نشست قضایی شماره 1398-5974

نشست قضایی شماره 1398-5974

مجموعه کامل نشست های قضایی

نشست قضایی شماره 1398-5974


کد نشست:
1398-5974

تاریخ برگزاری:
1396/12/09

برگزار شده توسط:
استان فارس/ شهر بوانات

موضوع:
بررسی امکان تلقی گذشت شاکی با عدم مراجعه و پیگیری وی در جرم سرقت

پرسش:
شخصی به لحاظ ارتکاب سرقت در حوزه قضایی بوانات محکوم به سه سال حبس می گردد. پس از قطعی شدن حکم محکوم علیه اموال ناشی از سرقت را به شاکی عودت می دهد؛ شاکی نیز در حوزه قضایی شیراز سکونت دارد و از طریق واحد اجرای احکام کیفری با ایشان تماس مکرر گرفته می شود که در خصوص شکایت خود چه تصمیمی دارد؛ شاکی بیان می دارد که به لحاظ دور بودن فاصله نمی تواند مراجعه کند. اما صراحتا از شکایت خود گذشت نمی کند آیا عدم مراجعه شاکی با توجه به تماس های مکرر با ایشان را می توان با توجه به متن ماده 483 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات 1394 صرف نظرکردن از شکایت تلقی کرد؟

نظر هیئت عالی:
عدم حضور شاکی در مانحن فیه را نمی توان به عنوان اعراض از حق تلقی و یا گذشت مالباخته محسوب نمود؛ نتیجتا نظریه اکثریت صایب اعلام می شود.

نظر اکثریت:
باتوجه به عبارت «از شکایت خود صرف نظر کند» که در متن ماده 483 مذکور استفاده شده و اینکه در عمل و رویه قضایی می توان گفت که شاکی زمانی از شکایتش صرف نظر کرده است که صراحتا موضوع را اعلام دارد؛ لذا در فرض سوال بقای شاکی بر شکایت خود استصحاب می شود.

نظر اقلیت:
با توجه به رای وحدت رویه 746– 29/10/1394 هیات عمومی دیوان عالی کشور و مبانی ارفاقی قانونگذار به ویژه طی مواد 65 66 و 69 از قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و ملاک گرفتن از آن مبانی احتیاج به گذشت و یا عدول شاکی از شکایت نیست و عدم مراجعه ایشان به دلیل فاصله دور را می توان عدول از شکایت تلقی کرد و این موضوع با تفسیر قوانین کیفری به نفع متهم نیز سازگاری دارد.

مبحث:
حقوق جزای عمومی , آیین دادرسی کیفری

منبع:
سامانه نشست های قضایی


مواد مرتبط با این نشست قضایی

ماده 483 ـ هرگاه شاکی یا مدعی خصوصی در جرایم غیرقابل گذشت پس از قطعی شدن حکم از شکایت خود صرفنظر کند محکوم علیه می تواند از دادگاه صادرکننده حکم قطعی درخواست کند در میزان مجازات او تجدید نظر شود. در این صورت دادگاه به درخواست محکوم علیه در وقت فوق العاده و با حضور دادستان یا نماینده او با رعایت مقررات ماده (300) این قانون رسیدگی می کند و مجازات را در صورت اقتضاء در حدود قانون تخفیف می دهد یا به مجازاتی که مناسب تر به حال محکوم علیه باشد تبدیل می کند. این رای قطعی است.

مشاهده ماده 483 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 104 ـ علاوه بر جرایم تعزیری مندرج در کتاب دیات و فصل حد قذف این قانون و جرایمی که به موجب قوانین خاص قابل گذشت می باشند جرایم مندرج در قسمت اخیر ماده (596) و مواد (608) (622) (632) (633) (642) (648) (668) (669) (676) (677) (679) (682) (684) (685) (690) (692) (694) (697) (698) (699) و (700) از کتاب پنجم «تعزیرات» نیز قابل گذشت محسوب میشوند.

مشاهده ماده 104 قانون مجازات اسلامی

ماده 65 ـ مرتکبان جرایم عمدی که حداکثر مجازات قانونی آنها سه ماه حبس است به جای حبس به مجازات جایگزین حبس محکوم می گردند.

مشاهده ماده 65 قانون مجازات اسلامی

ماده 66 ـ مرتکبان جرایم عمدی که حداکثر مجازات قانونی آنها نود و یک روز تا شش ماه حبس است به جای حبس به مجازات جایگزین حبس محکوم می گردند مگر اینکه به دلیل ارتکاب جرم عمدی دارای سابقه محکومیت کیفری به شرح زیر باشند و از اجرای آن پنج سال نگذشته باشد: الف ـ بیش از یک فقره سابقه محکومیت قطعی به حبس تا شش ماه یا جزای نقدی بیش از ده میلیون (10.000.000) ریال یا شلاق تعزیری ب ـ یک فقره سابقه محکومیت قطعی به حبس بیش از شش ماه یا حد یا قصاص یا پرداخت بیش از یک پنجم دیه

مشاهده ماده 66 قانون مجازات اسلامی

ماده 69 ـ مرتکبان جرایمی که نوع یا میزان تعزیر آنها در قوانین موضوعه تعیین نشده است به مجازات جایگزین حبس محکوم میگردند.

مشاهده ماده 69 قانون مجازات اسلامی

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM