره پرونده:
96-168/1-1639

تاریخ نظریه:
1396/06/27

استعلام

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
1- با توجه به ماده 10 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 هر شخصی اعم از حقوقی یا حقیقی که از وقوع جرم متحمل ضرر و زیان می­شود می­تواند به عنوان شاکی تعقیب مرتکب را درخواست کند و نسبت به احکام و قرارهای صادره اعتراض نماید و آنچه در ماده 66 قانون یادشده آمده است مربوط به سازمان­های مردم نهاد است و منصرف از ادارات و سازمان­های دولتی اشاره­ شده می­باشد. بنابراین ادارات یادشده چنانچه از وقوع جرم متحمل ضرر و زیان شوند با توجه به ماده 10 همان قانون شاکی یا مدعی خصوصی تلقی می­شوند و در این صورت کلیه وظایف و اختیارات شاکی را دارند و باید نسبت به اعلام جرم و تعقیب شکایت اقدام نمایند و تصمیمات مراجع قضایی (اعم از منع تعقیب یا حکم برائت و. ...) باید به آنان ابلاغ گردد و آنان می­توانند به عنوان شاکی به این تصمیمات اعتراض نمایند؛ مانند سازمان محیط زیست که طبق ماده 14 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست مصوب 1353 در مورد جرایم موضوع قانون اخیرالذکر شاکی محسوب می­شود یا اداره منابع طبیعی که قانونا متولی اراضی منابع ملی است در صورت تخریب منابع ملی به عنوان شاکی تعقیب مرتکب را مطابق ماده 690 قانون مجازات اسلامی 1375 تقاضا می­نماید ولی در مواردی نیز ادارات و سازمان­های دولتی اعلام کننده جرم بوده و مکلف به اعلام موضوع به مراجع ذیربط قانونی­اند؛ مانند جرایم موضوع ماده 688 قانون مجازات اسلامی 1375 که وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی یا سازمان حفاظت محیط زیست فقط اعلام کننده جرایم مذکور در ماده اخیرالذکر می­باشند و شاکی خصوصی محسوب  نمی­شوند؛ در نتیجه حق اعتراض و تجدیدنظرخواهی نسبت به تصمیمات مراجع قضایی را در این خصوص ندارند. تشخیص اینکه سازمان یا اداره دولتی اعلام­کننده است یا شاکی در هر مورد با توجه به قانون به عهده مرجع قضایی رسیدگی­کننده به موضوع است. 2- با توجه به انچه در بند یک گفته شد در جرایم غیر قابل گذشت اعلام کننده جرم ولو آنکه از بستگان بزه­دیده باشد چون خودش بزه­دیده نیست شاکی محسوب نمی­شود و حق اعتراض به قرارهای موضوع بند الف ماده 270 قانون یاد شده را ندارد. 3- مستفاد از بند الف ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 این است که فقط شاکی حق اعتراض به قرارهای موضوع این بند (موقوفی و منع تعقیب و اناطه) را دارد و بنابراین اعلام­کننده جرم چون شاکی خصوصی محسوب نمی­گردد حق اعتراض به این قرارها را ندارد. مع­الوصف تشخیص اینکه معترض شاکی خصوصی یا اعلام­کننده جرم محسوب می­گردد یا خیر با دادگاه صالح به رسیدگی به اعتراض است و دادسرا در صورت وصول اعتراض در هر صورت باید پرونده امر را جهت رسیدگی به دادگاه ذیربط ارسال دارد./ت

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 690 ـ کاهش بینایی درصورتی که مقدار آن قابل تشخیص باشد به همان نسبت دیه دارد و چنانچه قابل تشخیص نباشد موجب ارش است.

مشاهده ماده 690 قانون مجازات اسلامی

ماده 688 ـ هرگاه در اثر جنایتی حس شنوایی و گویایی هر دو از بین برود هرکدام یک دیه کامل دارد.

مشاهده ماده 688 قانون مجازات اسلامی

ماده 10 ـ بزه دیده شخصی است که از وقوع جرم متحمل ضرر و زیان می گردد و چنانچه تعقیب مرتکب را درخواست کند «شاکی» و هرگاه جبران ضرر و زیان وارده را مطالبه کند «مدعی خصوصی» نامیده می شود.

مشاهده ماده 10 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 270 ـ علاوه بر موارد مقرر در این قانون قرارهای بازپرس در موارد زیر قابل اعتراض است: الف ـ قرار منع و موقوفی تعقیب و اناطه به تقاضای شاکی ب ـ قرار بازداشت موقت ابقاء و تشدید تامین به تقاضای متهم پ ـ قرار تامین خواسته به تقاضای متهم تبصره ـ مهلت اعتراض به قرارهای قابل اعتراض برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد مقیم خارج از کشور یکماه از تاریخ ابلاغ است.

مشاهده ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM