نشست قضایی شماره 1400-8356

نشست قضایی شماره 1400-8356

مجموعه کامل نشست های قضایی

نشست قضایی شماره 1400-8356


کد نشست:
1400-8356

تاریخ برگزاری:
1399/08/12

برگزار شده توسط:
استان بوشهر/ شهر دشتی

موضوع:
بررسی مجازات دیه پس از اتمام محکومیت حبس

پرسش:
در پرونده ای با حکم محکومیت حبس و دیه محکوم علیه حبس را سپری نموده است ولی باید دیه هم بپردازد و پرداخت این دیه هم مهلت دارد. قاضی اجرای احکام چه تصمیمی باید بگیرد؟

نظر هیئت عالی:
با تذکر به اینکه در فرض پرسش حکمی درخصوص اعسار یا تقسیط دیه صادر نشده است؛ با عنایت به بند پ ماده 14 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 دیه یکی از اقسام مجازات ها است؛ بنابراین با توجه به مواد 226 و 251 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 آزادی محکوم علیه که به پرداخت دیه محکوم شده است منوط به دادن تامین یا اجرای کامل مجازات و یا اعلام رضایت محکوم له می باشد.

نظر اکثریت:
با توجه به اینکه نظریه شماره 7/5877-1383/8/4 اداره حقوقی هم موید آن است محکوم علیه باید بلافاصله آزاد شود؛ چون که حکم اجرا شده است و حتی جنبه عمومی آن نیز خاتمه یافته است و با توجه به اینکه پرداخت دیه هم مهلت دارد؛ هر چند که تامین هم در پرونده وجود نداشته باشد پس دلیلی بر ادامه بازداشت محکوم علیه نمی باشد؛ مگر اینکه محکوم له تقاضای اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی را نماید.

نظر اقلیت:
احکام به دو بخش بسیط و مرکب تقسیم می شود: احکام مرکب ممکن است از جهت جنبه جرم هم جنبه عمومی و هم جنبه خصوصی و از جهت عناوین متفاوت باشد؛ اعم از تعدد مادی و یا معنوی متحد العنوان یا مختلف العنوان و یا از جهت تعدد شکات در احکام بسیط شروع به اجرای حکم باعث ملغی الاثر شدن قرار تامین می گردد؛ اما در احکام مرکب با شروع اجرای حکم نسبت به یکی از جهات قرار تامین نسبت به سایر جهات ملغی نمی گردد؛ بنابراین با اجرای حبس یا انقضای آن محکوم علیه آزاد نمی گردد. بنابراین آزادی محکوم علیه منوط به پرداخت دیه و اخذ رضایت از شاکی خصوصی می باشد و یا اثبات اعسار می باشد؛ بنابراین پس از حال شدن دیه محکوم علیه کماکان باید در حبس باقی بماند.

مبحث:
آیین دادرسی کیفری

منبع:
سامانه نشست های قضایی


مواد مرتبط با این نشست قضایی

ماده 489 ـ در جنایت خطای محض پرداخت کننده باید ظرف هر سال یک سوم دیه و در شبه عمدی ظرف هر سال نصف دیه را بپردازد.

مشاهده ماده 489 قانون مجازات اسلامی

ماده 14 ـ مجازات های مقرر در این قانون چهار قسم است: الف ـ حد ب ـ قصاص پ ـ دیه ت ـ تعزیر تبصره ـ چنانچه رابطه علیت بین رفتار شخص حقوقی و خسارت وارد شده احراز شود دیه و خسارت قابل مطالبه خواهد بود. اعمال مجازات تعزیری بر اشخاص حقوقی مطابق ماده (20) خواهد بود.

مشاهده ماده 14 قانون مجازات اسلامی

ماده 3ـ اگر استیفای محکوم به از طرق مذکور در این قانون ممکن نگردد محکوم علیه به تقاضای محکوم له تا زمان اجرای حکم یا پذیرفته شدن ادعای اعسار او یا جلب رضایت محکوم له حبس می شود. چنانچه محکوم علیه تا سی روز پس از ابلاغ اجرائیه ضمن ارائه صورت کلیه اموال خود دعوای اعسار خویش را اقامه کرده باشد حبس نمی شود مگر اینکه دعوای اعسار مسترد یا به موجب حکم قطعی رد شود. تبصره 1ـ چنانچه محکوم علیه خارج از مهلت مقرر در این ماده ضمن ارائه صورت کلیه اموال خود دعوای اعسار خود را اقامه کند هرگاه محکوم له آزادی وی را بدون اخذ تامین بپذیرد یا محکوم علیه به تشخیص دادگاه کفیل یا وثیقه معتبر و معادل محکوم به ارائه نماید دادگاه با صدور قرار قبولی وثیقه یا کفیل تا روشن شدن وضعیت اعسار از حبس محکوم علیه خودداری و در صورت حبس او را آزاد می کند. در صورت رد دعوای اعسار به موجب حکم قطعی به کفیل یا وثیقه گذار ابلاغ می شود که ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ واقعی نسبت به تسلیم محکوم علیه اقدام کند. در صورت عدم تسلیم ظرف مهلت مذکور حسب مورد به دستور دادستان یا رئیس دادگاهی که حکم تحت نظر آن اجراء می شود نسبت به استیفای محکوم به و هزینه های اجرائی از محل وثیقه یا وجه الکفاله اقدام می شود. در این مورد دستور دادگاه ظرف مهلت ده روز پس از ابلاغ واقعی قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر است. نحوه صدور قرارهای تامینی مزبور مقررات اعتراض نسبت به دستور دادستان و سایر مقررات مربوط به این دستورها تابع قانون آیین دادرسی کیفری است. تبصره 2ـ مقررات راجع به تعویق و موانع اجرای مجازات حبس در خصوص کسانی که به استناد این ماده حبس می شوند نیز مجری است.

مشاهده ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

ماده 226 ـ متهمی که در مورد او قرار کفالت یا وثیقه صادر می شود تا معرفی کفیل یا سپردن وثیقه به بازداشتگاه معرفی می گردد؛ اما در صورت بازداشت متهم می تواند تا مدت ده روز از تاریخ ابلاغ قرار بازپرس نسبت به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه اعتراض کند. تبصره ـ مرجع صادرکننده قرار و رئیس یا معاون زندان مکلفند تمهیدات لازم را به منظور دسترسی متهم به افرادی که وی برای یافتن کفیل یا وثیقه گذار معرفی می کند فراهم کنند و هر زمان متهم کفیل یا وثیقه معرفی نماید هرچند خارج از وقت اداری باشد درصورت وجود شرایط قانونی مرجع صادرکننده قرار یا قاضی کشیک مکلف به پذیرش آن هستند.

مشاهده ماده 226 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 251 ـ هرگاه متهم یا محکوم علیه در مواعد مقرر حاضر شود یا پس از آن حاضر و عذر موجه خود را اثبات کند با شروع به اجرای حبس و تبعید یا اقامت اجباری و با اجرای کامل سایر مجازات ها و یا صدور قرارهای منع و موقوفی و تعلیق تعقیب تعلیق اجرای مجازات و مختومه شدن پرونده به هر کیفیت قرار تامین و نظارت قضایی لغو می شود. تبصره ـ در صورت الغاء قرار تامین یا نظارت قضایی این امر بلافاصله به مراجع مربوط اعلام می شود.

مشاهده ماده 251 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM