رای قضایی شماره 9309970910500167

رای قضایی شماره 9309970910500167

مجموعه کامل آرای قوه قضاییه

رای قضایی شماره 9309970910500167


شماره دادنامه قطعی:
9309970910500167

تاریخ دادنامه قطعی:
1393/05/21

گروه رای:
کیفری

نوع مرجع:
شعبه دیوان عالی کشور

عنوان رای:
1 ) نحوه اعمال مقررات تخفیف مجازات در تعدد جرم 2 ) ملاک تخفیف مجازات

پیام رای:
1 ) در تعدد جرم با فرض وجود جهات مخففه دادگاه می تواند مجازات را تا میانگین حداقل و حداکثر تخفیف دهد. 2 ) در صورت تحقق شرایط تخفیف تخفیف مجازات باید به مجازات خفیف تر از همان نوع باشد.

رای خلاصه جریان پرونده
1- ع. ب. جمعی اداره نظارت بر اماکن عمومی فرماندهی انتظامی استان.. . به اتهام اخذ رشوه 2- غیرنظامی ر.گ. به اتهام دادن رشوه تحت تعقیب قرارگرفته اند. بدین توضیح که: خانم ف.ص. که متصدی کافه سنتی در خیابان.. . بوده ومغازه اش به علت عدم رعایت مقررات صنفی پلمپ شده به بازرسی ویژه فرماندهی مذکور مراجعه و اعلام کرده شخصی بنام ب.س. که خود را همه کاره اماکن معرفی کرده از وی تقاضای400 یا 500 هزار تومان وجه کرده ولی بعدا پیشنهاد پرداخت 115 میلیون تومان برای ماموران اماکن نموده تا از مغازه وی رفع پلمپ کند. بالاخره به مبلغ 700 یا 800 هزار تومان توافق کرده اند. ماموران مبلغ پانصدهزار تومان متشکل از اسکناس های یک­صدهزار ریالی را صورت برداری و تصویر تهیه و دراختیار وی قرارداده اند و تحت نظر ماموران با مجوز دادستان نظامی به چهارراه.. . عزیمت خانم مذکور پیاده به محل ملاقات حرکت و حدود نیم ساعت با خانم مذکور صحبت نموده و بعد از ارایه اخطاریه پلمپ مغازه وی وجوه شماره برداری شده را اخذ و اخطاریه را پاره نموده به محض پیاده شدن خانم ماموران وارد عمل شده و اسکناس های مورد بحث و اخطاریه خانم ص. و اخطاریه دیگری بنام ر.گ. را که پاره شده بود در جیب وی کشف کرده اند. از متهم تحقیق شده اظهارنموده: به عنوان بازرس افتخاری با اماکن همکاری می کرده با استوار ب. در اداره اماکن آشنا شده است با وی در مورد رفع پلمپ واحد های صنفی کمک کند تا بتوانند به کار خود مشغول شوند. ایشان گفته: باید با همکاران صحبت کند و شیرینی بدهند تا مشکل حل شود. دو فقره پرونده اخطاریه به وی داده یکی مربوط به گ. بوده که یک میلیون تومان از وی دریافت کرده و به ب. داده ب. مبلغ دویست هزارتومان به او برگردانده ولی پول خانم ص. را بنا بود به ب. بدهد و سیصدهزار تومان دیگر هم بپردازد. از خانم ف.ص. تحقیق شده موضوع مراجعه به س. و پیشنهاد مبلغ هفتصدهزار تومان را مطرح کرده که با ماموران 197 هماهنگ کرده و ساعت 2/30 روز چهارشنبه مبلغ پانصدهزار تومان به او تحویل داده و پرونده را پاره کرد و در جیب کتش گذاشته و قرار شده 300 هزارتومان دیگر شب به او بدهد. ب.س. نیز نزد بازپرس موضوع وساطت در وصول و ایصال وجه از گ. به استوار ب. و از خانم ف.ص. برای ایصال به وی را اعتراف کرده است و اضافه کرده پرونده خانم ص. و گ. را ب. بیرون از اداره به او داده که دوباره به او بازگرداند. ولی تصریح کرده او مبلغ یک میلیون تومان دریافتی از گ. هشتصدهزار تومان به ب. داده و قرار بوده که دویست هزار تومان دیگر بدهد. بعدا ب. دویست هزارتومان به او برگشت داده است. ب. نزد بازپرس نظامی اظهارنموده: مبلغ 575000 تومان از آقای ب.س. در قبال اقدامات مذکور (واگذاری اسناد دولتی) تحویل گرفته و تاکنون خرج ننموده واشتباه کرده. در مورد خانم ص. اسناد را تحویل س. دادم ولی وجهی دریافت ننموده است. وی اضافه کرده بنا بوده س. مدارک را به او برگرداند. ر.گ. پرداخت هشتصدهزار تومان در قبال رفع پلمپ کافه خود به ب.س. را پذیرفته است. پرونده با صدور قرار مجرمیت وکیفرخواست به دادگاه ارسال حسب ارجاع شعبه 4 دادگاه نظامی یک عهده دار رسیدگی شده است. دادگاه با حضور متهمان و وکیل مدافع ردیف اول تشکیل جلسه داده وکیل مدافع لایحه ای به دادگاه تقدیم نموده و عمل متهم را تحصیل مالی که نحوه تحصیل آن مشروعیت قانونی نداشته دانسته و تقاضای تغییر عنوان مجرمانه را نموده است. سرهنگ ت. به عنوان مطلع در دادگاه حاضر شده و اظهارنموده شاهد پاره کردن اخطار پلمپ خانم ص. توسط ب.س. بوده است. در مواجهه حضوری بین خانم ص. و آقای س. خانم مذکور اظهارنمود: اول قرار بود ایشان مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان بگیرند و مدارک را پاره کنند. البته قرار بود مقداری به من تخفیف دهند. ایشان گفته بود کل پول را برای بچه های اماکن می خواهم و برای آشنایی با شما از شما برای خودم پولی نمی خواهم که در سر قرار 500 هزار تومان پرداخت شد و شب هم قرار شد برود کافه و از بچه ها 300 هزار تومان بگیرد. س. اظهارنموده: ایشان پرونده را از من گرفت و بعد من دوباره از ایشان گرفتم و ترسیدم. هول شدم و خودم آن را پاره کردم. گ. اظهارنموده: «قبول دارم که پول داده ام (800 هزار تومان) ولی بابت جریمه داده ام.» ایشان اظهارنموده: راه حل رفع پلمپ مغازه را از س. پرسیده ایشان گفته باید جریمه بدهید. آقای ب. در جلسه دادگاه اخذ مبلغ 800/000 تومان توسط س. از گ. و بازگرداندن مبلغ 2000/000 ریال به س. و شروع به اخذ رشوه ازخانم ص. را پذیرفته در مورد خانم ص. اظهارنموده: س. به او مراجعه کرده و گفته است: این خانم خانواده شهید است پلمپ وی را به تاخیر بیاندازید و من شخصا اوراق پلمپ را در اختیار او قرار دادم و در مورد گ.س. گفته: ایشان دوست من می باشد و من هم مدارک را به صورت امانی به ایشان دادم که به رویت او برساند و سپس بازگرداند. دادگاه در خاتمه رسیدگی با اعلام اینکه نام­برده ردیف اول به این اوراق دسترسی نداشته و مجاز به بررسی این پرونده ها نبوده با عنایت به شرح فوق درگردش­کار دادگاه خلاصه اقاریر و اظهارات متهمان را درگردش کار ذکر کرده و به گزارش بازرسی ناجا نیز اشاره کرده است. هر چند ذکر قراین و شواهد موجود علم دادگاه در انشاء رای اولی است بزه­کاری متهمان را احرازکرده به استناد بند (ب) ماده 118 قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح و بند (ب) ماده 122 قانون مجازات اسلامی و در ماده 544 و استناد به ماده 545 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 و رعایت بند (ث) ماده 38 و ماده 27 و با رعایت مواد 40 و بند (الف) ماده 41 و 46 و 48و 49 و 52 و 134 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 ردیف اول را به شش سال حبس تعزیری درجه چهار و جزای نقدی معادل وجه ماخوذه (هشتصد هزار تومان) و تنزیل دو درجه و استرداد 600 هزار تومان در وجه ماخوذه که در ید وی می باشد و از جهت شروع به اخذ رشوه به سه سال و نیم حبس تعزیری درجه چهار و از جهت ربودن اسناد به 4/5 سال حبس تعزیری محکوم نموده و اجرای دو(فقره) محکومیت شروع به اخذ رشوه و ربودن اسناد دولتی را کاملا پنج سال از محکومیت به ارتشاء را به مدت دوسال تعلیق ساده نموده است. متهم ردیف دوم را به استناد ماده 592 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و بازدارنده) مصوب 1375و با رعایت ماده 38 قانون مجازات اسلامی مصوب 92 به تحمل 74 ضربه شلاق (درجه 6) محکوم نموده و با یک درجه تخفیف به بیست میلیون ریال جزای نقدی(درجه 7) تبدیل کرده است. آقای ع.خ. به وکالت از ردیف اول طی لایحه ای و ردیف دوم اصالتا به دادنامه صادرشده اعتراض کرده اند. پرونده به دفتر دیوان عالی کشور ارسال و به این شعبه ارجاع شده است.

رای شعبه دیوان عالی کشور
درمورد اعتراض محکوم علیه ردیف اول باتوجه به اینکه اخذ رشوه و شروع به اخذ رشوه و ربودن اسناد(هر چند در مورد اخیر نص خاص ماده 91 قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح وجود دارد) در موارد تعدد جرم است که بعد از تعیین مجازات جداگانه برای هر کدام مجازات اشد قابل اجرا است و درصورت وجود جهات مخففه دادگاه تا میانگین حداقل و حداکثر می تواند مجازات اشد را تخفیف دهد. و از آنجا که تعلیق اجرای مجازات را به حالت تعلیق درمی آورد به مجازات قابل اجرا (مجازات اشد) تعلق می گیرد. فلذا تعلیق مجازاتی که قابلیت اجرا ندارد فاقد وجهه قانونی است. بنابراین باتوجه به اینکه مجازات شش سال حبس تعیین شده درمورد اخذ رشوه اشد و قابل اجرا است با اصلاح تعلیق آن به مدت دو سال و حذف تعلیق بقیه محکومیت های متهم ردیف اول دادنامه صادر شده در مورد وی را ابرام می نماید. درمورد اعتراض ردیف دوم به دادنامه صادرشده باتوجه به اینکه طبق بند (ت) ماده 37 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/09 تخفیف مجازات باید به مجازات خفیف تر از همان نوع باشد مجازات 74 ضربه شلاق وی را با لحاظ اعمال تخفیف دادگاه به سی ضربه شلاق درجه 7 تصحیح و دادنامه معترض عنه را طبق بند 1 ماده 5 قانون تجدیدنظر آراء دادگاه ها ابرام می نماید.
شعبه 32 دیوان عالی کشور - رییس و عضو معاون
رضا فرج اللهی - علی علیا

قاضی:
رضا فرج اللهی , علی علیا

منبع
سامانه ملی آرای قضایی

مواد مرتبط با این رای

ماده 122 ـ هر کس قصد ارتکاب جرمی کرده و شروع به اجرای آن نماید لکن به واسطه عامل خارج از اراده او قصدش معلق بماند به شرح زیر مجازات می شود: الف ـ در جرایمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات حبس دائم یا حبس تعزیری درجه یک تا سه است به حبس تعزیری درجه چهار ب ـ در جرایمی که مجازات قانونی آنها قطع عضو یا حبس تعزیری درجه چهار است به حبس تعزیری درجه پنج پ ـ در جرایمی که مجازات قانونی آنها شلاق حدی یا حبس تعزیری درجه پنج است به حبس تعزیری یا شلاق یا جزای نقدی درجه شش تبصره ـ هرگاه رفتار ارتکابی ارتباط مستقیم با ارتکاب جرم داشته لکن به جهات مادی که مرتکب از آنها بی اطلاع بوده وقوع جرم غیرممکن باشد اقدام انجام شده در حکم شروع به جرم است.

مشاهده ماده 122 قانون مجازات اسلامی

ماده 545 ـ هرگاه منفعتی قائم به عضوی باشد در جنایت بر آن عضو که منجر به زوال یا اختلال منفعت گردد تنها دیه بیشتر ثابت می شود ولی اگر منفعت قائم به آن عضو نبوده و میان از بین رفتن عضو و زوال منفعت ملازمه نباشد اگرچه وجود آن عضو در تقویت و تسهیل منفعت موثر باشد مانند لاله گوش و بینی که در تقویت شنوایی و بویایی موثرند و به سبب قطع لاله گوش یا بینی شنوایی یا بویایی نیز زائل یا ناقص گردد هرکدام دیه جداگانه دارد.

مشاهده ماده 545 قانون مجازات اسلامی

ماده 41 ـ تعویق به شکل ساده یا مراقبتی است. الف ـ در تعویق ساده مرتکب به طور کتبی متعهد می گردد در مدت تعیین شده به وسیله دادگاه مرتکب جرمی نشود و از نحوه رفتار وی پیش بینی شود که در آینده نیز مرتکب جرم نمی شود. ب ـ در تعویق مراقبتی علاوه بر شرایط تعویق ساده مرتکب متعهد می گردد دستورها و تدابیر مقرر شده به وسیله دادگاه را در مدت تعویق رعایت کند یا به موقع اجراء گذارد. تبصره 1 ـ دادگاه نمی تواند قرار تعویق صدور حکم را به صورت غیابی صادر کند. تبصره 2 ـ چنانچه متهم در بازداشت باشد دادگاه پس از صدور قرار تعویق صدور حکم بلافاصله دستور آزادی وی را صادر می نماید. دادگاه می تواند در این مورد تامین مناسب اخذ نماید. در هر صورت اخذ تامین نباید به بازداشت مرتکب منتهی گردد.

مشاهده ماده 41 قانون مجازات اسلامی

ماده 46 ـ در جرایم تعزیری درجه سه تا هشت دادگاه می تواند در صورت وجود شرایط مقرر برای تعویق صدور حکم اجرای تمام یا قسمتی از مجازات را از یک تا پنج سال معلق نماید. دادستان یا قاضی اجرای احکام کیفری نیز پس از اجرای یکسوم مجازات می تواند از دادگاه صادرکننده حکم قطعی تقاضای تعلیق نماید. همچنین محکوم می تواند پس از تحمل یکسوم مجازات در صورت دارا بودن شرایط قانونی از طریق دادستان یا قاضی اجرای احکام کیفری تقاضای تعلیق نماید.

مشاهده ماده 46 قانون مجازات اسلامی

ماده 48 ـ تعلیق مجازات با رعایت مقررات مندرج در تعویق صدور حکم ممکن است به طور ساده یا مراقبتی باشد.

مشاهده ماده 48 قانون مجازات اسلامی

ماده 49 ـ قرار تعلیق اجرای مجازات به وسیله دادگاه ضمن حکم محکومیت یا پس از صدور آن صادر می گردد. کسی که اجرای حکم مجازات وی به طورکلی معلق شده است اگر در بازداشت باشد فوری آزاد می گردد.

مشاهده ماده 49 قانون مجازات اسلامی

ماده 52 ـ هرگاه محکوم از تاریخ صدور قرار تا پایان مدت تعلیق مرتکب جرم عمدی موجب حد قصاص دیه یا تعزیر تا درجه هفت نشود محکومیت تعلیقی بیاثر می شود.

مشاهده ماده 52 قانون مجازات اسلامی

ماده 134 ـ در جرایم موجب تعزیر هرگاه جرایم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد دادگاه برای هر یک از آن جرایم حداکثر مجازات مقرر را حکم می کند و هرگاه جرایم ارتکابی بیش از سه جرم باشد مجازات هر یک را بیش از حداکثر مجازات مقرر قانونی مشروط به اینکه از حداکثر به اضافه نصف آن تجاوز نکند تعیین می نماید. در هر یک از موارد فوق فقط مجازات اشد قابل اجراء است و اگر مجازات اشد به یکی از علل قانونی تقلیل یابد یا تبدیل یا غیرقابل اجراء شود مجازات اشد بعدی اجراء می گردد. در هر مورد که مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد اگر جرایم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد تا یک چهارم و اگر جرایم ارتکابی بیش از سه جرم باشد تا نصف مجازات مقرر قانونی به اصل آن اضافه می گردد. تبصره 1 ـ در صورتیکه از رفتار مجرمانه واحد نتایج مجرمانه متعدد حاصل شود طبق مقررات فوق عمل می شود. تبصره 2 ـ در صورتی که مجموع جرایم ارتکابی در قانون عنوان مجرمانه خاصی داشته باشد مقررات تعدد جرم اعمال نمی شود و مرتکب به مجازات مقرر در قانون محکوم می گردد. تبصره 3 ـ در تعدد جرم در صورت وجود جهات تخفیف دادگاه می تواند مجازات مرتکب را تا میانگین حداقل و حداکثر و چنانچه مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد تا نصف آن تقلیل دهد. تبصره 4 ـ مقررات تعدد جرم در مورد جرایم تعزیری درجه های هفت و هشت اجراء نمی شود. این مجازات ها با هم و نیز با مجازات های تعزیری درجه یک تا شش جمع می گردد.

مشاهده ماده 134 قانون مجازات اسلامی

ماده 592 ـ قطع کردن و یا از بین بردن تمام بینی یا نرمه ای که پایین استخوان بینی است دیه کامل دارد. از بین بردن تمام نرمه با تمام یا مقداری از استخوان بینی در صورتی که در یک دفعه باشد موجب دیه کامل است لکن اگر نرمه بینی در یک دفعه و تمام یا مقداری از استخوان بینی در دفعه دیگر از بین برود برای نرمه دیه کامل و برای استخوان ارش تعیین می شود.

مشاهده ماده 592 قانون مجازات اسلامی

ماده 38 ـ جهات تخفیف عبارتند از: الف ـ گذشت شاکی یا مدعی خصوصی ب ـ همکاری موثر متهم در شناسایی شرکاء یا معاونان تحصیل ادله یا کشف اموال و اشیاء حاصله از جرم یا به کار رفته برای ارتکاب آن پ ـ اوضاع و احوال خاص موثر در ارتکاب جرم از قبیل رفتار یا گفتار تحریک آمیز بزه دیده یا وجود انگیزه شرافتمندانه در ارتکاب جرم ت ـ اعلام متهم قبل از تعقیب یا اقرار موثر وی در حین تحقیق و رسیدگی ث ـ ندامت حسن سابقه و یا وضع خاص متهم از قبیل کهولت یا بیماری ج ـ کوشش متهم به منظور تخفیف آثار جرم یا اقدام وی برای جبران زیان ناشی از آن چ ـ خفیف بودن زیان وارده به بزه دیده یا نتایج زیانبار جرم ح ـ مداخله ضعیف شریک یا معاون در وقوع جرم تبصره 1 ـ دادگاه مکلف است جهات تخفیف مجازات را در حکم خود قید کند. تبصره 2 ـ هرگاه نظیر جهات مندرج در این ماده در مواد خاصی پیش بینی شده باشد دادگاه نمی تواند به موجب همان جهات مجازات را دوباره تخفیف دهد.

مشاهده ماده 38 قانون مجازات اسلامی

ماده 37 ـ در صورت وجود یک یا چند جهت از جهات تخفیف دادگاه می تواند مجازات تعزیری را به نحوی که به حال متهم مناسب تر باشد به شرح ذیل تقلیل دهد یا تبدیل کند: الف ـ تقلیل حبس به میزان یک تا سه درجه ب ـ تبدیل مصادره اموال به جزای نقدی درجه یک تا چهار پ ـ تبدیل انفصال دائم به انفصال موقت به میزان پنج تا پانزده سال ت ـ تقلیل سایر مجازات های تعزیری به میزان یک یا دو درجه از همان نوع یا انواع دیگر

مشاهده ماده 37 قانون مجازات اسلامی

ماده 118 ـ هر نظامی برای انجام یا خودداری از انجام امری که از وظایف او یا یکی دیگر از کارکنان نیروهای مسلح است وجه یا مال یا سند پرداخت وجه یا تسلیم مالی را بلاعوض یا کمتر از قیمت معمول به هر عنوان قبول نماید اگرچه انجام یا خودداری از انجام امر برخلاف قانون نباشد در حکم مرتشی است و به ترتیب ذیل محکوم می شود: الف ـ هرگاه قیمت مال یا وجه ماخوذ تا یک میلیون (000‚000‚1) ریال باشد به حبس از یک تا پنج سال و جزای نقدی معادل وجه یا قیمت مال ماخوذ و تنزیل یک درجه یا رتبه. ب ـ هرگاه قیمت مال یا وجه ماخوذ بیش از یک میلیون (000‚000‚1) ریال تا ده میلیون (000‚000‚10) ریال باشد به حبس از دوتا ده سال و جزای نقدی معادل وجه یا قیمت مال ماخوذ و تنزیل دو درجه یا رتبه. ج ـ هرگاه قیمت مال یا وجه ماخوذ بیش از ده میلیون(000‚000‚10) ریال باشد به حبس از سه تا پانزده سال و جزای نقدی معادل وجه یا قیمت مال ماخوذ و اخراج از نیروهای مسلح.

مشاهده ماده 118 قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح

ماده 91 ـ هر نظامی بعض یا کل نوشته ها یا اسناد یا اوراق یا دفاتر یا مطالبی که در دفاتر ثبت و ضبط نیروهای مسلح مندرج یا در اماکن نظامی محفوظ یا نزد اشخاصی که رسما مامور حفظ آنها هستند سپرده شده را برباید به حبس از دو تا ده سال محکوم می شود. تبصره 1 ـ چنانچه امانت دار یا مستحفظ مرتکب جرم فوق شود به حبس از سه تا پانزده سال محکوم می گردد. تبصره 2 ـ هر گاه در اثر بی احتیاطی بی مبالاتی یا عدم رعایت نظامات دولتی توسط مباشر ثبت و ضبط اسناد یا امانت دار و مستحفظ جرم فوق واقع و یا اسناد و مدارک و نوشتجات مفقود یا معدوم یا تخریب گردد مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم می گردد.

مشاهده ماده 91 قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM